1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Psychologia

Pierwsza miłość zostaje w pamięci na długo. Skorzystaj z jej potencjału, aby ożywić obecny związek

(Fot. iStock)
(Fot. iStock)
To od nas zależy, czy zechcemy skorzystać z potencjału pierwszej miłości, aby odmłodzić i ożywić obecny związek, a także poczuć się młodymi. Mimo lat – mówi Benedykt Peczko.

Pamiętasz swoje młodzieńcze miłości?
Oczywiście. Było ich kilka. Szczególnie jedną zapamiętałem jako doświadczenie, które mnie odmieniło, wyniosło na inną orbitę. Poznałem ją na rodzinnych wczasach, zakochałem się po uszy. Gdy wróciłem do domu, zauważyłem, że straciłem kontakt z przyjaciółmi, z kolegami. Moja wrażliwość wyostrzyła się, odczuwałem wszystko niezwykle intensywnie – muzykę, zachody słońca, krajobrazy. Czytałem poezje, liryki, które przemawiały do mnie jak nigdy dotąd. Czułem wiersze od podszewki, każdy rytm, rym, uczucia zawarte między słowami. Czułem się tak, jakby świat wnikał we mnie poprzez otwarte serce. Zachwycałem się pięknem mojej dziewczyny, widziałem piękno dookoła. Byłem zdziwiony, że inni nie zachwycają się światem, którego niezwykłość tak mnie oszałamiała.

To jest ta magia. Magia pierwszej miłości. Najczęściej szybko mija, a jednak pozostawia ślad: otwarcia, zachwytu, oddania, piękna, niewinności… Mistyczne doznania. Co się z nami dzieje, gdy się zakochujemy?
Doświadczamy bardzo silnej więzi z ukochaną osobą. Marzymy. Tęsknimy. Niepokoimy się, że możemy ją utracić. To jest także jedno z pierwszych doświadczeń związanych z przekraczaniem ego. Ktoś zakochany przestaje sam sobie wystarczać. Kochana osoba staje się ważniejsza od przyjaciół, planów, celów. Jej brak jest wyraźnie odczuwany, boli. Bez niej życie traci smak. Jeśli miłość jest odwzajemniona, odczuwamy rezonans, zrozumienie bez słów – trudno ubrać w słowa rezonowanie na poziomie istnienia. To jak odkrywanie tajemnicy. Tajemnicy, która jest zarezerwowana tylko dla nas – zakochanych.

Takie doświadczenie to skarb, potencjał rozwojowy, drogowskaz. Jest w nas zapisane, zawsze dostępne.
Odnoszę wrażenie, że mężczyźni dzielą swoje życie na sektory – szczenięca, romantyczna miłość już była i minęła, teraz jest życie na poważnie; mają świadomość wyzwań, przed którymi stoją. Jeśli już wracają do tamtych zdarzeń, to robią to raczej, aby je pomniejszyć, zlekceważyć: „Jaki głupi człowiek był, jaki naiwny!”. Tracą tym samym korzenie swojego miłosnego aspektu. Pierwsze miłości to trening, przygotowanie do dojrzałej miłości. Odkrywamy, czym miłość jest. Nikt nam tego nie może wytłumaczyć. Możemy czytać o miłości, przeczuwać, czym jest, mieć intuicję, jednak dopóki jej nie doświadczymy, jesteśmy jak teoretycy pływania: nigdy nie weszliśmy do wody po to, by pływać, nie spróbowaliśmy tego sami. Dopiero gdy się zakochujemy, zaczynamy rozumieć, co to znaczy kochać.

Przyjaciel zrezygnował z organizowanego przez szkołę europejskiego konkursu muzycznego, bo to wiązałoby się z przeniesieniem na jakiś czas do innego kraju, a on był zakochany i nie chciał rozstawać się z dziewczyną. Minęło 20 lat, a on ciągle żałuje tamtej decyzji, wyzywa siebie od głupków.
Teraz łatwo tak powiedzieć, jednak gdyby wtedy pojechał, a po jakimś czasie wrócił i zobaczył, że dziewczyna ma innego chłopaka, to mogłaby być tragedia. Wtedy dopiero by żałował! Jakże często tworzymy iluzje, jak fantastycznie by było, gdyby tylko… Wyolbrzymiamy wyimaginowane wspaniałości tego, czego nie wybraliśmy. Jakiś czas temu było głośno o ludziach, którzy na spotkaniach „naszych klas” przypominali sobie o dawnych miłościach, zrywali dotychczasowe związki i wiązali się z dziewczynami i chłopcami z dawnych lat. To nie może się udać, ponieważ w takiej sytuacji przechodzimy przez regresję wiekową i próbujemy nadrobić coś, co przeminęło. Zapominamy, że jesteśmy już innymi ludźmi, w innym miejscu swojego życia.

