Teren wokół Tower Hill wprost zapchany jest tłumami turystów, którzy przybywają tu obejrzeć najsłynniejsze atrakcje turystyczne w Londynie: Tower Bridge i przylegającą do niego Tower, wspaniale ufortyfikowaną twierdzę, której budowa rozpoczęła się krótko po najeździe Normanów. Pomijając szum wokół Tower i całą gadaninę o dziedzictwie, jest to jedna z najbardziej niezwykłych londyńskich budowli, miejsce najkrwawszych wydarzeń w historii narodu, coś, co trzeba zobaczyć choćby raz.
Bell Tower i Traitors’ Gate
Obecnie zwiedzający wchodzą do Tower przez zachodnie bramy o dwóch wieżach, zwane Middle Tower i Byward Tower, które znajdują się na południowy wschód od budynku (…)
W minionych czasach większość więźniów przywożono do Tower przez przylegającą do Tamizy Traitors’ Gate (Bramę Zdrajców), dokąd ich transportowano łodzią z sądu w Westminster Hall. Brama jest częścią St Thomas Tower, która wraz z Wakefield Tower została zrekonstruowana, żeby odtworzyć atmosferę średniowiecznego pałacu Edwarda I; są tam nawet aktorzy przyodziani w stroje z epoki, którzy odpowiadają na pytania. Aula, w której król jadał i odpoczywał, ma piękne małe oratorium w jednej z wieżyczek, natomiast w sali tronowej w Wakefield Tower znajduje się pozłacana, kolorowa replika tronu koronacyjnego (podniszczony oryginał stoi w opactwie westminsterskim) oraz ogromny kandelabr w kształcie korony, przedstawiający 12 bram Nowej Jerozolimy.
Bloody Tower
Główne wejście do Inner Ward znajduje się pod 700-letnią, ważącą 3,5 t spuszczaną kratą, która jest częścią Bloody Tower (Krwawej Wieży), nazwanej tak, ponieważ tutaj zostali umieszczeni „dla własnego bezpieczeństwa” 12-letni Edward V i jego 10-letni brat Richard w 1483 r. przez ich wuja Richarda z Gloucester (późniejszego Ryszarda III) po śmierci ich ojca Edwarda IV(…)
White Tower
Centralnie umiejscowiona White Tower (Biała Wieża) zapoczątkowała powstanie Tower. Jej budowę rozpoczął w 1076 r. biskup Rochesteru z przeznaczeniem na mieszkalny stołp dla Wilhelma Zdobywcy. Za panowania Henryka III została pobielona (stąd jej nazwa), a potem Wren przywrócił jej dawną elewację z piaskowca, dodał także duże okna. Z czterech wież z tudorowskimi kopułami tylko trzy są kwadratowe. Czwarta jest okrągła, bowiem mieści w sobie główne, spiralne schody; przez jakiś czas korzystał z niej nadworny astronom Karola II, Flamstead, który potem przeniósł się do Greenwich. Główne wejście do wieży jest oryginalne i znajduje się wysoko w południowym murze poza zasięgiem wroga. Do wejścia prowadziły drewniane schody, które w razie oblężenia mogły zostać usunięte.
Ekspozycja broni i uzbrojenia zajmująca trzy piętra wieży to zaledwie cząstka Royal Armouries (Królewskiego Arsenału) (większość znajduje się w Leeds na północy Anglii), wystawianego niemal bez przerwy od czasów Karola II. Nawet jeśli kogoś nie interesują militaria, to przynajmniej powinien zajrzeć do Chapel of St John, pięknej normańskiej kaplicy ukończonej w 1080 r., najstarszej budowli sakralnej w Londynie. To właśnie w tej kaplicy w 1471 r. pochowano ciało zamordowanego Henryka VI, tutaj wystawiono na widok publiczny w otoczeniu 800 świec ciało żony Henryka VII, Elizabeth z Yorku, która zmarła w połogu, tutaj też modliła się lady Jane Grey w noc przed egzekucją, i wreszcie tu odbyły się zrękowiny Krwawej Marii z królem Hiszpanii Filipem za pośrednictwem pełnomocnika. Niegdyś bogato zdobione miodowożółte ściany z wapienia z Caen są obecnie wolne od sakralnych narośli, więc nic nie zasłania ich łagodnych zaokrągleń i owalnej apsydy.
