1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Kultura

Znamy zwycięzców 20. Millennium Docs Against Gravity

Kadr z filmu „Apolonia, Apolonia”, reż. Lea Glob (Fot. materiały prasowe)
Kadr z filmu „Apolonia, Apolonia”, reż. Lea Glob (Fot. materiały prasowe)
Wczoraj w warszawskim Teatrze Dramatycznym odbyła się gala wręczenia nagród jubileuszowej 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Grand Prix – Nagroda Banku Millennium trafiła do filmu „Apolonia, Apolonia” Lei Glob. Poznajcie innych laureatów.

Gala wręczenia nagród to jednak nie koniec festiwalu, który potrwa do 21 maja. Oznacza to, że w Warszawie, Wrocławiu, Gdyni, Katowicach, Poznaniu, Łodzi oraz Bydgoszczy przed widzami weekend emocjonujących filmów i wydarzeń! Edycja w Lublinie odbędzie się w dniach 19–28 maja, więc publiczność tego miasta większość emocji ma dopiero przed sobą. Reszta fanów kina dokumentalnego przenosi się do online’u. W tym roku po raz kolejny MDAG ma charakter hybrydowy. Od 23 maja do 4 czerwca zdecydowana większość tytułów z tegorocznej edycji będzie dostępna na stronie festiwalu: mdag.pl.

Laureaci 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity

Nagroda Banku Millennium – Grand Prix: „Apolonia, Apolonia”, reż. Lea Glob

Uzasadnienie: Grand Prix – Nagrodę Banku Millennium otrzymał film o sztuce, przyjaźni i kobiecości. Powstały na przestrzeni 13 lat film powoli pozwala nam odkryć, w jaki sposób wewnętrzne życie bohaterki i reżyserki odzwierciedlają się nawzajem. Historia pokazana w filmie staje się opowieścią o tym, jak obecność sztuki w naszym życiu może przynieść wyzwolenie. Film jest tragiczny, dramatyczny i zabawny, jednak nigdy nie manipuluje naszymi emocjami. Cieszymy się, że możemy przyznać główną nagrodę 20. edycji festiwalu Millennium Docs Against Gravity „Apolonii, Apolonii” w reżyserii Lei Glob.

Wyróżnienia: „Niewinność”, reż. Guy Davidi oraz „Pod niebem Damaszku”, reż. Heba Khaled, Talal Derki, Ali Wajeeh

Uzasadnienie: Tegoroczna edycja konkursu była pełna niezwykłych filmów, dlatego zdecydowaliśmy się przyznać dwa specjalne wyróżnienia.

Nagroda dla Najlepszego Filmu Polskiego: „Skąd dokąd”, reż. Maciek Hamela

Uzasadnienie: W świecie znieczulonym przez okrucieństwo i wojnę stworzenie filmu, który nas porusza, pokazując to, co wydaje nam się, że już wiemy, okazuje się nie lada osiągnięciem. Przez umieszczenie siebie na drugim planie i skupieniu się na ocalałych osobach, Maciek Hamela daje ich historiom i cierpieniu bezpieczną przestrzeń, jaką staje się minibus, którym ewakuuje ich w nieznaną przyszłość. „Skąd dokąd” to przykład o tym jak prostymi, a zarazem efektywnymi, środkami można stworzyć film dokumentalny, który daje tak samo wiele jak bierze z opisywanej rzeczywistości. Hamela osiąga szczerość, pozostając wierny swoim bohaterom i bohaterkom – przyjmując postawę, która jest potrzeba dziś bardziej niż kiedykolwiek wcześniej.

Nagroda Stowarzyszenia Kin Studyjnych w Konkursie Polskim: „Skąd dokąd”, reż. Maciek Hamela

Uzasadnienie: „Skąd dokąd” to poruszający film dokumentalny o ucieczce ludzi, którzy w jednej chwili stali się wojennymi uchodźcami. Przemierzający setki kilometrów azyl, którym w akcie bohaterskiego niesienia pomocy staje się samochód prowadzony przez reżysera filmu Macieja Hamelę, jest miejscem rozmów, zwierzeń, chwilą oddechu a nawet transportem medycznym. Staje się też ważnym uzmysłowieniem i przypomnieniem, z jaką skalą tragedii mamy do czynienia od 24 lutego 2022 roku. Film ten to uniwersalna przestroga, akt oskarżenia i niezwykle odważne świadectwo czasu wojennej pożogi, dramatu milionów osób i naszych sąsiadów. „Skąd dokąd” to skromny, precyzyjnie zrealizowany i – co najważniejsze – potrzebny obecnie film dla wszystkich widzów w Polsce, by ponad rok od rozpoczęcia rosyjskiej agresji wciąż pamiętać o Ukrainie.

Wyróżnienie: „Prawy chłopak”, reż. Hanna Nobis

Uzasadnienie: Wyjątkowy debiut, który towarzyszy bohaterowi w trakcie poszukiwań własnej ścieżki w życiu. Ta podróż prowadzi go przez serię radykalnych transformacji. W zaledwie 84 minutach reżyserka filmu, Hanna Nobis, podąża za młodym człowiekiem przez pełną wydarzeń narrację, uchwytując zarazem różnorodność politycznego spektrum, a także szereg odcieni i kolorów dyskursu młodych ludzi w dzisiejszej Polsce.

Nagroda Smakjam za Najlepszą Produkcję w Konkursie Polskim: „Pianoforte”, reż. Jakub Piątek, producent: Maciej Kubicki

Uzasadnienie: Nagradzamy „Pianoforte” Jakuba Piątka, który pozwala nam zajrzeć za kulisy Konkursu Chopinowskiego. Dzięki doskonałej reżyserii świata muzycznej rywalizacji nie oglądamy z zewnątrz, ale dzielimy z uczestnikami ich emocje, stres, nadzieje i rozczarowania. Produkcyjna skala tego filmu, realizowanego w kilku krajach i poprzedzonego imponującym researchem, nie przesłania twórcom rzeczy najważniejszej: bohaterów.

Nagroda dla Najlepszego Filmu Krótkometrażowego: „Silos”, reż. Zsófia Paczolay

Uzasadnienie: Tajemnicza gra światłem i ciemnością oraz ciszą i muzyką gwarantuje w przypadku nagrodzonego przez nas filmu niepowtarzalne doznania. Wyjątkowe zdjęcia i nastrojowy dźwięk wciągają widza w ciemne korytarze i zakurzone przestrzenie gigantycznej budowli. Pomimo ekstremalnych warunków pracy bohater czuje się tam jak w domu i pozostaje zaskakująco spokojny. Jury ma przyjemność nagrodzić film „Silos" w reżyserii Zsófii Paczolay i Nory Ananyan.

Wyróżnienie: „Jeszcze mnie nie znasz”, reż. Joanna Krzyżewska

Uzasadnienie: Niekonwencjonalne środki filmowe mogą zostać wykorzystane jako narzędzie terapeutyczne, pomagające przezwyciężyć lęki i podzielić się głęboko skrywanymi emocjami. Tak właśnie stało się w przypadku wyróżnionego przez nas filmu. Za angażujący i intymny portret rodziny wzbogacony o społeczny komentarz na temat trudów macierzyństwa. Jury z przyjemnością wyróżnia film „Jeszcze mnie nie znasz" w reżyserii Joanny Krzyżewskiej.

Nagroda za Najlepszy Debiut: „A wrony są białe”, reż. Ahsen Nadeem

Uzasadnienie: Międzypokoleniowe Jury Festiwalu Millennium Docs Against Gravity w Konkursie na Najlepszy Debiut postanowiło jednogłośnie przyznać nagrodę filmowi „A wrony są białe” w reżyserii Ahsena Nadeema. Z ponadczasowym przesłaniem, w którym bohater przechodzi przemianę w trudnej dla niego rzeczywistości przy dominującej roli religii. Pokazuje, jak cenne jest życie w prawdzie i w zgodzie ze sobą. Droga, jaką przeszedł bohater dała mu siłę i odpowiedź na nurtujące go pytania. Film emanuje pozytywną energią, piękną muzyką i zdjęciami.

Wyróżnienie: „Leon”, reż. Wojciech Gostomczyk

Uzasadnienie: Jury postanowiło również przyznać wyróżnienie filmowi „Leon” w reżyserii Wojciecha Gostomczyka za pokazanie niezwykłej osobowości głównego bohatera i przedstawienie transgresji zarówno w sztuce, jak i w życiu.

Nagroda za Najlepsze Zdjęcia: „W teatrze przemocy”, reż. Łukasz Konopa, Emil Langballe, operator: Kacper Czubak

Uzasadnienie: Za połączenie rzemiosła z wrażliwością, świadome prowadzenie kamery i znakomite wyczucie światła naturalnego, co w efekcie zatarło granice między rejestracją dokumentalną a fabularną kreacją. Nagrodę za najlepsze zdjęcia przyznajemy jednogłośnie Kacprowi Czubakowi za film „W teatrze przemocy”.

