Czy zwyczajny szary sznurek może mieć własną historię? Otóż tak.Wystarczy odrobina wyobraźni.
Sznurek mieszka na półce sklepu papierniczego, wśród temperówek, mazaków, gumek i spinaczy. Codziennie drzwi sklepu kilkakrotnie się otwierają i wpuszczają do środka klientów: szarych urzędników z bardzo ważnych instytucji i radosne dzieci, które gwarantują przedmiotom przeżycie przygody.
I właśnie do rąk jednego z nich, wesołej Marianny, trafia pewnego dnia sznurek. Dziewczynka potrzebuje go do opakowania paczki dla ukochanego dziada. Sznurek wyrusza więc w daleką podróż. Gdy już paczka dociera do odbiorcy, sznurek trafia do szuflady. Dotychczasowi mieszkańcy nazywają ją szufladą rzeczy niepotrzebnych, ale sznurek wierzy, że jeszcze się do czegoś przyda. Przyszłość pokaże, że się nie myli i każdy z zapomnianych przedmiotów jest ważny.
Ktoś może zaprotestuje, że przecież sznurek to tylko rzecz, że nie może odczuwać, marzyć, tęsknić. Logicznie rzecz ujmując, będzie miał rację, ale na szczęście w książkach wszystko jest możliwe. A jeśli taki zwykły guzik może wyobrażać sobie radosną przyszłość i czekać na nowe wspaniałe przygody, to nic nie stoi na przeszkodzie, byśmy i my uwierzyli, że nawet w najsmutniejszy dzień może nam się przydarzyć coś pięknego. I o tym właśnie opowiada „Sznurkowa historia",
Wydawnictwo Bajka, Roksana Jędrzejewska-Wróbel, Agnieszka Żelewska, Warszawa 2012
O książkach dla dzieci czytaj tutaj.