Bogato ilustrowana opowieść o ekscesach jednego z najsłynniejszych zespołów rockowych w historii.
„Być może zdążyliście już sobie wyrobić opinię na temat „technicznych” jako obrzydliwych, zwyrodniałych, wulgarnych, seksistowskich, szowinistycznych, nietolerancyjnych, bezmyślnych chamów. Cóż, może jest w tym źdźbło prawdy. Angielski program do sprawdzania pisowni nie rozpoznaje nawet słowa „techniczny” i w zamian sugeruje „niegrzeczny”, „awanturniczy” lub „ropucha”. Pozostawię to bez komentarza”.
Kim jest Peter Hince i dlaczego uzurpuje sobie prawo do pisania o jednej z najsłynniejszych kapel rockowych w historii? – zastanawia się czytelnik, biorąc do rąk biografię „Queen – nieznana historia” (lub w oryginale – bardziej melodyjnie – „Queen: Unseen”). Otóż nie jest on postacią przypadkową. Przez kilka lat – od 1973 do 1986 roku – pracował z zespołem w roli technicznego Freddiego Mercury’ego. Jeździł z zespołem po całym świecie, pomagając przy kolejnych trasach koncertowych. Był u boku Mercury’ego podczas nagrywania „A Night At The Opera”, był, gdy spontaniczny jam z Davidem Bowiem zamienił się w „Under Pressure”, był też, gdy zespół uświetniał swoją obecnością charytatywny koncert Live Aid na Wembley.
„Nieznana historia” to Queen oglądany zza kulis. Pełna soczystych anegdot opowieść Hince’a pozwala prześledzić nieocenzurowaną, niepoprawną politycznie drogę zespołu od pokoju hotelowego do pokoju hotelowego, często jeden po drugim obracanego w ruinę. To wspomnienia dziewczyn poznawanych po koncertach, psujących się głośników, koncertów przed kilkudziesięciotysięcznymi tłumami. To wreszcie barwny dokument o pewnym fragmencie życia Mercury’ego. Człowieka, który nigdy nie nauczył się prowadzić samochodu, który nie dał powiedzieć złego słowa o Jimim Hendriksie i Johnie Lennonie, który – jak pisze Hince - „może i był gejem, ale oprócz tego był też naszym człowiekiem w naszej drużynie, naszym kumplem, naszym czołowym napastnikiem”.
„Jeśli kiedyś zdarzy się wam wygrać los na loterii i zechcecie zrobić lekką rozpierduchę w hotelu, podpowiem wam, że jeśli zapragniecie wyrzucić telewizor przez okno, upewnijcie się, że jest włączony do prądu i macie przedłużacz. W ten sposób przy upadku jest lepszy i większy huk oraz dużo kolorowych iskier”.
Peter Hince, „Queen – nieznana historia. Moje życie u boku najlepszego zespołu rockowego XX wieku”, wyd. Sine Qua Non, 2012