Stosuj podejście indywidualne. Czyli spędzaj czas osobno z każdym z dzieci. Jeśli między rodzeństwem jest duża różnica wieku, mają inne potrzeby i ciężko będzie zainteresować tym samym młodszego i starszego jednocześnie.
Nie każ starszemu opiekować się młodszym.
To wy jesteście rodzicami i wy odpowiadacie za opiekę nad młodszym dzieckiem. Starsze rodzeństwo – nawet gdy jest duża różnica wieku – nie jest jeszcze dojrzałe do opieki. Tak wygodny dla rodziców układ, żeby starsze zajęło się młodszym, jest często zwyczajnym wydawaniem młodszych dzieci na pastwę starszego rodzeństwa, które z mocy postanowień rodziców ma teraz nad nimi władzę i może robić, co tylko chce.
Zmień schemat.
Jeśli zazwyczaj po twoim powrocie do domu dzieci wszczynają kłótnię, w którą wciągają ciebie i męża i w efekcie kończy się rodzinną awanturą, spróbujcie zacząć reagować inaczej. A gdyby tak bez słowa przytulić jedno i drugie dziecko i powiedzieć: „Dziś piekę ciasteczka z dynią, co wy na to?”. Zmiana tematu, brak reakcji ze strony rodzica to dobra droga, żeby pokazać dzieciom, że władza nad emocjami mamy została im odebrana.
Mów, że kochasz.
Warto dzieciom otwarcie mówić, jak się je kocha: „Kiedy się dowiedziałam, że jestem w ciąży z Kacprem, to… A gdy się dowiedziałam, że jestem w ciąży z Piotrusiem, to…”. Dla dziecka w każdym wieku to bardzo silny sygnał, że było od początku akceptowane i wyczekiwane. Czasami otwarte wyznanie uczuć rodzica kończy przeciągające się konflikty między dziećmi.
Stwarzaj osobne przestrzenie.
Wynajduj obojgu dzieciom jak najwięcej obszarów, w których mają swoje osobne życia, swoich znajomych, swoją przestrzeń. Czasami dzieci muszą po prostu dorosnąć do tego, że można korzystać z dobrodziejstw posiadania rodzeństwa.