Wśród niezwykłych zbroi eksponowanych na pierwszym piętrze znajduje się komplet zbroi projektu Holbeina wykonany w 1540 r. dla Henryka VIII, japońska zbroja sprezentowana królowi Jakubowi I przez szoguna Japonii oraz niezwykła zbroja Karola I ozdobiona płatkami złota. Wystawy czasowe odbywają się na ostatnim piętrze; tutaj również znajduje się wystawa na temat Tower pełniącej funkcję składu broni (do 1600 r. mieścił się w Tower największy magazyn w kraju, na który składało się prawie 10 tys. beczek prochu). Na parterze jest jeszcze więcej broni (łącznie z hiszpańską, podobno zdobytą na wojskach Armady), eksponowanej z przerwami od 300 lat. Wśród innych eksponatów znajduje się pień katowski, który służył do ostatniej publicznej egzekucji przez ścięcie, zbroja dla mężczyzny o wzroście 204 cm (kiedyś sądzono, że należała do Johna z Gaunt), a także dla chłopca o wzroście zaledwie 95 cm (rzekomo należąca do Richarda, księcia Yorku). Następny jest poczet królów, po raz pierwszy odnotowany jako ekspozycja w 1660 roku. Poczet przedstawia monarchów Anglii na koniach.
Wyjście z Białej Wieży prowadzi przez piwnicę, w której znajduje się artyleria i sękate, na wpół stopione pozostałości uratowane z pożaru wieży w 1841 r., które zaraz potem sprzedawano chętnym, a resztę przerobiono na kandelabry (…)
Crown Jewels
W czasie, gdy książę Wellington był konstablem Tower, na północ od Białej Wieży wybudowano zwieńczone blankami Waterloo Barracks (Koszary Waterloo). Obecnie w koszarach przechowywane są Crown Jewels (klejnoty koronne), które przypuszczalnie są głównym magnesem przyciągającym do Tower tłumy. Przynajmniej cześć klejnotów koronnych znajduje się w Tower od 1327 r. i są eksponowane od chwili, gdy Karol II zezwolił swoim poddanym je obejrzeć (opłata za wstęp już wtedy była wygórowana). Obecnie zwiedzanie ekspozycji odbywa się szybko i w sposób bardzo wydajny. Stojąc w kolejce, na olbrzymich ekranach ogląda się puszczane na okrągło trzyminutowe sekwencje relacji z ostatniej koronacji oraz zbliżenia świecidełek (…)
Zdecydowana większość eksponatów pochodzi z czasów po 1660 r., ponieważ w czasie Commonwealthu (1649–60) wiele królewskich skarbów przetopiono na monety bądź sprzedano. Pierwszy z eksponatów to korona św. Edwarda zrobiona w 1661 r. dla Karola II i od tamtej pory używana do każdej koronacji. Najstarsze insygnium to XII-wieczna Coronation Spoon (łyżka koronacyjna), za to najsłynniejsze to Imperial State Crown (korona imperialna), na której błyszczy 2868 diamentów, 17 szafirów (wraz z tym, który podobno pochodzi z pierścienia pochowanego razem z Edwardem Wyznawcą), 11 szmaragdów, 5 rubinów i 273 perły. Ogólnie biorąc, jest to oszałamiający zbiór klejnotów, aczkolwiek poza kilkoma wyjątkami (np. mała diamentowa korona królowej Wiktorii) trudno je nazwać pięknymi. Naturalnie najważniejszym czynnikiem jest manifestacja statusu i bogactwa, a wśród klejnotów królewskich są trzy największe na świecie oszlifowane diamenty: 530-karatowy o nazwie „Pierwsza gwiazda Afryki”, czy też Cullinan I, osadzony w berle z krzyżem, 317-karatowy „Druga gwiazda Afryki”, Cullinan II, osadzony w wymienionej wyżej koronie imperialnej oraz legendarny 105,6-karatowy Koh-i-Noor (Góra Światła), wyjęty z korony królowej Marii i w 1937 r. osadzony w koronie królowej Elżbiety, Królowej Matki. Należy zwrócić uwagę na kończącą ekspozycję wazę na wino, podobno najcięższe istniejące angielskie naczynie – waży prawie ćwierć tony.
Informacja przygotowana wg przewodnika "Podróże z pasją. Londyn".