Chcesz sprawić, by twoje dziecko stało się bardziej odpowiedzialne i zaangażowane w naukę? Co gdy nie działa suszenie głowy o słabe oceny?
Pozytywnie motywuj. To, jak uczą się dzieci, wynika przede wszystkim z tego, czy widzą w nauce sens. Żeby go zobaczyły, w rodzinie potrzebna jest atmosfera kultu nauki – takie nieuchwytne, ale wszędzie obecne pozytywne nastawienie do wykształcenia i wysiłku intelektualnego. Warto na przykład od czasu do czasu rzucić o kimś opinię typu: „Jaki to mądry człowiek”. Takie dyskretne sygnały dzieci odbierają dużo lepiej niż nakazy i zakazy.
Postać kultowa.
Czy twoje dziecko ma zainteresowania sportowe? Świetnie. Można to wspaniale wykorzystać. „Ciekawe, ile godzin dziennie trenuje taki Messi/Ronaldo/Lewandowski? Ciekawe, co robi, gdy mu się nie chce? Ciekawe, czy dużo czyta?”.
Dawaj dobry wzór.
Gdy rodzice chodzą na kursy, czytają książki, wciąż zdobywają nowe umiejętności, ten styl „konsumowania” życia przechodzi na dzieci. Czy dbasz o swój rozwój osobisty?
Gry planszowe.
Wróciły dziś do łask i jest to kolejne wspaniałe narzędzie podświadomego oddziaływania na dzieci.
Nagradzanie czytaniem.
To, co dziecko dostaje od nas w prezencie, jest silnym bodźcem informującym o naszych wartościach. Może warto kupować więcej książek i fragmenty czytać z jawnym zachwytem?
Zdobywanie nowych umiejętności latem.
Podczas wakacji, gdy jest więcej czasu, zainwestujcie go we wspólne gotowanie, ustawianie nawigacji czy określanie kierunków świata. To wszystko jest wiedzą lub umiejętnością. Pokazuj dziecku, jak dużo umie, i rozwijaj w nim samodzielność.
Zrezygnuj z roli mamy upominaczki.
Gdy tylko rodzic zaczyna swoją mantrę („Lekcje odrobione?”), dziecko natychmiast wyłącza słuchanie. Zamiast tego lepiej powiedzieć: „Jestem zmęczona przypominaniem ci o lekcjach, więc postanowiłam, że już nie będę tego robić. Teraz musisz sam się o to martwić. Ja ci mogę najwyżej pomóc, gdy mnie o to poprosisz”. Wyłóż kawę na ławę i zobacz, jak świetnie dziecko zareaguje na takie szczere wyznanie.