Jak odróżnić kosmetyk naturalny od produktu lansowanego w ramach oszukańczego „zielonego marketingu”? Trzeba wnikliwie przestudiować informacje na jego opakowaniu.
Nasze ustawodawstwo nie wyróżnia kategorii kosmetyków naturalnych i organicznych. I niewielka to pociecha, że prawo europejskie również nie daje wytycznych co do tego typu produktów. Zanim luki prawne zostaną zlikwidowane, pozostaje nam studiowanie etykiet. Najprostsze zadanie mamy w przypadku kosmetyków ze znaczkami znanych organizacji certyfikujących, takich jak Cosmébio, Ecocert, Soil Association, BDIH, ICEA, NaTrue. Przyjmuje się, że kosmetyki z certyfikatem eko czy bio muszą zawierać co najmniej 95 proc. składników pochodzenia naturalnego. W kosmetykach eko przynajmniej połowa składników roślinnych musi pochodzić z upraw ekologicznych, w kosmetykach bio – 95 proc. Polska firma Fridge jako pierwsza na świecie zaostrzyła te standardy. Usuwając z receptur syntetyki i alkohole, stworzyła nową kategorię kosmetyków naturalnych: kosmetyki świeże, o 2,5- miesięcznym terminie przydatności.
Dokonując wyboru, warto wziąć pod uwagę, że mniejsi producenci kosmetyków nie zawsze mogą sobie pozwolić na prestiżowe certyfikaty, których większość wymaga przeprowadzenia drogich badań. Kosmetyk bez ekocertyfikatu może zawierać składniki z kontrolowanych upraw – jego producent zaznacza to wtedy na opakowaniu.
W wyborze pomoże nam też informacja, czego w tym produkcie nie ma. Oparty na naturalnych składnikach kosmetyk nie powinien zawierać syntetycznych tłuszczów, silikonów, pochodnych ropy naftowej (parafina, wazelina, oleje mineralne), sztucznych barwników i kompozycji zapachowych. Na liście substancji, które nie powinny się znaleźć w jego składzie, są też substancje etoksylowane (o nazwach zaczynających się od PEG), glikol propylenowy, mogące podrażniać skórę detergenty (SLS i SLES) oraz parabeny. Ekologiczne standardy dopuszczają jednak użycie niektórych rodzajów składników syntetycznych, alkoholu oraz konserwantów identycznych z naturalnymi.