1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Styl Życia

Dobre relacje z szefem. Nastaw się na współpracę

123rf.com
123rf.com
Szef znowu zasypuje cię bezsensownymi zadaniami? A może to ty źle interpretujesz sytuację? Zamiast wzdychać do niebios i nakręcać spiralę negatywnych emocji, nastaw się na współpracę.

W zależności od własnych predyspozycji i nawyków przejawiamy bardzo odmienne zachowania w reakcji na to samo polecenie służbowe. Wszystko przez emocje, które ono w nas uruchamia. W wielu firmach na przykład newralgicznym punktem jest kwestia pisania raportów.

Niby polecenie jest jasne: napisz raport ze swoich działań w ciągu miesiąca (tygodnia, dnia, spotkania z klientem itp.) w terminie takim a takim. Jednak ilość nienapisanych lub napisanych za późno sprawozdań jest niebagatelna i ciągle powraca jak bumerang w informacjach na temat tego, co nie działa wystarczająco dobrze w danej firmie.

Kiedy pytam pracowników, jak to się dzieje, że nie dostarczają swoich raportów na czas, spotykam się z odpowiedziami, które można zaliczyć do trzech grup:

I – „Pisanie raportów jest bezsensowne, bo nikomu nie są one potrzebne, wkurzam się, kiedy mam je pisać i to mnie blokuje”; II – „Chcę działać po swojemu, wiem, co jest słuszne i ważne w mojej pracy – na pewno nie pisanie raportów”; III – „O co tyle zamieszania? Świat się nie skończy, jak szef dostanie raport trochę później”.

Podobne odpowiedzi dotyczą trudności z wykonywaniem innych rodzajów poleceń. Można powiedzieć, że w sytuacjach spornych w kontakcie z szefem mamy skłonność do wpadania w stany pt.: I – „osądzam”, II – „forsuję moje rozwiązania”, III – „chcę mieć święty spokój”.

Wszystkie powodują, że bardzo mocno uwypukla się mechanizm reagowania: on mi każe – ja nie chcę. Ustawiamy się po drugiej stronie barykady. Zaczynamy siebie i szefa postrzegać jako osoby, które się konfrontują, nie jako te, które mają coś zdziałać wspólnie. A jak już zacznie się wojna, to straty są po obu stronach. Energia zużywana jest na „obsługę konfliktu”, zamiast na pracę. No i na dodatek spalamy się wewnętrznie. To, że popadamy w opisane wyżej stany reagowania, nie jest końcem świata. Prawie każdy boryka się z takimi sytuacjami w swojej pracy – bo są to bardzo powszechne schematy. To, co może poprawić jakość naszego życia w tym zakresie, to umiejętność rozpoznania sytuacji – zauważenia, że brnie się w ślepą uliczkę – i wycofania się z niej jak najszybciej. Działanie pod wpływem naszych „emocjonalnych filmów” zazwyczaj prowadzi na manowce. Przyjrzyjmy się, jak wyjść ze starych nawyków i na całkiem neutralne polecenie zareagować adekwatnie do sytuacji:

POLECENIE

„Proszę, zrób zestawienie naszych klientów z grupy małych i średnich przedsiębiorstw, bo może wystąpimy o unijne środki na przeprowadzenie projektu”.

Osądzam

REAKCJA (W MYŚLACH)

„No, znowu rodzi się jakiś kolejny genialny pomysł, z którego nic nie wyjdzie. Kolejna robota zrobiona na darmo. Jakby szef zajął się zwiększeniem sprzedaży, zamiast wprowadzać w życie swoje nawiedzone wizje, które tylko odrywają ludzi od pracy, to sytuacja firmy i zarobki byłyby lepsze. A tak tylko zabiera mi czas i każe robić coś, na czym raczej nikt nic nie zarobi, a już z pewnością nie ja. Niech sobie zatrudni asystentkę!”.

EFEKT

Wzburzenie, złość, gniew. Łatwo zapomnieć, że swego czasu podpisało się umowę o pracę, w której jest punkt „wykonywać inne polecenia przełożonego”. Łatwo zapomnieć, że szef nie może usłyszeć naszych argumentów, które mielemy sami ze sobą w myślach, nie może więc na nie zareagować. Łatwo wreszcie zapomnieć, że szef nie jest firmą, tylko jednym z jej elementów, i nie odpowiada za wszystko, co się w niej dzieje.

PRAWDOPODOBNA ODPOWIEDŹ

„Ale to mnie odciąga od tego, co teraz robię, więc żeby potem nie było awantury, że faktury nie są wystawione na czas”.

