nie spałem do piątej uśpił mnie śpiew budzących się ptaków. Ile głupich myśli, żałosnych marzeń, jaka strata czasu…

Walka z nowym telefonem, jaka żałość ten mój brak technicznego talentu, ileż nerwów w życiu mnie to kosztuje. Przerasta mnie więc nie tylko życie, ale też wynalazki, które mają życie nam ułatwiać.

Czasami wydaje mi się, że ktoś stoi za drzwiami, że to  pomysł na nową powieść – otwieram, a tam nie ma nikogo.

Jutro do Krakowa i do Katowic, sesja poświęcona szwedzkiemu poecie,  nobliście, Tomasowi Transtromerowi. Znalem go trochę, nie tak dobrze i blisko, jak mnie o to podejrzewają, stąd moja tam obecność i wspomnienia. Mojego ulubionego wiersza o „Pogrzeb przyjaciela”, nie ma internecie ale jest inny o podobnej tematyce.

Pada śnieg