Za oknem z dnia na dzień bardziej zielono, szczepienia rozkręciły się na dobre, luzują się obostrzenia, świat wydaje się coraz bardziej przyjazny. Na horyzoncie otwarcie kin – planowane na 29 maja – w połowie miesiąca powinny być już możliwe pokazy plenerowe. No dobrze, a co zanim nastąpi otwarcie? A może by tak umaić sobie czas oglądając warte uwagi produkcje dostępne w sieci?
„Jak najdalej stąd”
Najnowszy film Piotra Domalewskiego, który po latach pracy jako aktor w 2017 roku reżyserskim debiutem „Cicha noc” rozbił bank, zdobywając mnóstwo nagród, w tym Złote Lwy w Gdyni. „Jak najdalej stąd” ostatni gdyński festiwal także opuszczał z nagrodami , m.in. dla młodziutkiej Zofii Stafiej, odtwórczyni głównej roli. Co nie powinno dziwić, bo jej rola to petarda, absolutnie nie do zapomnienia. Domalewski wraca do bliskich mu prywatnie wątków znanych już z debiutu – emigracji zarobkowej, wystawionych na próbę więzi rodzinnych. A Stafiej rewelacyjnie gra Olkę, której ojciec haruje w Irlandii, śląc pieniądze na utrzymanie córki, żony i syna. Kiedy do Polski dociera wiadomość o śmiertelnym wypadku, to właśnie Olka, może i gniewna, wygadana i całkiem odważna, ale jednak tylko nastolatka, musi lecieć do Irlandii odebrać prochy ojca i załatwić formalności. Nagłe zwroty akcji, ciekawe spostrzeżenia społeczne, sporo – wbrew niewesołemu tematowi – humoru, nie tylko wisielczego, mocna obsada (obok Stafiej m.in. Kinga Preis i Arkadiusz Jakubik), wiele jest powodów, dla których warto „Jak najdalej stąd” zobaczyć.
Film dostępny na platformach Netflix, Cineman, ipla, player, TVP VOD, Canal+.
„Jak najdalej stąd” (Fot. materiały prasowe)
„Greta”
Pamiętacie „Misery”, kultową ekranizację powieści Stephena Kinga? „Greta” ma wiele z ducha tamtej opowieści, pojawiają się tu pokrewne wątki: dom, który staje się pułapką i miejscem zbrodni, a także gospodyni nie do końca – bardzo delikatnie mówiąc – zrównoważona psychicznie. Ten film jeszcze przed lockdownem nie doczekał się w Polsce kinowej premiery, dopiero teraz trafił do sieci. Wspomniałam „Misery”, ale od razu muszę zaznaczyć, że to nie tylko thriller, są tu także elementy czarnej komedii, co dla widzów, nie zdradzając zbyt wiele, będzie pewnie sporym zaskoczeniem. Nie sposób nie wspomnieć także o świetnych rolach świetnych aktorek. Chloë Grace Moretz gra tu Frances, która pewnego dnia znajduje w wagonie metra damską torebkę. Są w niej rzeczy osobiste, dzięki czemu dziewczyna namierza roztargnioną właścicielkę. I tu wkracza Isabelle Huppert w roli Grety, emerytowanej nauczycielki fortepianu. Najpierw rozmawiają, potem spotykają się znowu i znowu, świetnie się rozumieją, jest naprawdę miło. Do momentu, kiedy miło być przestaje i wychodzi na jak, że Frances przekraczając prób domu Grety, przesądziła o swoim losie.
Film dostępny na Canal+ Premium i canalplus.com.
„Greta” (Fot. materiały prasowe)
Napisać, że to film poruszający, to nic nie napisać. O, choćby pokazany tu archiwalny fragment amerykańskiej Familiady: uczestnicy odpowiadają na pytanie „Wymień, co ostatnio straciła Britney Spears”. Odpowiedzi „męża”, „dzieci”, „włosy” (teleturniej kręcony jest krótko po tym, jak piosenkarka publicznie pokazała się z ogoloną głową) są wysoko punktowane, ale jeszcze wyżej – „rozum”. Oglądamy też telewizyjny wywiad z młodziutką, dopiero zaczynającą karierę Spears. Prowadzący cały czas spogląda wymownie w jej dekolt, aż w końcu mówi: „Wiesz, o co chcę zapytać? O twoje piersi. Ale o co chodzi?! Jesteś na mnie zła?!”. Jay Leno żartujący w swoim programie z dylematu mężczyzn: poślubić „porządną dziewczynę” czy „taką jak Britney”. Można było o niej powiedzieć wszystko, zasugerować, że jest wyrodną matką, puszczalską, wariatką, byle słupki oglądalności szły w górę. Ten nakręcony przez dziennikarzy „New York Timesa” dokument opowiada o medialnej nagonce, która w niewiarygodnie seksistowskich wczesnych latach dwutysięcznych trafiła na podatny grunt. A także o ubezwłasnowolnieniu piosenkarki przez jej ojca i zmasowanej akcji fanów, żeby unieważnić tę sądową decyzję.
Film dostępny na canaplus.com i Canal+ Premium.
„Kto wrobił Britney Spears?” (Fot. materiały prasowe)
„Jeszcze jest czas”
Viggo Mortensen aktor oczywiście od dawna znany (niezapomniany choćby jako Aragorn z „Władcy pierścieni”) przypomniał o sobie niedawno wspaniale przyjętą rolą w głośnym „Green Booku”. „Jeszcze jest czas” powstawał w podobnym momencie jego życia, ale to film kręcony na zupełnie innych zasadach. Mortensen jest jego reżyserem, scenarzystą, odtwórcą jednej z dwóch głównych ról i właściwie pierwowzorem granej przez siebie postaci, jako że nie brakuje tu wątków autobiograficznych. Rzecz o relacji syna i ojca, Johna i Willisa, niezwykle trudnej, bo ojciec (rewelacyjny 81-letni Lance Henriksen, którego kojarzyć możecie sprzed lat jako Bishopa z „Obcego”) jest zwyczajnym tyranem. Oglądamy ich współczesne losy w, kiedy ojciec cierpi już na ostrą demencję, a jego syn John próbuje się nim opiekować, ale i te dawne, kiedy John był mały i doświadczał przemocy domowej. Co to naprawdę znaczy wybaczyć? Co znaczy okazać miłość człowiekowi, który do miłości właściwie nigdy nie był zdolny? Zresztą czy naprawdę nie był? Są tu momenty, które mimo całej krzywdy, jaką wyrządził Willis pozwalają wierzyć, że chociaż próbował, nadal próbuje mimo upiornego charakteru i coraz gorszej fizycznej i psychicznej kondycji. Ciekawy debiut i bardzo osobista opowieść, która po hyper krótkim życiu kinowym przerwanym izolacją, wreszcie trafiła do sieci.
Film dostępny na platformach ipla, Rakuten, player, vod.pl, TVP VOD, PLAY NOW, Canal+, MOJEeKINO, Nowe Horyzonty VOD.
„Jeszcze jest czas” (Fot. materiały prasowe)
„Skazani na siebie”
Na koniec propozycja-pocieszenie. Dla tych, których – mimo coraz bardziej optymistycznych doniesień – pandemia niezmiennie wkurza, przygnębia, odbiera im radość życia. Jest okazja, żeby się z niej pośmiać. Najpierw słowo o scenarzyście tego filmu. Pamiętacie „Locke’a” Stevena Knighta z Tomem Hardym? Gdzie główny bohater przez 90 minut seansu jedzie autem i rozmawia przez telefon. „Skazanych na siebie” też napisał Knight, uznany najwyraźniej za specjalistę od klaustrofobicznych historii. Co nie znaczy, że te dwie produkcje łączy wiele więcej. „Skazani…” są lekką komedią o przekleństwach, ale i zaletach lockdownu. Akcja toczy się w Londynie w czasie pierwszej fali pandemii i całkowitej izolacji. Linda (Anne Hathaway) i Paxton (Chiwetel Ejiofor) przeżywają jako para kryzys. Teoretycznie nie są już razem, praktycznie muszą siedzieć ze sobą w domu. Pojawia się tu także wątek potencjalnej kradzieży stulecia w wykonaniu tych dwojga, ale siłą filmu są dobrze oddane realia życia w dobie koronowirusa. Śmiejemy się z nim, a tak naprawdę śmiejemy się trochę z samych siebie.
Film dostępny na HBO GO i na kanale HBO.
„Skazani na siebie” (Fot. materiały prasowe)