1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Wychowanie

Jak wychować artystę

Nie dowiecie się tutaj, jak wykształcić laureata Konkursu Chopinowskiego, ale jak wyposażyć dziecko w zespół takich cech, by odnalazło swój talent i ocaliło indywidualizm.

Wszystkie dzieci poniżej piątego roku życia są artystami w dziedzinie plastyki. Dlaczego zatem tak niewielu zostaje nimi na całe życie? Wszystko przez rodziców! Większość z nas zwyczajnie nie nadaje się na rodziców artystów. Obarczeni życiowym doświadczeniem chcemy wychować dzieci na ludzi z pancerzem emocjonalnym, radzących sobie z problemami i wiodących bezpieczne życie. Oto jedna z odpowiedzi na pytanie, dlaczego córki i synowie artystów również zostają artystami. To bynajmniej nie tylko sprawa genetyki. Te dzieci dorastały w atmosferze przyzwolenia na bycie kimś oryginalnym i nie ograniczano ich talentów, nie wychowywano na ludzi rozsądnych, zaradnych i odpowiedzialnych.

Artysta, czyli kto?

Człowiek ponadprzeciętnie wrażliwy, wierzący w swój indywidualizm, zdeterminowany, wytrwały i ciekawy wszystkiego. Ktoś, kto traktuje z wielkim szacunkiem świat swoich wewnętrznych przeżyć, łaknący kontaktu z dorobkiem kulturowym naszej cywilizacji, mający wysoki poziom wyczucia estetyki. Słowem, artysta to ktoś niezainteresowany szablonowym podążaniem przez życie.

Nie ma znaczenia, jaką formę ekspresji wybierze twoje dziecko: grę na instrumencie, taniec, komponowanie, fotografię czy rysunek. Wychowanie małego artysty składa się z dwóch etapów. Najpierw musisz rozpoznać jego predyspozycje, a potem udzielić mu wsparcia.

Uwaga! Geniusz wyrośnie na każdym gruncie, bo wszystko, co robi, ma ogromną siłę przebicia. My, rodzice, musimy być uważni i wspierać te dzieci, które mają umiarkowany talent, bo taki najłatwiej przeoczyć.

Nic na siłę

Nie ma znaczenia, dlaczego dziecko zostanie artystą: czy wyniknie to z tradycji rodzinnych, pomysłu rodziców czy po prostu będzie wybitnie utalentowane. To, co możesz dla niego zrobić, to przekonać, że warto kierować się swoim wewnętrznym głosem. Rolą rodziców jest utwierdzanie go w jego decyzji. Nie skupiaj się jedynie na tym, by chodziło na zajęcia o charakterze artystycznym, ale by posmakowało zadowolenia wynikającego z tworzenia. Nie wychowasz człowieka sztuki, jeśli nie ma w nim ani predyspozycji, ani woli. Bezwzględnie konieczne jest połączenie dwóch uzupełniających się zdolności: ciekawości świata i wytrwałości, którą można wzmacniać chwaląc i nagradzając. W końcu dziecko zacznie tworzyć już nie dla naszych pochwał, ale con amore.

Rozpoznanie

Kim Tegel, naukowiec z University of Western Sydney, sporządziła następującą listę oznak talentu: 1.  Korzystanie z zabawek i innych przedmiotów w sposób nieszablonowy, odbiegający od ich przeznaczenia. 2.  Wczesne opanowanie zdolności czytania. 3.  Myślenie abstrakcyjne wyprzedzające typowy rozwój, na przykład zdolność wyróżniania rozmaitych podzbiorów w zbiorach wielo- i różnoelementowych. 4.  Zadawanie trudnych, nietypowych, zaskakujących pytań, dotyczących również spraw egzystencjalnych, takich jak śmierć czy sens życia. 5.  Interesowanie się zależnościami, między innymi cyklami występującymi w przyrodzie. 6.  Wyższy niż u rówieśników, bardziej wysublimowany rodzaj poczucia humoru. 7.  Jednoznaczne kwestionowanie i demaskowanie historii niewiarygodnych i nielogicznych. To symptomy ogólne.

A jak rozpoznać kierunek uzdolnienia dziecka?

Jeśli zastanawiasz się, czy twój maluch przejawia talent w dziedzinie literatury, sztuki czy muzyki, sprawdź poniższe cechy.

Czy moje dziecko ma talent literacki?

Tak, jeśli:
  • zawsze chętnie słucha bajek, opowiadań, wierszyków,
  • jest zainteresowane literami, pisaniem, z przyjemnością i ciekawością uczy się czytać,
  • często samo tworzy własne znaczki, składające się na coś w rodzaju pisma obrazkowego,
  • chętnie i ciekawie opowiada, a jego wypowiedzi są logiczne,
  • ma ucho do nowych słów i lubi je nietypowo zestawiać,
  • jest ciekawe prawdziwych historii, lubi ich słuchać,
  • ma pomysły na imiona dla różnych postaci, interesuje się, jak się nazywa każda rzecz, zjawisko czy cecha.

Czy moje dziecko ma talent muzyczny?

Tak, jeśli:
  • chce grać na jakimś instrumencie, garnie się do tego,
  • z przyjemnością uczestniczy w zajęciach z rytmiki,
  • podśpiewuje podczas zabaw,
  • ma łatwość zapamiętywania słów, melodii, rytmów, bardzo chętnie i często tańczy,
  • samo tworzy piosenki i śpiewa znane teksty na różną melodię,
  • lubi się popisywać, szuka okazji do publicznych występów,
  • nie rozumie, jak można nie kochać muzyki,
  • bardzo dobrze rozróżnia tempo, akcenty w muzyce i natężenie dźwięków.
 

Czy moje dziecko ma talent plastyczny?

Tak, jeśli:
  • chce tworzyć po swojemu, nie znosi, gdy ktoś mu się wtrąca,
  • ma swoje ukochane narzędzia pracy i nie umie wytłumaczyć, dlaczego akurat te mu odpowiadają,
  • protestuje, gdy ma rysować według szablonu,
  • nie lubi kolorowanek i zawsze wychodzi poza linie, dorysowuje coś innego lub używa nieadekwatnych kolorów,
  • jego prace są bardzo zróżnicowane w zależności od jego nastroju;
  • interesuje się dziwnymi nazwami barw (yellow bahama, krecia skórka, akwamaryna),
  • chętnie wypowiada się na temat oglądanych prac plastycznych,
  • uwielbia zajmować się rysowaniem, robieniem kolaży,
  • nie ma żadnych kłopotów z wyborem tematu pracy plastycznej,
  • rysuje postaci w ruchu, z wieloma szczegółami, umieszcza na rysunkach wątki poboczne, tło, lustrzane odbicia,
  • w naturalny sposób wyczuwa perspektywę.

Życie z indywidualistą

Rozpoznałeś w swoim maluchu talent? Pora na naukę jak teraz z nim żyć. Biografie wielkich tego świata świadczą o tym, że jako dzieci prezentowali określony typ zachowań. Pamiętaj zatem, że mali artyści... Nawet jeśli są bałaganiarzami, utrzymują swoje instrumenty, narzędzia pracy i same prace zawsze w należytym porządku. Jeśli twoje dziecko gubi nuty, nie wie, gdzie są jego farby, baletki, a swoje prace przynosi pogniecione i rzuca byle gdzie, nie rokuje dobrze.

Wybierają dziwne pory na ćwiczenia lub tworzenie. Gdy mają wenę, mogą robić coś godzinami, nie czując zmęczenia. Mają kłopot z odpowiadaniem na pytania, kim chcą zostać. Na pewno jednak nie interesuje ich zawód lekarza, nauczyciela czy strażaka.

Nie znoszą metek na ubraniach i kategorycznie żądają ich usuwania. Nic nie może ich drapać ani uwierać. Są bardzo wrażliwi nie tylko psychicznie, ale też fizycznie. Szybko się uczą i nie lubią rutynowego powtarzania czynności. Dlatego trzeba im nieustannie komplikować, zmieniać, wzbogacać, utrudniać zadania. Mają rozbudzoną wrażliwość społeczną, są empatyczne, głośno domagają się sprawiedliwości i dlatego są niezbyt lubiane w grupie rówieśniczej. Mają więc często problemy w szkole.

Mali artyści ćwiczą bez zachęty. To bardzo ważne kryterium. Lubią oddawać się swojej pasji, nie musisz ich zaganiać do pracy, do ćwiczeń, wręcz przeciwnie – raczej trudno je odciągnąć od rozwijania własnego talentu. Są bardzo przywiązani do swoich dzieł. Traktują je z szacunkiem: zbierają, kolekcjonują. Z namaszczeniem traktują swoje wystąpienia i publiczne popisy.

Wsparcie najważniejsze

Naturalnym wzmocnieniem dla zdolnych dzieci jest przygotowanie ich na niepowodzenia. Im bardziej są utalentowane w jakiejś dziedzinie, tym więcej porażek ponoszą w innych. Wspieranie rozwoju małego twórcy to przede wszystkim wzmacnianie jego gotowości do bycia słabym w obszarach, które go nie interesują, ale ich znajomość jest wymagana w szkole.

Dobre, bo wpojone

Nie doceniamy nawyków, a są drugą naturą człowieka. Wychowywanie każdego dziecka, a szczególnie artysty, to trwałe ich wdrukowywanie. Dlatego otaczaj swoje dziecko sztuką, dawaj mu w prezencie reprodukcje, płyty, narzędzia do tworzenia. Niech będzie dla niego naturalnym, że może to mieć na wyciągnięcie ręki.

Zachęcaj je do tworzenia, wariacji, własnych prac. Zadbaj jednak, by nie wszystko mu się udawało. Jeśli ma być indywidualistą, musi liczyć się z tym, że pojawią się jakieś kłopoty, które da się jednak rozwiązać.

Niech od najmłodszych lat jak najwięcej rzeczy robi samodzielnie i niekoniecznie bardzo dobrze. Jeśli nauczysz je, że wszystko idzie gładko, nie zostanie artystą, bo nie będzie miało odruchu gotowości do przezwyciężania problemów.

Artystyczna dusza

Nawet jeśli dziecko nie wykazuje żadnego sprecyzowanego talentu, to twoje działania pomogą mu w rozwoju cech osobowościowych. Ważne jest, by maluch miał kontakt z różnymi ludźmi sztuki, szczególnie jeśli nie jest to kontynuacja rodzinnej tradycji. Zadbaj, by na własne oczy zobaczył, że artysta to nie jest ktoś abstrakcyjny. Bądź aktywnym uczestnikiem spotkań i warsztatów, które prowadzą twórcy, bez względu na obszar sztuki, jakim się zajmują. Pokazuj mu alternatywne zawody i style życia. Opowiadaj o artystach, czytaj o nich książki. Uświadom dziecku, że nie można być genialnym na wszystkich polach.

Już sześciolatkowi podczas zwiedzania zabytków Krakowa warto pokazać zarówno Smoczą Jamę, jak i Colegium Maius, a w nim medale noblistów i statuetkę Oscara. Zwiedzajcie wystawy, muzea, chodźcie do teatru, bywajcie w ogrodach, parkach i zamkach. Nie martw się tym, co dziecko z tego zrozumie. Po prostu rozbudzaj w nim wszelkie możliwe zainteresowania.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze