Zachwycamy się egzotycznymi superfoods a tymczasem blisko rosnące rośliny nie ustępują im w niczym. Warto pamiętać o macierzance, lokalnej odmianie tymianku. Tymianek to król aromatów i źródło cennych minerałów. Pamiętajmy, aby regularnie stosować go w kuchni.
Na całym świecie istnieje ponad dwieście odmian tymianku. W niektórych rejonach ma on postać małych krzewinek, w innych półkrzewów. Ale wszystkie odmiany mają jedną wspólną cechę – bardzo dobrze znoszą upał i długotrwałą suszę. Aby móc przeżyć w tak ekstremalnych warunkach, produkują mnóstwo olejków eterycznych. Tymianek jest szczególnie rozpowszechniony w rejonie śródziemnomorskim, ale mamy też swoje rodzime odmiany – macierzankę wczesną, zwyczajną i piaskową.
Aby życie nie było zbyt proste, wszystkie gatunki mają wielu krewniaków, bo mogą tworzyć między sobą krzyżówki. Ale z tym zamieszaniem muszą się uporać botanicy. Dla nas ważne jest to, że wszystkie gatunki są użyteczne pod względem kulinarnym, a różnią się między sobą „tylko” zapachem i smakiem.
Pieprzowo ostry i gorzko-słodkawy – niezależnie od odmiany tymianek charakteryzuje się ciepłą, harmonijną nutą aromatyczną. Zależnie od stanowiska i gatunku może mieć najróżniejsze zapachy – od cytrynowego, poprzez kwiatowy, po dymny i ziołowy. Zawiera olejki eteryczne (przede wszystkim tymol), flawonoidy, garbniki oraz substancje mineralne: przede wszystkim wapń, potas, żelazo oraz mangan.
- Do superżywności zalicza się go ze względu na wspomagające zdrowie właściwości, które w znacznej mierze zawdzięcza bogactwu olejków eterycznych. Tymianek jest poważnym przeciwnikiem mikrobów, dzięki czemu uważa się go za roślinny antybiotyk.
- Tymianek wspomaga ukrwienie, cały układ trawienny i pozytywnie wpływa na układ odpornościowy.
Nos wyczuwa więcej niż podniebienie: smak czujemy dzięki zapachowi. To zapachy dają rozkosz, a rozkosz wpływa na dobre samopoczucie. W subtelny sposób zapach długotrwale wpływa na psychikę.
Można go jeść w postacie świeżej lub suszonej, także mrożonej. Nadaje się do do przyprawiania: ziemniaków, warzyw strączkowych, dań warzywnych, ryb, mięsa, sera, sosów, dań jednogarnkowych, ragoût a także: owoców, kompotów, lodów, kremów i kakao.
Więcej w książce „Superfood z ogrodów, łąk i lasów” Karin Greiner, Muza 2017