Wiersze Anny Piwkowskiej - osobisty wybór poetki specjalnie dla czytelników "Zwierciadła"

A może szczęście? A może szczęście ma konkretny wymiar? Jest żółtą plamą farby przypadkiem rozlaną? Odchuchanym motylem, który nocą przymarzł do szyby i na szczęście znalazłam go rano. Jest płochliwą jaszczurką, nienagannym wzorem sukni, którą założę dla ciebie wieczorem? Ma swoją cenę, wagę i gardzi abstraktem i wcale nie jest rzadkim, miłosiernym aktem losu, tylko dobranym racjonalnie kluczem do zamka, który ciągle otwierać się uczę?

Wielka Sobota Ranek jak wiele innych. Ale właśnie dzisiaj, ten spacer. Szept po lesie. Masz szorstkie policzki. Wszędzie „sz” się panoszy, musuje szum wokół i wiem, że to jest szczęście. Szemrzą pierwsze pszczoły. Na liściach werniks deszczu. Nieprzytomny połysk pierwszej trawy i pierwszy szpak na schodku przysiadł. Wchodzimy po tych schodach. Klękamy przed krzyżem. Leży w kamiennej niszy więc spuszczamy niżej oczy, aż do samego dna bólu, do ramion ukrzyżowanych wczoraj, jutro zmartwychwstałych. Ten moment na przecięciu dwóch światów jest stały, pewny jak na dwóch dłoniach pieczęcie dwóch znamion. Chodźmy stąd tacy grzeszni, szczęśliwi, radośni, nasze ciała są ciepłe, w lesie pachną sosny, zanoszą się skowronki szarą strugą śmiechu. Modlimy się by zostać, wytrwać w naszym grzechu.

(wiersze pochodzą z tomiku poezji Anny Piwkowskiej „Wyspa Nieborów”, Wydawnictwo Znak)

Anna Piwkowska to współczesna poetka i eseistka, autorka dziewięciu tomów wierszy, nagrodzonych m.in. Nagrodą Literacką m.st. Warszawy  i wyróżnieniem Fundacji im. Kościelskich. „Wyspa Nieborów” to tomik najważniejszych wierszy autorki pisanych w latach 1990–2015. Tytuł trafnie odsyła do miejsc ważnych w życiu i twórczości poetki – jej „drugiego domu” w Nieborowie, gdzie od dzieciństwa spędza każdą wolną chwilę, i wysp greckich – przede wszystkim Krety – gdzie często podróżuje i gdzie powstało wiele jej wierszy.

„Wyspa Nieborów” to zbiór wierszy zmysłowych, pełnych namiętności i zarazem metafizycznych. Ujętych często w kunsztowną, klasycyzującą formę, traktowaną w sposób odkrywczy i nowoczesny. To jedno z najciekawszych zjawisk we współczesnej poezji polskiej.