Antony and the Johnsons w wersji na żywo, z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej? Jego głos czaruje, jak zawsze, tylko okoliczności są trochę inne.
Antony Hegarty w tej wersji brzmi niezwykle ponuro, smutno, depresyjnie. Nie powinno nas to dziwić – w końcu nigdy w refrenach nie rozdawał na lewo i prawo uśmiechów. To wciąż ten sam artysta o anielskim głosie, którego nie da się porównać do żadnego innego. Jednak nowe aranżacje starych utworów – bo takowe dominują na „Cut the World” - stanowią nową jakość w muzycznej lidze smutasów.
Nagrany razem z Danish National Chamber Orchestra album rozpoczyna jedyny nowy – tytułowy - utwór w tym gronie. To ilustracja inspirowana twórczością serbskiej artystki Mariny Abramović. „Moje serce to płyta pełna niebezpiecznych scen” - śpiewa Hegarty, a my słowa te odnieść możemy także i do jego działalności. Pieśń jak ulał pasuje do orkiestrowego tła i pozwala wczuć się w resztę albumu.
Resztę, którą znamy już z dotychczasowych nagrań Hegarty'ego. Na potrzeby nowych aranżacji utwory zostały jednak przemyślane na nowo, jak choćby „Cripple and the Starfish” czy urzekające „You Are My Sister”. „Another World” to ta sama perła, którą znamy z „The Cyring Light”, tylko bardziej przestrzenna, rozmarzona.
Jest na płycie mówiony utwór „Future Feminism”, będący światopoglądowym monologiem Antony'ego. Artysta mówi o religii i jej ocenie mniejszości seksualnych, kilkakrotnie pozycjonując się w roli ofiary. To poetyckie wyznanie ma pewnie walory edukacyjne, jednak umieszczenie go zaraz na początku płyty (jako druga ścieżka) to zabieg bardzo zagadkowy. Zapomnijmy o politycznej poprawności – Hegarty przez kilka minut po prostu nudzi. Owszem, wysłuchawszy raz, można ten fragment pomijać, ale komplikacja pozostaje.
Antony and the Johnsons „Cut the World. Live with the Danish National Chamber Orchestra”, Sonic Records