Od kilku miesięcy ciągle natrafiam gdzieś na informację o „Siedmiu dniach w świecie sztuki” - bestsellerze autorstwa Sarah Thornton.
Książka opisywana jest jako przewodnik, postanowiłam więc wreszcie sięgnąć po nią, z nadzieją, że odkryje ona przede mną tajemnice funkcjonowania świata, po którym od lat poruszam się bez zrozumienia jego zasad.
Lektura okazała się tak wciągająca, że już po kilku stronach wiedziałam, że nie odłożę jej, nim nie przeczytam do końca. Skonstruowana jest jak relacja z nietypowego spaceru, który autorka odbywa po miejscach związanych ze sztuką. Niczym księżniczka we współczesnej bajce, Thornton przemieszcza się z metropolii do metropolii - nie dbając o ceny biletów lotniczych, rezerwowanie pokoi hotelowych i zmęczenie po przekroczeniu strefy czasowej, pędzi przez kontynenty, by wpaść do Nowego Jorku, Londynu, Wenecji czy Bazylei. Odwiedza najlepsze galerie, największe targi sztuki, najsłynniejsze domy aukcyjne i najbardziej prestiżowe szkoły kształcące najbardziej znanych artystów. Wszędzie, gdzie się pojawia rozmawia, naturalnie, z najważniejszymi osobami.
Relacjonując swoje wywiady z przedstawicielami artystycznego establishmentu, Sarah Thornton buduje nasz nowy obraz świata sztuki. To świat, w którym kolekcjonerzy ustawiają się w kolejkach, by nabywać nieziemsko drogie dzieła, właściciele galerii przebierają w ofertach kupna prac, a artyści są tak rozpieszczeni i bogaci, że ich prace wykonują za nich armie wynajętych przez nich asystentów.
Ta fascynująca i wciągająca opowieść wzbudza nie mniej tęskne westchnienia, niż kiedyś robił to serial „Beverly Hills 90 210”. Sarah Thornton przenosi czytelnika w świat absurdalnych marzeń, który pozwala się odetchnąć od rzeczywistości.
„Siedem dni w świecie sztuki” zalecam zwłaszcza kolegom i koleżankom artystom. Można przy ich lekturze na moment zapomnieć o tym, że w pracowni przecieka dach lub że nie ma się pieniędzy na nowe blejtramy.