Amazonia kojarzy mi się z zagładą lasów tropikalnych i z bilbordami reklamującymi „Mazury Cud Natury”. Tymczasem najnowsza sztuka Michała Walczaka, wyreżyserowana przez Agnieszkę Glińską, to satyra na współczesność. Gorzka komedia. Amazonia to symbol przygody życia i jednocześnie życia jako dżungli. Ale jest to też tytuł serialu, w którym grają bohaterowie spektaklu. Zatem jak przetrwać w dżungli?
Współczesna Warszawa. Młodzi ludzie tuż po Akademii Teatralnej. Ona po wielu castingach zaczepia się w serialu, choć nie jest z tego powodu szczęśliwa. Jej partner życiowy jara trawę, gra w „Wiedźmina” i pracuje jako żywa reklama nosząc na sobie kostium „kufla z piwem”. Ona chce być niezależna finansowo, on szuka spełnienia artystycznego. Ich drogi w pewnym momencie rozchodzą się. Każdy gdzieś ucieka, idzie na skróty – po tani sukces, złudzenie spełnienia, po kasę.
Spektakl wyśmiewa płaskość, płytkość, szybkość i bylejakość życia. Pokazuje wyścig, w którym nie warto brać udziału, świat oparty na anonimowości, łatwiźnie, osamotnieniu. „Amazonia” to dowcipna opowieść o smutnej sytuacji młodych ludzi wkraczających w samodzielne życie. Głos artystów o artystach. Wszystko przedstawione jest z humorem, śmieszne ale nie fajne. Sztuka zrealizowana jest w konwencji współczesnego polskiego serialu.
W spektaklu jest kilka planów. W studiu filmowym realizowany jest tandetny serial, czyli to, czego zdaniem producentów chce lud. Natomiast „gdzieś na Suwalszczyźnie” trójka ludzi uciekając od miasta realizuje własną alternatywną sztukę – reżyserem jest Jurek będący na krawędzi zdrowia psychicznego. Ich wypowiedzi artystycznej jednak nikt nie słyszy. Wielkie brawa są rojeniem.
Dżungla to też symbol ucieczki wewnętrznej, ucieczki od siebie, od konfrontacji ze sobą. Mundek mówi, że chce być Wiedźminem, ale w rzeczywistości. Aneta w pewnym momencie pyta go „czy wytrzyma bez facebooka”. Krzysztof, partner filmowy Anety twierdzi, że realizuje się w serialu, prócz tego tworzy własny monodram. Jednak zionie od niego pustką.
Ta refleksja traktuje o młodych sfrustrowanych ludziach, specjalizujących się w uciekaniu od siebie i od życia.
„Amazonia”, Michał Walczak; reżyseria: Agnieszka Glińska; scenografia: Agnieszka Zawadowska; występują: Patrycja Soliman/ Zuzanna Grabowska, Agata Wątróbska, Paweł Domagała, Łukasz Lewandowski, Krzysztof Stelmaszyk, Maciej Zakościelny. Teatr na Woli