Niebanalna powieść o miłości, ajurwedyjski poradnik dla przemęczonych, rozprawa o szmince i monografia o Henryku Wieniawskim. Nowości książkowe na styczeń poleca Monika Stachura, redaktorka naczelna miesięcznika „Sens”.
„Od 2006 roku w Stanach Zjednoczonych obchodzony jest Narodowy Dzień Szminki. Święto to, zainicjowane przez blogerkę urodową i producentkę kosmetyków Hudę Kattan, przypada na 29 lipca” – pisze Magdalena Pruszkiewicz. Skoro zatem została tak uhonorowana, szminka musi być czymś dużo ważniejszym niż kawałek woskowego malowidła, które zaspokaja naszą pychę. Dodatkowy argument przemawiający za znaczeniem szminki jest taki, że jej używanie bywało też regulowane prawnie. W postaci przypominającej dzisiejszą – kosmetyk został zaprezentowany światu w końcu XIX wieku, ale jego historia jest dużo dłuższa. Pomady do ust znano już przed naszą erą. Informacje historyczne to jedno, bo w książce (a trochę i albumie) szminka pokazana jest z bardzo wielu stron: jako kosmetyk, przedmiot pożądania i uwodzenia, design, natchnienie dla twórców. Autorka pisze o obyczajach, pięknie, modzie i kobietach, które ze szminkowania zrobiły rytuał. Tak, historię świata naprawdę można napisać szminką.
„Szminka. O stylu, pięknie i moralności”, Magdalena Pruszkiewicz, wyd. Zwierciadło
Konkurs im. Henryka Wieniawskiego to najstarszy konkurs skrzypcowy na świecie, ale ile wiemy o samym Wieniawskim? Znajomość z nim można zacząć właśnie od nieobszernej książki Mateusza Borkowskiego. Wyłania się z niej obraz geniusza muzyki, to jasne, ale też tytana pracy, a przede wszystkim wirtuoza. Skrzypek miał w życiu epizody pedagogiczne i kilkakrotnie pracował na bezpiecznej posadzie, a jednak to wszystko przegrało z pasją koncertowania. Zaczął występować jako 15-latek i choć w ostatnim okresie zdrowie wymusiło, żeby grał na siedząco, nigdy nie przestał.
„Wieniawski”, Mateusz Borkowski, Polskie Wydawnictwo Muzyczne
Dobór partnerów na podstawie tekstów osobowości to już standard. Autorki powieści (bo pod pseudonimem literackim ukrywają się dwie przyjaciółki) idą krok dalej i podpowiadają, że w poszukiwaniu tego jedynego czy tej jedynej można zdać się na wskazania kodu DNA. Kiedy Jess (samotna matka, której życie uczuciowe to pustynia) dowiaduje się o istnieniu agencji świadczącej takie usługi, daje sobie szansę. Tyle że genetyczne podobieństwo między wszystkimi ludźmi grubo przekracza 99 proc., więc czy ta metoda w ogóle ma sens? Jak można się spodziewać, tytułowy „wzór na miłość” okaże się dużo prostszy.
„Wzór na miłość”, Christina Lauren, tłum. Dorota Pomadowska, wyd. Poradnia K
Można by śmiać się z tego, jak usilnie walczymy z naturą, choć ona ciągle pokazuje swoją przewagę... gdyby nie to, że skutki tego uporu po prostu nam szkodzą. Na przykład uporczywie przesuwając granicę między dniem a nocą (bo praca, seriale, scrollowanie Internetu, trening), wpadamy w problemy ze snem. Niedosyt z tygodnia staramy się odespać w weekend, narażając się w ten sposób na tzw. społeczny jet lag. A to tylko jeden z filarów niezdrowego stylu życia, któremu hołdujemy. Tymczasem już niewielkie zmiany przynoszą ogromne efekty. Co dokładnie możesz zrobić, podpowiada dr n. med. z dziedziny ajurwedy Suhas Kshirsagar.
„Naturalny rytm dobowy”, Suhas Kshirsagar, Michelle D. Seaton, tłum. Dorota Gasper, wyd. Laurum