Siena to znakomite antidotum na Florencję – jednolite, nowoczesne miasto pogodzone ze swoją średniowieczną panoramą, atmosferą i tradycją; można nawet powiedzieć, że wręcz nimi upojone.
(…) Największą atrakcją zamkniętej w średniowiecznych murach Sieny jest jej panorama – majestatyczny gotycki kompleks architektoniczny, którym można delektować się, nie odwiedzając ani jednego muzeum. Fizycznym i duchowym sercem miasta jest wielki, mający kształt muszli Piazza Il Campo, najpiękniejszy plac we Włoszech, na którym odbywa się ekscytujący wyścig konny na oklep zwany Palio. Duomo i Palazzo Pubblico to najczystsze przykłady włoskiej architektury gotyckiej, a najlepsze obrazy w mieście, przechowywane w Museo Civico i Pinacoteca Nazionale, powstały w tym samym stylu. Najwspanialszym przykładem sieneńskiego gotyku jest Maestŕ Duccia, który obejrzeć można w wyjątkowym Museo dell’Opera Metropolitana. Freski zdobią również pomieszczenia Santa Maria della Scala, gdzie przez 900 lat mieścił się szpital miejski, a obecnie organizowane są wystawy. Najpopularniejsza wycieczka ze Sieny prowadzi na północny zachód do malowniczej, usianej wieżami miejscowości San Gimignano. Znacznie mniej osób daje się skusić na odwiedzenie etruskiego miasta Volterra, niezwykle fascynującego miejsca usytuowanego między Sieną a Pizą.
Po przyjeździe – informacja
Dworzec kolejowy w Sienie znajduje się 2 km na północny zachód od miasta. (…) Większość autobusów międzymiastowych zatrzymuje się na Viale Tozzi, biegnącej wzdłuż Piazza Gramsci lub przy pobliskiej La Lizza, jednak powinniście pamiętać, że obecnie wiele z nich unika centrum i kończy trasę na stacji kolejowej. Jeżeli podróżujecie z Florencji pociągiem, być może będziecie musieli przesiąść się w Empoli (dojazd trwa 1 godz. 45 min); natomiast jeżeli przebywacie tę trasę autobusem, co godzinę kursują autobusy ekspresowe TRA-IN lub SITA (podróż trwa 1 godz. 15 min) (…)
Miasto
Do wszystkich ważnych obiektów można szybko dotrzeć pieszo z wielkiego centralnego placu w Sienie – Il Campo, który zbudowany został w punkcie przecięcia grupy wzgórz, która na mapie wygląda jak odwrócona litera Y. Odnogi Y to trzy części miasta (terzi), z których każda posiada własną, usytuowaną na podwyższeniu ulicę główną odchodzącą od Campo: monotonna Banchi di Sotto w Terzo di San Martino na południowym wschodzie, tętniąca życiem i pełna nsklepów Via di Cittŕ w Terzo di Cittŕ na południowym zachodzie oraz elegancka Banchi di Sopra w Terzo di Camollia na północy. Najbardziej centralnie położona sieć uliczek ma niemal wyłącznie średniowieczny charakter (zarówno plan, jak i wygląd) i jest zamknięta dla ruchu kołowego (…)
Olbrzymi budynek Duomo (i otaczające go muzea, m.in. znakomite Museo dell’Opera Metropolitana i Santa Maria della Scala) jest usytuowany na wzgórzu ponad Via di Cittŕ, z którego rozciąga się widok na położoną na północy, głęboką dolinę Fontebranda oraz wznoszący się na kolejnym wzgórzu po jej przeciwnej stronie kościół San Domenico. Aby dotrzeć z katedry do kościoła, należy przejść wiele schodów lub wybrać okrężną drogę, która pozostaje cały czas na tym samym poziomie.
Il Campo
Il Campo to centrum Sieny w każdym znaczeniu tego słowa – prowadzą do niego wszystkie główne ulice, odbywa się na nim gonitwa Palio, a wieczorem zbierają się tutaj zarówno turyści, jak i mieszkańcy. Nie przegapcie okazji, by zanurzyć się w atmosferę panującą tu późnym wieczorem, gdy amfiteatralny kształt placu sprawia, że niski pomruk kawiarnianych rozmów okrąża Campo niewidzialną spiralą dźwięku, za dnia zagłuszaną przez inne odgłosy. Czterysta lat temu Montaigne opisał to miejsce jako najpiękniejszy plac na świecie; nawet dziś trudno nie zgodzić się z jego opinią.
