Poznałam wspaniałego faceta. Przystojny, wrażliwy, wykształcony. Było nam razem cudownie, aż pojawił się problem z… wysokimi obcasami. Uwielbiam szpilki, w nich czuję się kobieco i elegancko. Nie potrafiłam zrozumieć, dlaczego dla niego to problem, skoro większości facetów to się podoba. I wtedy zrozumiałam, że sama sobie odpowiedziałam na to pytanie. Facetom się to podoba. Innym facetom. Wielu facetom. Usłyszałam też: „Ty masz kochanka”. Kochanków widzi wszędzie. Wiem, że podpytuje moich znajomych, obserwuje mnie, gdy wychodzę do pracy. „Otello” – pomyślałam. Mówię mu słodkie słówka, dowartościowuję, ale on uparcie szuka kochanków. Mam wrażenie, że pragnie być zdradzony. Te podejrzenia są krzywdzące i bardzo mnie ranią. Czy kompleks Otella wymaga terapii? Nie chcę, by nasza historia skończyła się jak ta szekspirowska. Proszę o radę.
Dorota
Tomasz Srebnicki: Obawiam się, że dowartościowywanie i mówienie komplementów czy chodzenie na płaskiej podeszwie będzie tylko chwilowo obniżać lęk partnera lub/i stanowić potwierdzenie jego lęków: „Skoro mnie komplementuje, to znaczy, że kogoś ma; a jeśli chodzi na płaskim, to pewnie gdzieś ma schowane szpilki albo jej domniemany kochanek też lubi, jak chodzi na płaskich”. Nadmierna podejrzliwość czy patologiczna zazdrość to problem kliniczny, wymagający terapii, a zachowania polegające na ograniczaniu autonomii partnera czy też uleganie oczekiwaniom nie są przejawem miłości, tylko przejawem problemu. Proponuję, abyś określiła poziom przekraczania przez niego twoich granic, ale także jego reakcji na to, kiedy je stawiasz. Jeśli są przymuszające, agresywne – ważne, aby domagać się od partnera pójścia na terapię. Pamiętaj, że nie ma takiego czegoś jak bezwiedne dawanie powodów do zazdrości.