Nagradzany w światowych konkursach fotografii, jedyny Polak należący do prestiżowej agencji VII Photo, obecnie korzysta ze stypendium na Harvardzie. Odwiedza z aparatem Czarnobyl, szlak uchodźców, ale też nikomu nieznane domy zwykłych ludzi.
Jesienią dostałeś się na Harvard, nie wolno ci pracować, żebyś miał czas na naukę. Dodatkowo dostajesz za to pieniądze – jak to zrobiłeś?
Otrzymałem stypendium. Musiałem napisać dwa eseje, wyjaśnić, co mnie ukształtowało jako fotografa, dziennikarza i czym chciałbym się zająć na Harvardzie. Kolejny etap to analiza dotychczasowych dokonań. W końcu dwie rozmowy na Skypie. Będę jedynym fotografem w grupie stypendystów – to mnie cieszy, nie ukrywam, że czuję się wyróżniony.
Czego się uczysz?
W tym stypendium fascynujące jest, że wybór jest nieograniczony. A jeśli jesteś w związku, to partner lub partnerka ma te same prawa co ty i możecie jechać razem. Zazwyczaj długo pracuję nad moimi tematami. Nie reaguję na newsy. Ale jakiś czas temu zacząłem fotografować kryzys uchodźczy. Wcześniej czułem się medium dla moich bohaterów. Rozumiałem ich problemy. Robiąc zdjęcia uchodźcom, znalazłem w sobie uczucia, których bardzo nie lubię, czyli współczucie i litość. Te emocje pozycjonują, ustawiają cię nad tym, kogo nimi obdarzasz. Wolę współodczuwać. Ale tutaj, choć fotografowałem w Europie, części świata, którą dobrze znam, brakowało mi wiedzy o kulturze, religii i zwyczajach moich bohaterów. Zacząłem też zastanawiać się nad długofalowymi skutkami tej wędrówki ludów. Dlatego na Harvardzie uczę się o migracjach, chcę się tym tematem zajmować przez najbliższe lata.
Więcej w Zwierciadle 05/2017. Kup teraz!
Zwierciadło także w wersji elektronicznej