W najwyższym punkcie Campo dostrzec można jedną z niewielu pozostałości renesansu – Fonte Gaia (Radosną Fontannę), zaprojektowaną i wykonaną na początku XV w. przez Jacopa della Quercia, a obecnie zastąpioną marną reprodukcją z XIX wieku. Zniszczony przez erozję oryginał został odrestaurowany i można go obejrzeć w Santa Maria della Scala.
Museo Civico i Torre del Mangia
Najważniejszym obiektem na Campo jest znajmujący niemal całą południową część placu Palazzo Pubblico (zwany również Palazzo Comunale) z mającą 97 m wysokości dzwonnicą Torre del Mangia (…)
Po wejściu na górę schodami, przejdziecie przez obejmującą pięć pomieszczeń, rozczarowującą galerię obrazów do Sala del Risorgimento ozdobioną XIX-wiecznymi przedstawieniami Wiktora Emanuela, pierwszego króla Włoch. Po przeciwnej stronie korytarza znajduje się szereg udekorowanych freskami pomieszczeń, Sala di Balěa (lub dei Priori; sala 10), Anticamera del Concistoro oraz okazała Sala del Concistoro. W sali 13, czyli Vestibolo, prezentowana jest wykonana ze złoconego brązu Wilczyca karmiąca Romulusa i Remusa (1429) nawiązująca do mitycznych początków Sieny. Obok mieści się Anticappella, ozdobiona w latach 1407-14 przez Taddea di Bartolo. Za okazałym parawanem z kutego żelaza autorstwa Jacopa della Quercia znajduje się Cappella del Consiglio, również pokryta freskami di Bartola. Można w niej obejrzeć niezwykłą nastawę ołtarzową Sodomy i przepiękne intarsjowane stalle chóru.
Wszystko to jest zaledwie rozgrzewką przed wejściem do sali 16, wspaniałej Sala del Mappamondo, której nazwa pochodzi od ledwie widocznego fresku przedstawiającego okrągłą mapę kosmosu pędzla Lorenzettiego. Przez setki lat pomieszczenie wykorzystywano jako sąd miejski. Znajduje się tutaj jeden z najpiękniejszych włoskich fresków – wspaniała Maestŕ (Dziewica w Majestacie) Simona Martiniego – to malowidło o niemal przezroczystej kolorystyce, wykonane w 1315 r., gdy artysta miał 30 lat. Bogaty w zdobienia styl to klasyczny przykład sieneńskiego gotyku; Martini jako pierwszy wykorzystał baldachim oraz fryz z medalionów do obramowania i rozmieszczenia postaci, wprowadzając wrażenie przestrzeni i element perspektywy, co sugeruje znajomość twórczości Giotta. Fresk zdobiący przeciwległą ścianę, Portret konny Guidoriccia da Fogliano to motyw z rycerskiej przeszłości Sieny i do niedawna jego autorstwo również przypisywano Martiniemu (…)
W przylegającej do pomieszczenia Sala della Pace można obejrzeć fresk Alegoria dobrego i złego rządu Ambrogia Lorenzettiego, którego wykonanie zamówiono w 1338 r. (…) Jest to jeden z najważniejszych cykli średniowiecznego malarstwa świeckiego w Europie i jednocześnie najstarsza znana panorama w sztuce Zachodu (…)
W znajdującej się obok Sala dei Pilastri prezentowane są obrazy na tablicach autorstwa twórców współczesnych Lorenzettiemu. Warto wspiąć się po schodach na loggię, skąd zobaczyć można obecne pomieszczenia rady, również zdobione freskami. Widać stamtąd również, jak nagle kończy się miasto: budynki wznoszą się na prawo i lewo przez kilkaset metrów wzdłuż grzbietów wzgórz Terzo di San Martino i Terzo di Cittŕ, obejmując znajdującą się w środku miasta sielską dolinę.
Informacja przygotowana wg przewodnika: "Podróże z pasją. Włochy".