1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Wychowanie

Autorytet rodziców

123rf.com
123rf.com
Gdy twoje dziecko cię nie słucha, nie szanuje twoich zasad, nie chce realizować twoich pomysłów – zacznij od zdiagnozowania relacji długoterminowych, w tym tej najważniejszej. Zadaj sobie pytanie: „Czy ja jestem dla niego autorytetem?”.

Autorytet to silne narzędzie oddziaływania na ludzi, nie tylko na dzieci. Trener, terapeuta, ale też wychowawca, nauczyciel czy rodzic bez autorytetu nie zdziałają wiele, ponieważ nie mają silnego, popartego uwielbieniem wpływu na dziecko. Wyraźnie widać to w różnicy, jak reagujemy na osoby, które uważamy za nasze autorytety, a jak na ludzi czasem bardziej kompetentnych, ale nieuznawanych za wzór.

Jeśli masz problemy wychowawcze z córką czy synem, może warto (zamiast uczenia się szybkich reakcji na zachowanie dziecka) postawić na długoterminowe budowanie zdrowego autorytetu. Wtedy dziecko samo z siebie będzie chciało zachowywać się w sposób przez ciebie aprobowany. Jest jednak jeden warunek: musisz być dla niego zdrowym autorytetem, a nie wszystko jedno jakim.

Kto ma szansę, by zostać zdrowym autorytetem?

Otóż warunki, które musi spełnić kandydat, wcale nie są proste:

Spójność psychologiczna – oznacza zgodność deklaracji i działań. Jeśli każesz dziecku się uczyć, by później miało dobrą pracę, a jednocześnie sama „załatwiasz” wszystko po znajomości, jeśli mówisz, że rodzina jest najważniejsza, ale w weekendy oddajesz się pracy, jeśli każesz szanować człowieka, a w kłótni zdarza ci się używać obraźliwych określeń
– nie jesteś osobą spójną psychicznie i dzieci, mimo że nie znają tego terminu, doskonale to wyczuwają.

Szczerość – to nieprawda, że dzieci są zbyt małe, by „udźwignąć” prawdę, to raczej rodzice niekiedy boją się ją powiedzieć: bo nie wiedzą, jakich słów użyć lub obawiają się, że okażą się niekompetentni. Dlatego gdy dziecko pyta, zawsze odpowiadaj zgodnie ze swoją wiedzą. Dotyczy to zwłaszcza wszystkichniewygodnych” tematów, takich jak śmierć,
zjadanie zwierząt, rozmnażanie człowieka, sprawiedliwość społeczna czy obowiązki obywatelskie. Jeśli w ważnych dla dziecka sprawach (czyli praktycznie wszystkich!) będziesz go okłamywać lub ucinać temat „jesteś jeszcze na to za mały”, nigdy nie zostaniesz autorytetem i, mimo że wprost ci tego nie powie, narazisz się w oczach dziecka na śmieszność.

Entuzjazm w kontaktach
– wydawałoby się, że autorytet buduje się wyłącznie na kompetencjach, czyli na wiedzy i umiejętnościach. Nic podobnego! W byciu autorytetem bardzo ważne jest wyrażanie entuzjazmu. Gdy ktoś się cieszy, że może z nami pobyć, lubi spędzać wspólnie czas, a kontakt z nami jest jednym z jego priorytetów – staje się dla nas ważny. To akurat proste.

Wiedza i umiejętności
– dziecko szybko zaczyna rozumieć, że nie ma takiego człowieka, który by znał się na wszystkim. Dlatego możesz zostać autorytetem, ale tylko w wybranej, wąskiej dziedzinie. I bardzo dobrze! Walka o bycie dla dziecka wszechwzorem nie ma najmniejszego sensu. Pamiętaj: jeśli nikt dla ciebie nie jest autorytetem, jeśli uważasz, że ty i tylko ty znasz się na wszystkim najlepiej – nie będziesz najlepszym przykładem dla swojego dziecka, bo nie zaszczepisz mu zdrowej, okazjonalnej potrzeby wspierania się autorytetami.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze