Mam nietypowy problem. Dotyczy on moich rodziców. Mianowicie tata zdradzał mamę, żyli w separacji. Ostatecznie zeszli się ze sobą, ale tata zaczął się dziwnie zachowywać i zdaje mi się, że znów się z kimś spotyka. Mamę źle traktuje, często ona mi się skarży, nie wiem, jak z nią wtedy rozmawiać. Nawet, kiedy niedawno tata pokazywał zdjęcia w telefonie, mignęło mi zdjęcie jakiejś kobiety i on się strasznie zmieszał. Nie wiem, co robić, chciałabym, żeby mama była szczęśliwa, dużo już wycierpiała. Uważam, że nie takim kosztem, ale jak porozmawiać, jak to zrobić? Ojciec ciągle gdzieś wyjeżdża, nie pomaga mamie, ona siedzi sama w domu. Nie wiem, co robić. Ona strasznie go kocha, ale czy powinnam wtrącać się w nie swoje życie? Będę wdzięczna za pomoc.
Kasia
Ewa Klepacka-Gryz: Kasiu. To naturalne, że martwisz się o rodziców, ale oni są dorośli. Nie jesteś w stanie, a nawet nie masz prawa ingerować w ich relacje, czy stawać po stronie któregoś z nich. Choć to może być dla ciebie trudne, powinnaś uświadomić mamie, że jesteś jej córką, a nie przyjaciółką, i choć jesteś już dorosła, to zawsze pozostaniesz dzieckiem swoich rodziców, a nie ich powiernikiem. Dzieci nie mogą odpowiadać za szczęście swoich rodziców. Może poradź mamie, żeby zgłosiła się po pomoc do terapeuty? Możesz jej nawet dać kontakt do kogoś poleconego. Ale to wszystko, co możesz zrobić. Nie stawaj po stronie żadnego z nich, bo nie wiesz, co się dzieje między nimi naprawdę, a poza tym to twoi rodzice i kochasz ich obydwoje. Koalicje dzieci z jednym z rodziców nigdy nikomu nie wychodzą na dobre. Rodzice już raz byli w separacji i zdecydowali się do siebie wrócić. Jeśli mama naprawdę poczuje, że nadal jest jej trudno w związku, będzie wiedziała, co zrobić. Ty, jeśli chcesz, możesz powiedzieć im obydwojgu, co czujesz, że na przykład martwisz się o ich małżeństwo albo że ważne jest dla ciebie, żeby oni czuli się szczęśliwi. Pamiętaj, że to ty jesteś dzieckiem, a oni rodzicami, a nie odwrotnie.