Punktem wyjścia najnowszego spektaklu Agaty Dudy-Gracz jest pochodzący z XI wieku „heretycki” apokryf przypisywany Janowi Teologowi, ale autorski scenariusz powstał na gorąco, w trakcie prób, na bazie aktorskich improwizacji. Te improwizacje układają się w szereg zdarzeń połączonych ze sobą różnymi „nitkami” aluzji, nawiązań, powtórzeń.
Jest to przedstawienie bogate w metafory, obrazy, bardzo dynamiczne jeśli nie nadekspresyjne. Czasem jest tu duża dosłowność, zwłaszcza w scenach przemocy, bijatyk. Sceny następują po sobie niczym stopklatki, zasypują widza wymownością, nie pozwalają odpocząć, odetchnąć, przystanąć. Pojedyncze, wyciszone sceny, jak choćby ta, gdy kobieta siedząc na ławce spotyka śmierć, uprzytomniają, jak ważna i wymowna jest cisza i bezruch.
W spektaklu nakładają się płaszczyzny świata realnego z fantastycznym, a wszystko jest widziane z różnych perspektyw, oczami różnych bohaterów. Postacie są karykaturalne, przerysowane. Widzowie usadowieni w drewnianych ławkach, takich jak w kościele, tyle, że wytapetowanych gazetami. Otaczają przestrzeń z trzech stron.
Sztuka mówi o tym wszystkim, co w życiu naszym tu i teraz się dzieje. Jakie są relacje nasze z innymi, co jest dla nas ważne. Ukazuję przemoc, jaką sobie nawzajem, jako ludzie zadajemy. Leje się krew, słychać wrzaski, kłótnie, pałowanie, ciosy i razy. Są liczne odniesienia do religii katolickiej: piosenki kościelne, sakramenty, grzechy, jest również i Chrystus. „Pan Jezus już się zbliża” wyśpiewana w szybszym tempie staje się piosenką podlotków. Są też melorecytowane, głosem niby z piekielnej otchłani, fragmenty apokryfu.
W dużej ilości scen można zobaczyć śpiących ludźi, co w pewien sposób stanowi odniesienie do nas samych, tak, jakbyśmy nie do końca byli świadomi swojego życia, jego przeżywania. Wynika z tego obraz biednego, zagubionego i nieporadnego człowieka, który słysząc słowa apokalipsy śpi albo ledwo zipie leżąc w łóżku.
Apokalipsa. Skrócona historia maszerowania. Autor, reżyser, scenograf: Agata Duda-Gracz,
muzyka: Jakub Ostaszewski, ruch sceniczny: Tomasz Wesołowski. Występują: Iwona Drożdż-Rybińska, Milena Lisiecka, Izabela Noszczyk, Aleksander Bednarz, Hubert Jarczak, Marek Kałużyński, Cezary Studniak, Krzysztof Wach, Tomasz Wesołowski, Stanisława Chmielewska. Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi.