Motto? To, co ujęte w ramy, łatwiej nazwać, a to, co nazwane, zrozumieć. Weź kartkę i ołówek, nożyczki, modelinę. Rysuj, rzeźb i klej. Zanurzaj się w wyobraźni. Cel? Zobaczysz, co cię wzmacnia.
ĆWICZENIE na tworzenie Ducha Wspierającego
1. Pomyśl o swoich bohaterach, idolach, ludziach, którzy są dla ciebie autorytetami. Mogą to być osoby z twojego obecnego życia lub ktoś z przeszłości. Mogą to być również postaci literackie i fikcyjne.
2. Pomyśl o tym, czego się od nich nauczyłaś, co ci się w nich podoba, co jest najbardziej imponujące, wartościowe.
3. Zastanów się, co chciałabyś od nich przejąć. Weź kartkę papieru i stwórz listę cech, umiejętności, zasobów, zachowań godnych naśladowania, budzących twój szacunek, a może nawet podziw.
4. To mogą być ich umiejętności albo talenty, przekonania lub zachowania – słowem, dowolny zasób. Poczuj się jak wróżka, która obdarowuje talentami swoją podopieczną w dniu urodzin. Nie musisz akceptować danej osoby w całości, pochwalać wszystkich jej zachowań lub poglądów.
5. Kiedy lista będzie już gotowa, zacznij szkicować. Narysuj Ducha Wspierającego lub wiele Duchów Wspierających. Ulep go z modeliny, stwórz kolaż. Pracuj starannie. Efekt powinien ci się podobać. Jeśli sama dasz sobie sygnał do solidnej pracy, świetnej zabawy, a efekt uznasz za dobry, to wizerunek ducha tym lepiej będzie ci służył. Mózg uzna to za mocny sygnał i wszystkie zasoby, jakie reprezentuje dany duch opiekuńczy, tym silniej będą uruchamiane w kolejnych sytuacjach życiowych.
6. Koniecznie umieść swojego Ducha Wspierającego w widocznym miejscu, abyś mogła codziennie na niego patrzeć.
Ustalona lista zasobów, którą symbolizuje duch, to nic innego jak twoje zamiary, idealny model tego, kim chcesz się stać. Ludzki mózg łatwiej przyswaja to, co już zna, i podobnie jest z zasobami użytymi do symbolicznej budowy Ducha Wspierającego. W rzeczywistości były ci już znane od dawna, nawet używałaś ich wcześniej. Jednak kiedy nadałaś im nowe znaczenie, umieściłaś w symbolu, w ramie, stały się dla mózgu imperatywem, nakazem, niedomkniętą figurą, która stopniowo będzie się domykać, budować na fundamencie tego, kim jesteś, tej części zasobów, które już w sobie miałaś. Zatem odbywa się swoiste scalanie, połączone z dążeniem, i cały proces zachodzi na dwóch płaszczyznach: świadomej i nieświadomej. Mózg otrzymał konkretny punkt odniesienia oraz algorytm do działania. Jest świetnie zmotywowany, ponieważ porusza się w znanej rzeczywistości, ale ma nowe zadanie do wykonania. Jak to możliwe? Otóż ty sama stworzyłaś nowy model (Ducha Wspierającego), który przez twój własny system jest naturalnie rozpoznawany i akceptowany, a jednocześnie jest nowym, skuteczniejszym i szybszym sposobem działania (zadaniem).
Rozproszone wcześniej pojedyncze zasoby, umiejętności, cechy ukryte w magazynach twojej pamięci, rozproszone w zakamarkach różnych doświadczeń, często niespełnionych chęci, dzięki temu zadaniu znalazły się w jednym miejscu.