W Saõ Paulo już od 2007 r. działa program „czyste miasto”. Z inicjatywy ówczesnego mera przegłosowano ustawę (przyjętą 45 głosami przy 1 przeciwko). W ciągu kilku tygodni z ulic zniknęło 8 tys. banerów, reklamy usunięto z taksówek i autobusów. Opornych karano mandatami.
Większość mieszkańców pozytywnie ocenia tę terapię szokową , choć oponenci przywołują argumenty o stratach finansowych, jakie w związku z obowiązującym prawem ponoszą firmy działające na rynku usług związanych z reklamą outdoorową.
Miejmy nadzieję, że przykład brazylijskiej metropolii rozszerzy się na inne miasta. Nowe rozwiązania ograniczające natłok reklam wprowadziły już m.in. władze Paryża. Podobnie w Berlinie, gdzie liczba billboardów na ulicach jest ściśle określona i można powiesić kolejny dopiero po demontażu poprzedniego.
Nad Wisłą problem reguluje kilka osobnych ustaw, głównie prawo budowlane i ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepisy nie zawierają jednak ostrej definicji pojęcia „reklama”, a to utrudnia egzekwowanie prawa. Urbaniści i stowarzyszenia miejskie systematycznie apelują o stworzenie kompleksowej regulacji, obowiązującej także właścicieli gruntów prywatnych. Tymczasem skazani jesteśmy na totalny chaos i gąszcz nielegalnych reklam.