Pierwsza miłość otwiera serce, ale to nie znaczy, że można cofnąć czas i wrócić do tego, co było?
Raczej nie można, dlatego że tamto zakochanie było aktualne w tamtej czasoprzestrzeni, na danym etapie rozwoju każdej z tych osób. Przez lata gromadzimy inne doświadczenia, fascynują nas inne rzeczy, budujemy własny obraz świata, różnic przybywa. Zmęczeni obowiązkami możemy zechcieć wrócić do tamtych cudownych dni. To iluzja, że powrót jest możliwy. Chyba że dawnych zakochanych obecnie fascynuje to, co teraz w sobie odkrywają już jako dorośli, dojrzali i doświadczeni.

Jak zachować pamięć o pierwszych miłościach, czerpać z ich potencjału, jednak nie ulegać iluzji?
Zakochani patrzą sercem i widzą sercem. Widzą to, co dla innych jest zakryte, niewidoczne. Właśnie ten sposób widzenia warto pielęgnować. Oprócz planów na przyszłość, zadań, wyzwań, obowiązków, formalnych zobowiązań warto wracać do miłosnego potencjału i go hołubić. Nawet jeśli w naszym świecie to wydaje się nierealne, nieprzeliczalne, nie do skalkulowania, niepraktyczne.

Miłość romantyczna idealizuje: ukochana wszystko robi doskonale, cudownie chodzi, mówi, tańczy. Jednak mija jakiś czas i okazuje się, że ma też wady, różne nieprzyjemne strony.
Niezależnie od tego w dalszym ciągu możemy być w niej zakochani. Możemy widzieć ograniczenia, nawyki, niekorzystne sposoby zachowania i wiedzieć, że to nie one stanowią istotę tej kobiety. Możemy być zakochani w jej głębokiej wewnętrznej naturze, unikalnej tożsamości. Często słyszę od mężczyzn: „Miłość to bajka, a  życie to życie”. To są dramatyczne wyznania. Wydaje się, jakby w ich życiu nie było miejsca na zakochanie, na zatrzymanie i poczucie, że oto jestem w miłosnym kontakcie z kobietą, z którą dzielę życie. Mówię wtedy, że to od nas samych zależy, w jaki sposób organizujemy swoje życie, jakie podejmujemy decyzje; czy decydujemy się podtrzymywać taki styl życia jak dotychczas, czy otwieramy się na doświadczanie miłości. Po wielu latach miłosne związki obumierają, tracą smak. Mężczyźni są tym sfrustrowani. Pocieszają się, że tak to już jest, na tym polega życie. Na tym polega ich życie.

W ubiegłe walentynki odwiedziłam moich 70-letnich znajomych. On kupił jej ogromne pluszowe serce, które po naciśnięciu śmiało się do rozpuku, a oni śmiali się razem z tym sercem! Tłumaczyli mi, że odkąd w Polsce przyjęło się święto zakochanych, robią sobie takie prezenty. Są prawie pół wieku po ślubie.
Pogratulować!

Proponujesz mężczyznom sięganie po inspirację do ich przeszłości?
Tak, a oni na to: „Mam się zachowywać jak nastolatek? Patrzeć z nią w rozgwieżdżone niebo? Słuchać ptaków? Śpiewać jej piosenki?”. A dlaczego nie?

Wyobrażam sobie szczęście kobiety, gdyby mężczyzna napisał dla niej wiersz.
Albo kilka razy w  tygodniu przynosił kwiaty, robił drobne prezenty, kupował książki, wysyłał czułe SMS-y w ciągu dnia. Przecież tak to było, gdy zaczynaliśmy. I to działało. Gdy robimy teraz podobne rzeczy, wtedy wracamy do tamtego stanu – ciekawości, podekscytowania, radości. To znane powiedzenie, ale warto je tu przytoczyć: jeśli chcesz żyć inaczej, musisz myśleć inaczej, czuć inaczej i działać inaczej. W nowy sposób. Jeśli nie wprowadzimy zmian, nic się nie zmieni. Możemy zacząć od pooglądania zdjęć z początków naszego związku, przywołania dobrych wspomnień, odwiedzenia naszych romantycznych miejsc. W ten sposób celebrujemy naszą miłość i ją ożywiamy.

Związek moich znajomych uratowały randki. Po 20 latach znów zaczęli się umawiać. Postanowili, że oboje będą tego pilnować – wolna godzina w ciągu dnia, telefon do męża i wspólna kawka na mieście. Wieczorem zakupy, a potem wspólnie obejrzany film. Kolacja w ulubionej restauracji. Od czasu do czasu jednodniowa wycieczka. Spacer po parku. A to wszystko nazywane jest randkami.
Chodzi o to, aby nawiązać kontakt z tamtym wewnętrznym stanem zakochania: jak to wówczas odczuwałem, co mnie motywowało, jak się zachowywałem. Nie chodzi oczywiście o wierne kopiowanie zachowań, ale o przeniesienie jakości stanu wewnętrznego. Pozwolenie sobie, aby w obecności bliskiej osoby moje serce było otwarte, żebym mógł przeżywać zachwyt, intymność, tajemnicę – inni tego nie widzą i nie rozumieją, ale my rozumiemy się bez słów. Jesteśmy w przepływie, w rezonansie. Tutaj ważne jest pozwolenie sobie na to – nie jestem niepoprawnym romantykiem czy naiwniakiem, po prostu daję wyraz miłosnemu potencjałowi we mnie, i to czyni mnie młodym. Miłość odmładza, dodaje sił i energii. I oczywiście wspiera wszystkie obszary naszego życia. Jakość życia zmienia się nieprawdopodobnie.

Najlepiej podobno zakochać się we własnej żonie. Znane są takie badania: spytano mężczyzn, którzy ożenili się po raz trzeci, o to, czy kolejne związki były lepsze od pierwszego. Ci mężczyźni powiedzieli, że spokojnie mogliby zostać w pierwszym; że gdyby poświęcili tyle czasu, uwagi i adoracji pierwszej żonie, ile później kolejnym partnerkom, pierwszy związek z pewnością by rozkwitł.
Dojrzali mężczyźni mówią, że doskonale widzą procesy starzenia się, zmiany, które następują. A jednocześnie wiedzą, że pułapką jest zwracanie uwagi na szczegóły: ile partnerka waży, jak wygląda, ponieważ w ten sposób gubi się istotę jej osoby. Gdy zachowujemy zdolność bycia zakochanym, pozwalamy sercu patrzeć i widzieć poza zmarszczkami, zachwycać się. Niedoskonałości nie przesłaniają kobiety – wybraliśmy ją, a nie jej karierę, umiejętności, stan posiadania czy cokolwiek innego. Mówimy: „Kocham twoją kuchnię”. Ale przecież gdyby tylko o to chodziło, moglibyśmy zatrudnić kucharkę. Kocham cię, bo ty jesteś ty, a nie dlatego, że jesteś fajna, dobrze gotujesz, tyle w życiu osiągnęłaś, tyle dobrego zrobiłaś dla rodziny. Za to możemy być wdzięczni, a wdzięczność może tworzyć dodatkowe korzystne środowisko do zakochania, ale go nie zastępuje. Moja żona mówi: „Czas mija, uroda pozostaje”. W miłości chodzi o wewnętrzną urodę, która nigdy nie będzie miała zmarszczek. Kochając, swobodnie przechodzimy z poziomu operacyjnego w naszym związku na poziom egzystencjalny.

Gdy mężczyźni mówią, że byli naiwni, może chodzi im o to, że byli niewinni?
Czym była ta „naiwność”? Nieskażonym, czystym, niewinnym widzeniem. I była w niej taka siła! Powrót do niewinności zakochania możemy połączyć z doświadczeniem, które nabyliśmy przez lata. Możemy być jednocześnie dojrzali i romantyczni.

Benedykt Peczko, psycholog, trener, psychoterapeuta, dyrektor Polskiego Instytutu NLP

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze