Jak tak dalej pójdzie, to nie napiszemy tego felietonu. Od tygodni nie da się z Tobą umówić na pisanie. Usprawiedliwia Cię tylko to, że się zakochałeś. Chociaż myślałam, że z taką intensywnością w tym wieku robi to tylko George Clooney w komediach romantycznych.
Miłość to choroba bezwiekowa, potrafi zaatakować w każdym czasie. Co do Clooneya, to powiedziałbym, że on jest w stosunku do mojego stanu raczej zachowawczy. Ale bierzmy się do tego felietonu, bo jak ukochana napisze, to znów odlecę do innego świata i będziesz musiała sama go kończyć.
To już lepiej powiedz, czy teraz, jako dojrzały facet, zwracasz uwagę na inne cechy kobiety niż wcześniej, czy gust i potrzeby masz stałe, a radar na zakochanie działa na tym samym oprogramowaniu?
Mógłbym tu mówić bez końca, ale tak naprawdę wszystkie teorie przestają mieć znaczenie w konfrontacji z rzeczywistością. Miłości nie da się wymyślić, bo ona nas zaskakuje i często jest zupełnie inna, niż ją sobie wyobrażaliśmy. Moja na przykład przyszła w białych kozaczkach, choć nigdy tak sobie jej nie wyobrażałem.
Problem pojawia się, gdy po pewnym czasie włącza się rozum, który zaczyna zadawać pytania o to, czy to, co nas spotkało, jest chwilowym zauroczeniem, czy ma szansę przerodzić się w poważną, dojrzałą relację.
A Ty od razu potrafisz na zimno kalkulować, gdy kogoś poznajesz? Czy to przychodzi po chwili otrzeźwienia? Kobiety są w tym racjonalniejsze od mężczyzn?
Ja bym nie stosowała kryterium płci. To indywidualna sprawa. Kiedy przypomnę sobie moje kryteria z dekady pomiędzy dwudziestką a trzydziestką, to post factum widzę tu wyłącznie ślepe kręcenie się wokół szeroko pojętej niedostępności. Im bardziej ktoś był dla mnie niedostępny, tym bardziej mnie pociągał. A to często pociągało za sobą fatalne konsekwencje. Gdy dojrzałam ten schemat i rozmontowałam go (co nie było łatwe), moje życie odżyło kolorami i zdrowym związkiem.
Pamiętam wspomnienia Umberta Eco z jego spotkania z najpiękniejszą kobietą świata. Wsiada do pociągu i widzi tę kobietę, jej urok wbija go w fotel, nie może złapać tchu, by się odezwać. Ona jest tak olśniewająca, że nawet jego talent literacki przy niej blednie i nie potrafi jej doskonałości oddać słowami. Może tylko na nią patrzeć. W pewnym momencie kobieta wyjmuje telefon i zaczyna rozmawiać, robi to nieprzerwanie przez całą podróż. Z każdą minutą mówienia jej urok ulatuje i gdy dojeżdżają do Bolonii, pisarz ucieka w popłochu, dziękując Bogu za to, że nie nawiązał z nią rozmowy.
Zauroczenie potrafi wywołać jakaś jedna nasza cecha, której atrakcyjność może bardzo szybko zaniknąć. Miłość to coś więcej.
Moim zdaniem żeby zauroczenie mogło zamienić się w miłość, muszą zostać spełnione trzy warunki. Pierwszy: nasze ciała muszą się polubić, czyli każdy kontakt musi być przyjemnością, a nie tylko pożądaniem, bo ono trwa krótko. Drugi to jedność umysłów – musimy lubić ze sobą gadać i mieć o czym, bo sama namiętność fizyczna nie będzie w stanie utrzymać związku. Trzeci to kompatybilność spraw ubocznych, czyli brak okoliczności, które czynią związek niemożliwym.
Dla jednego będą to na przykład dzielące kilometry, dla innego skomplikowana sytuacja rodzinna czy finansowa albo nałogi potencjalnego nowego partnera.
Często w zauroczeniu nie dostrzegamy spraw oczywistych, a potem dziwimy się, że nam się nie udało.
Czyli zauroczenie to ekstaza z powodu znalezienia zachwycającej cechy u kogoś, a miłość to świadomość, że jedziemy w podróż, a nie na wycieczkę.
Ty od dłuższego czasu jesteś w podróży, tak mi tym zaimponowałaś, że też postanowiłem wyruszyć w swoją.
Monika Sobień-Górska, dziennikarka, scenarzystka, autorka książek z gatunku literatury faktu. Założycielka magazynu WeMen.pl. O życiu może rozmawiać godzinami. Na przykład z Jackiem Dubois.
Jacek Dubois, adwokat specjalizujący się w prawie karnym. Po godzinach pisze książki, felietony i przyjaźni się z Moniką.