Odpowiedź niedyktowana emocjami, tylko skupieniem się na informacji zawartej w poleceniu, mogłaby wyglądać tak:

„Chcesz mieć zestawienie naszych MŚP? A na kiedy to potrzebujesz?”.

„Możemy przegadać, jak mam to pogodzić z tym, co teraz robię?”.

„Aha, a z mojej strony to wygląda tak, że w tym tygodniu musiałabym brać nadgodziny, żeby to zrobić, ale po niedzieli dałabym radę jakoś upchnąć to w godzinach pracy. To może zrobię ci to na środę?”.

Forsuję moje rozwiązania

REAKCJA (W MYŚLACH)

„To jest bez sensu, żeby robić te zestawienia, zanim się upewnimy, czy będą w tym roku przyznawane środki unijne dla biznesu. Trzeba dokładnie się dowiedzieć, czy jest w ogóle możliwe składanie wniosku. Szef jest taki niezorganizowany, wszystko robi z doskoku i bez planu, ale pewnie – to nie jego czas i praca. Gdyby się złożyło te wnioski w zeszłym roku, tak jak mówiłam, to może coś by z tego było, ale teraz to już musztarda po obiedzie. Nie ma co się do tego zabierać”.

EFEKT

Irytacja, niechęć. Łatwo zapomnieć, że nie proszono nas o wróżbę, tylko o zrobienie konkretnej rzeczy. Łatwo zapomnieć, że to, co się nam wydaje, niekoniecznie musi być prawdą. Łatwo wreszcie zapomnieć, że jeżeli chce się, żeby nasze rady były brane pod uwagę, dobrze jest je przedstawić w postaci logicznych argumentów.

PRAWDOPODOBNA ODPOWIEDŹ

„Teraz to już nie ma sensu tego robić, bo te fundusze na pewno są dawno wyczerpane”.

Odpowiedź niedyktowana emocjami, tylko skupieniem się na informacji zawartej w poleceniu, mogłaby wyglądać tak:

„A, projekt unijny. Masz rozeznanie, czy fundusze nie są już wyczerpane i jak długo można składać wnioski?”.

„Ja bym wolała sprawdzić, czy to jest nadal aktualne, zanim zabiorę się do robienia tego zestawienia”.

„Słuchaj, sprawdzę dziś, czy te fundusze są jeszcze aktualne, a wtedy jutro moglibyśmy ustalić ostatecznie, co z tym zestawieniem, dobrze?”.

Chcę mieć święty spokój

REAKCJA (W MYŚLACH)

„Znowu jakiś wynalazek. Jakby nie można dać ludziom spokojnie pracować. Kiedyś nie było projektów, szkoleń, dotacji i jakoś ludzie prowadzili firmy, które dawały zysk i miejsca pracy. A teraz co dwa dni rewolucja w zarządzaniu, tylko wyniki sprzedaży coraz słabsze. Niech sobie robią te projekty, tylko niech mi dadzą spokój”.

EFEKT

Rezygnacja, niepokój. Łatwo zapomnieć, że w pracy płacą nam raczej za robienie niż nierobienie rzeczy. Łatwo zapomnieć, że nasz ogląd sprawy nie musi być tym jedynie obiektywnym. Łatwo zapomnieć, że nasz wkład jest tak samo ważny i potrzebny, jak i innych osób, żeby firma jako całość mogła działać. Łatwo zapomnieć, że szef nie jest naszym nadopiekuńczym ojcem, a my zagubionym dzieckiem, które wymaga obsługi, a samo niewiele ma do zaoferowania.

PRAWDOPODOBNA ODPOWIEDŹ

„Dobrze, zrobię, jak będę mogła”. (Po czym sprawa zostaje niezałatwiona przez długi czas).

Odpowiedź niedyktowana emocjami, tylko skupieniem się na informacji zawartej w poleceniu, mogłaby wyglądać tak:

„Zestawienie. Jak myślę, że mam je robić, to zastanawiam się, czy ono będzie wykorzystane?”.

„Przypominam sobie, jak mieliśmy robić taki projekt dwa lata temu i nic z tego nie wyszło”.

„Dobrze, postaram się zrobić to, nie myśląc o poprzednim projekcie. Ale musisz mnie przypilnować, gdybym się migała, OK?”.

Bez emocji, za to z sercem

Efektem reagowania z pozycji „bez emocji” jest skierowanie energii na poszukiwanie rozwiązań, zatroszczenie się o swój komfort i o komfort osoby, z którą jesteśmy w danym momencie w relacji. W opisywanych przypadkach – o komfort szefa. Tak, szef to też człowiek i warto podejść do współpracy z nim z sercem, bo takie podejście bywa zaraźliwe. Może się skończyć tym, że będziemy chodzić do pracy z radością.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze