Świadczenie pracy w dzisiejszych czasach nie musi odbywać się wyłącznie na podstawie umowy o pracę. Zadania mogą wynikać tak naprawdę z przeróżnych umów cywilnoprawnych, w tym z umów b2b. Na czym jednak polega praca wykonywana w ramach tzw. samozatrudnienia?
Umowa b2b
należy do kategorii umów nienazwanych, stąd nigdzie nie znajdziemy przepisów, które regulowałyby takie zobowiązanie. W praktyce może przybierać postać jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej – dlatego też stosujemy do niej odpowiednie przepisy regulujące każdą z takich umów.
Kontrakt b2b jest zawierany pomiędzy podmiotami gospodarczymi. Nie jest więc możliwe, aby taka umowa była zawarta z osobą fizyczną (chyba, że prowadzi ona działalność gospodarczą). W praktyce takie zobowiązania są określane mianem samozatrudnienia, ponieważ osoba, która otrzymuje za swoje usługi umówione wynagrodzenie, musi spełnić wiele obowiązków prawno-podatkowych.
Praca b2b
W rzeczywistości praca wykonywana w ramach umowy b2b może dotyczyć każdej sfery życia. Takie zobowiązania służą najczęściej uniknięciu zawarcia umowy o pracę, głównie po to, by zlecający określone zadania nie ponosił wysokich kosztów zatrudnienia danej osoby. W zamian za zawarcie umowy b2b, świadczący usługi otrzymuje wyższe wynagrodzenie, niż gdyby pozostawał w tradycyjnym stosunku pracy. Z drugiej jednak strony musi pamiętać o samodzielnym opłacaniu składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne, a także zaliczek na podatek dochodowy.
Co do zasady przedmiot umowy b2b nie jest niczym ograniczony – to strony decydują bowiem jakiego zobowiązania będzie dotyczyć ich kontrakt i jak długo będzie on rzeczywiście trwał. O ile praca b2b jest dosyć swobodnie oceniania przez polskiego ustawodawcę, o tyle jej wykonywanie nie może nosić znamion stosunku pracy. Jeśli tak się stanie, zawarta umowa nie będzie uważana za kontrakt b2b, lecz za zwykłą umowę o pracę. To z kolei spowoduje, że strony istniejącego zobowiązania od nowa muszą zweryfikować swoje wzajemne obowiązki – wykonujący pracę uzyska np. wszystkie przywileje pracownicze od samego początku trwania danej umowy (np. będzie miał prawo do zaległych urlopów lub świadczeń socjalnych, zaś pracodawca będzie musiał mu opłacić wszystkie zaległe składki ubezpieczeniowe w ZUS).
Kiedy jednak mamy do czynienia ze stosunkiem pracy, a nie umową b2b? Zgodnie z treścią art. 22 §1-12 Kodeksu pracy, przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zatrudnienie w warunkach określonych powyżej jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. Nie jest dopuszczalne zastąpienie umowy o pracę umową cywilnoprawną przy zachowaniu warunków wykonywania pracy, określonych powyżej.
Rodzaje pracy b2b
Umowa b2b może określać rodzaj wykonywanych czynności bardzo szeroko, ale także i bardzo wąsko. Wszystko zależy tak naprawdę od zapotrzebowania stron takiego zobowiązania. Pamiętajmy jednak, że realizacja umowy musi pozostawać w zgodzie zarówno z obowiązującymi przepisami prawa, jak i zasadami współżycia społecznego. Niedopuszczalne jest zatem zawieranie umów b2b, których przedmiotem byłoby świadczenie usług zakazanych przez prawo (np. handel narkotykami, prostytucja, kradzieże), a także takich, w których jedna ze stron znajdowała się w dużo gorszej pozycji (byłaby wyzyskiwana przez drugą stronę).
Jak stanowi art. 3531 KC, strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Z kolei art. 388 KC wskazuje, że jeżeli jedna ze stron, wyzyskując przymusowe położenie, niedołęstwo lub niedoświadczenie drugiej strony, w zamian za swoje świadczenie przyjmuje albo zastrzega dla siebie lub dla osoby trzeciej świadczenie, którego wartość w chwili zawarcia umowy przewyższa w rażącym stopniu wartość jej własnego świadczenia. Druga strona może żądać zmniejszenia swego świadczenia lub zwiększenia należnego jej świadczenia, w wypadku gdy jedno i drugie byłoby nadmiernie utrudnione, może ona żądać unieważnienia umowy (uprawnienia te wygasają z upływem dwóch lat od zawarcia umowy).
Jeżeli potrzebują Państwo pomocy prawnej w opisanym wyżej zakresie, zapraszamy do kontaktu telefonicznego z kancelarią INLEGIS Kancelarie Prawne - tel. 502-453-699 lub przez formularz kontaktowy na naszej stronie - . Kancelaria świadczy usługi prawne na terenie całego kraju.