Karolina Breguła: Awaria dzieła sztuki

Rzeźba nosi tytuł „The More, the Better” („Im więcej, tym lepiej”) i jest ona ogromną wieżą ułożoną z 250 telewizorów rożnych wymiarów.

Praca powstała w 1986 roku, wkrótce więc będzie miała trzydzieści lat i, jak wszystkie tego typu instalacje Nam June Paika, zaczyna odmawiać posłuszeństwa. Telewizory, z których się składa, wyszły już z użytku, nie można ich więc wymienić. Trudno je też naprawić, ponieważ nie produkuje się już do nich części zamiennych.

Odkąd jestem w Seulu byłam w Muzeum kilkakrotnie i za każdym razem co najmniej kilka z 250 telewizorów nie działało, mimo iż ciągle są reperowane.

Ponieważ życie telewizorów dobiega końca, wkrótce musi zapaść decyzja o dalszych losach rzeźby Nam June Paika. Z tego powodu kilka miesięcy temu zorganizowano konferencję dotyczącą konserwacji dzieł sztuki nowych mediów omawianych na przykładzie „The More, the Better”.

Eksperci z różnych krajów wypowiadali się na temat swoich doświadczeń i opinii. Przedstawiono kilka potencjalnych scenariuszy przyszłości dzieła. Jedną z możliwości jest wymiana wnętrz telewizorów kineskopowych na ekrany LCD. To rozwiązanie naturalnie bardzo wpłynie na wygląd instalacji, ale pozwoli jej trwać dalej. Inną możliwością jest wyprodukowanie nowych telewizorów, identycznych do tych, jakich użył Nam June Paik. Realizacja takiego niezwykłego zamówienia kosztowałaby 500 milionów koreańskich wonów czyli równowartość około 1,5 miliona złotych. Naturalnie, nowe telewizory przedłużyłby rzeźbie życie o kolejne 20-30 lat, po których problem powróciłby ponownie. Ostatnim rozwiązaniem jest podjęcie decyzji o rozebraniu rzeźby i złożeniu jej szczątków w magazynie.

Ta ostatnia z rozważanych możliwości zainteresowała mnie szczególnie, ponieważ zbieram od jakiegoś czasu historie dzieł unicestwianych przez instytucje lub za ich aprobatą. Postanowiłam, że nim opuszczę Seul, zagłębię się w proces podejmowania decyzji dotyczącej „The More, the Better”.