Nagroda Amnesty International Polska: „Siedem zim w Teheranie”, reż. Steffi Niederzoll

Uzasadnienie: Zwycięzcą w konkursie na najlepszy film dokumentalny o prawach człowieka na 20. festiwalu Millenium Docs Against Gravity jest „Siedem zim w Teheranie” w reżyserii Stefii Niederzoll. Ten głęboko poruszający obraz ukazuje okrucieństwo i niesprawiedliwość a także humanizm, człowieczeństwo i głębię ludzkich emocji. „Siedem zim w Teheranie” ukazuje wszystko, o czym współczesny świat powinien pamiętać w odniesieniu do kary śmierci, mówi o przemocy wobec kobiet, o roli wymiaru sprawiedliwości i konsekwencji jego dysfunkcji, o odpowiedzialności organów ścigania, o łamaniu praw więźniów. Reżyserce udaje się jednak opowiedzieć o najcięższych przeżyciach, nie epatując okrucieństwem. To obraz, który w przejmujący sposób portretuje także głębokie człowieczeństwo – w niezwykłej wręcz przemianie bohaterki, w postawie jej matki, w próbie dialogu podejmowanej z osobą po drugiej stronie sporu, w rozmowach postaci uwikłanych w tą dramatyczną historię. Film Stafii Niederzoll to opowieść uniwersalna i niejednoznaczna, która pozostaje w pamięci na długo po wyjściu z seansu. Znakomita realizacja i właściwy dobór środków pozwalają zanurzyć się w historii i boleśnie doświadczyć niemocy każdej ze stron: ujrzeć jak na dłoni tragizm sytuacji i jednostek, które zmusza się do podejmowania dramatycznych decyzji. To przejmująca, wielopoziomowa historia, w której nie ma wygranych, w której każdy jest przegranym.

Wyróżnienie: „Inwigilacja. Dla dobra ogółu”, reż. Jialing Zhang

Uzasadnienie: Wyróżnienie otrzymuje film „Inwigilacja. Dla dobra ogółu” w reżyserii Jialing Zhang – zatrważający obraz zniewolenia społeczeństw państwa totalitarnego za pomocą nowych technologii i Big Data. Wyróżnienie jest także formą docenienia odwagi twórców. Film Jialing Zhang podejmuje tematykę niezwykle aktualną we współczesnym świecie. To ponury obraz świata, w którym nowe technologie i Big Data stosowane są w sposób iście dystopijny, kreując nowe, sprytniejsze metody zniewolenia społeczeństw w totalitarnym reżimie Chin. Reżyserka sprawnie oddaje system stałej kontroli każdego aspektu życia obywateli przez władzę. Pokazuje duszność przyprawiającą o zawrót głowy, rzeczywistość, w której status społeczny, możliwości rozwoju, a nawet więzy społeczne regulowane są przez system punktowy, a każdego, kto chciałby iść inną drogą niż przewiduje system, spotykają represje. Widzimy zatem, jak reżim ściga, nęka i próbuje złamać prawników, dysydentów, obrońców praw człowieka, ale także jak orwellowskie metody zostają zinternalizowane, a zwykli ludzie są systemowo programowani – lub zmuszani – do obojętności. Film pokazuje także bezsilność, portretuje ludzi, którzy nie mają żadnego ruchu, a jedyną drogą ucieczki – o ile reżim na to pozwoli – jest emigracja. Film Jialing Zhang to obraz rzeczywistości, która jeszcze niedawno wydawała się złowieszczą melodią przyszłości, koszmarnym snem, który boimy się śnić, a z którego bohaterowie nie mogą się obudzić. Tymczasem znalazła się na wyciągnięcie ręki.

Green Warsaw Award: „Czekając na przypływ”, reż. Sarvnik Kaur

Uzasadnienie: W Konkursie o Green Warsaw Award obejrzeliśmy osiem filmów, z różnych stron świata, które poza walorami artystycznymi przyniosły zadumę nad tym, dokąd zmierzamy. Oglądając filmy konkursowe zobaczyliśmy świat przyrody w opresji. Sprawcą opresji jest człowiek. Zastanawialiśmy się, jak to jest możliwe, że człowiek z powodu swojej nieświadomości, lekkomyślności czy nieposkromionej chciwości tak często podejmuje decyzje zmierzające do niszczenia podstaw własnej egzystencji. Giną gatunki roślin i zwierząt, płoną lasy, wymierają oceany, świat jest zasypywany tonami śmieci i złomu a człowiek wciąż nie rozumie, że sam jest częścią ekosystemu i poprzez swoje działania zagraża także sobie. W filmach bohaterami są ludzie, którzy próbują walczyć o ochronę planety, ale widzimy też bezwzględność poszczególnych jednostek i wielkich korporacji w gromadzeniu zysku bez opamiętania. Dzięki filmom możemy zobaczyć, co dzieje się w różnych częściach naszej planety, obejrzeć piękno przyrody tej ożywionej i nieożywionej i zrozumieć, że nie możemy być obojętni, bo nasza bierność, brak reakcji doprowadzi do nieuchronnej katastrofy. Każde nasze działanie może przyczynić się do ochrony świata, który jest naszym domem. Green Warsaw Award postanowiliśmy przyznać filmowi, który w sposób niejednoznaczny i na wielu poziomach pokazuje złożoną i kruchą relacje miedzy człowiekiem i przyrodą. Widzimy przyrodę zagrożoną przez człowieka , ale też człowieka walczącego o przetrwanie, który musi dokonywać trudnych wyborów, działać w bezwzględnym świecie, a mimo to nie traci ludzkiego oblicza. Historia dwóch przyjaciół, których różni wizja świata i metody działania jest opowiedziana w bez użycia tezy, bez podbijania emocji, przynosi raczej pytania niż odpowiedzi. Pytania, które zostają z nami długo po seansie i mogą wpłynąć na nasze wybory.

Nagroda dla Najlepszego Filmu dla Młodej Widowni: „Lyra”, reż. Alison Millar

Uzasadnienie: Nasz werdykt był jednogłośny. Nagrodę dla Najlepszego filmu dla Młodej Widowni na festiwalu Millennium Docs Against Gravity, przyznajemy dokumentowi „Lyra” w reżyserii Alison Millar, który wywołał w nas wiele emocji, z jednej strony pozostawiając ze smutkiem, z drugiej z poczuciem nadziei. Nasze odczucia są związane ze sposobem realizacji, samą bohaterką oraz przesłaniem filmu. To, co najbardziej zapadło nam w pamięć, to wykorzystanie retrospekcji, formuły found footage, sposobu montażu oraz świetnie dobranej muzyki, które w spójny sposób budują nastrój tego filmu. Najbardziej poruszająca jest postać głównej bohaterki, jej dramatyczne losy, które śledzimy od samego dzieciństwa i które wprowadzają nas w trudną sytuację polityczną związaną z konfliktem w Irlandii Północnej. Film „Lyra” dotyczy poszukiwania prawdy oraz tego, jak ważna jest w naszym życiu, mimo że niewygodna i trudna do osiągnięcia. Jest również oddaniem głosu każdej niesłyszanej osobie, co jest kontynuacją misji głównej bohaterki. Dla nas, młodej widowni, ten film jest nawiązaniem do motta tegorocznego festiwalu: nie bądźmy obojętni.

Nagroda magazynu „Newsweek Psychologia” dla Najlepszego Filmu o tematyce psychologicznej: „Siostrzeństwo świętej sauny”, reż. Anna Hints

Uzasadnienie: Za przepełnione spokojem i pewnością przypomnienie nam, w tak trudnych, skomplikowanych, nie czarno-białych czasach, czym jest wspólnota. Jaki to wielki i piękny przywilej – mieć siebie nawzajem. Bez oceniania, bez poczucia winy, bez wstydu, czyli wtedy, gdy jesteśmy naprawdę.

Nagroda Nos Chopina: „Apolonia, Apolonia”, reż. Lea Glob

Uzasadnienie: Za film, w którym świat sztuki staje się tylko pretekstem do opowiedzenia historii o życiu i o śmierci, o doświadczeniu kobiet, o cielesności jako źródle sztuki. Za długotrwałą i wnikliwą obserwacje, z której powstał film niewyrachowany, uszyty z przypadków. Miał być semestralnym zaliczeniem, a stał się potężną wielopoziomową opowieścią, która pozbawia tchu i roztrzaskuje na kawałki.

Pozostałe nagrody przyznane podczas gali w Gdyni

Nagroda ETNOMATOGRAF: „W cieniu Boko Haram”, reż. Cyrielle Raingou

Uzasadnienie: Za oddanie głosu najmłodszym, niesłyszanym, stworzenie uniwersalnego studium człowieka w sytuacji wojny oraz zwrócenie oczu na widmo terroru, niekończące się okrucieństwo na pograniczu Kamerunu i Nigerii. Dojrzałość debiutu, czułość, ale i obiektywizm narracji oraz wieloletnia obecność reżyserki w życiu bohaterów zasługują na najwyższe wyróżnienie.

Nagroda All About Freedom Festival: „Ucieczka z utopii”, reż. Madeleine Gavin

Uzasadnienie: Za wnikliwe spojrzenie na rzeczywistość jak z sennego koszmaru, którego doświadczają osoby marzące o poprawie swojego losu i ucieczce z opresyjnej rzeczywistości. Za opowieść o poszukiwaniu bezpiecznego miejsca do życia, do którego prawo ma każdy i każda z nas. Za odwagę podjęcia ryzyka, towarzyszenia i oddania głosu tym, którzy dla wolności są w stanie przemierzyć każdą drogę. Za pokazanie kosztów walki o uwolnienie się z totalitarnego systemu, kosztów fizycznych, psychicznych i duchowych. Nagradzając ten film chcemy nie tylko wyróżnić reżyserkę, ale również wyrazić swój podziw dla bohaterów filmu, których historie nie pozwalają pozostać obojętnymi.

Nagroda Prezydenta Miasta Gdyni: „Pod niebem Damaszku”, reż. Heba Khaled, Talal Derki, Ali Wajeeh

Uzasadnienie: Za przejmujący i szlachetny wizualnie obraz współczesnych kobiet w ich dążeniu do podmiotowości i wyzwolenia spod brutalnej opresji.

Wyróżnienie: „Pianoforte”, reż. Jakub Piątek

Uzasadnienie: Za czułość i empatię ubraną w imponującą formę filmową.

Pozostałe nagrody w innych miastach

Grand Prix Dolnego Śląska (Wrocław): „Pustelnik z Treig”, reż. Lizzie MacKenzie

Uzasadnienie: Za spojrzenie, które jest esencją uważności; jedyną możliwą formą zjawiania się czasu, które udaje się w kinie, zwłaszcza dokumentalnym. Za precyzję i talent, których nie można zapisać w scenariuszu. Za obraz, który jest spektakularny, ale nie przez perfekcję kadru, lecz doskonałość wyższego rzędu biorącą formę z życia, życia właściwie przeżytego. Za wybór bohatera, który jest ekstremalnie wolny, radykalny, ale nie odpycha od siebie ludzi. Przeciwnie: nie można od niego oderwać wzroku i myśli. Za traktowanie filmu jako medium, które nie jest celem ostatecznym, bo dużo bardziej liczy się przyjaźń. Za przypomnienie, że chodzi o życie mimo wszystko.

BYDGOSZCZ ART.DOC AWARD: ex aequo „Nie znikniemy”, reż. Alisa Kovalenko; „Niewinność”, reż. Guy Davidi

Uzasadnienie: W tym roku postanowiliśmy podzielić nagrodę pomiędzy dwa filmy, które pośród innych bardzo dobrych tytułów wyjątkowo nas poruszyły. Za opowiedzenie losów młodych ludzi, dzieci uwikłanych w piekło wojny, biernie poddających się brutalnym regułom stworzonym przez dorosłych i opresyjne systemy polityczne. Bliscy nam, młodzi bohaterowie tuż za naszą granicą nie utracili jeszcze marzeń, które na pewnym etapie filmu wydają się fikcją. Ich wiara i determinacja daje nam nadzieję, pomimo panującej w tle wojny „Nie znikniemy”… „Niewinność”… a właściwie jej utrata, pozostawia na długo niekończące się pytania: dlaczego? dlaczego?



Honorowe wyróżnienie Okręgowej Rady Adwokackiej w Bydgoszczy dla Najlepszej produkcji dotykającej problematyki praw człowieka: „W teatrze przemocy”, reż. Łukasz Konopa, Emil Langballe.

Konkursy, które nadal trwają

Do końca części kinowej festiwalu, czyli do 21 maja, nadal trwają głosowania publiczności – do Nagrody Dokumentalnej Warszawy (Nagrody Publiczności) oraz Nagrody Wyborcza.pl Big Screen Doc, której zwycięzcę wybiorę widzowie w Warszawie, Wrocławiu, Gdyni i Poznaniu. Wyniki tych dwóch głosowań zostaną podane 22 maja. Po części online festiwalu, 4 czerwca, zostanie ogłoszona Nagroda Publiczności online, które trafi do najpopularniejszego filmu drugiej części 20. MDAG.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze