Podobno ludzie dzielą się na dwie kategorie (ileż my mamy tych klasyfikacji!!): tych, którzy w dzieciństwie szukali ukrytych przed św. Mikołajem prezentów - ekstremiści potrafili rozpakować, pobawić się, ba nawet zepsuć kolejkę przed jej oficjalnym otrzymaniem... Drudzy, a do tych zaliczam się sama, nigdy nie szukali, a natknąwszy się na tajemniczą paczkę, zamykali oczy i drzwi szafy. Tajemnica, oczekiwanie, niespodzianka i radość z odkrywania nade wszystko!
Dlaczego się różnimy w tak przyjemnej kwestii jak prezenty? Może jest tak, że jedni lubią kontrolować świat, nie lubią nieznanego, wolą rzeczy znajome i przewidywalne. A drudzy uwielbiają bajki, świat fantazji i rzeczy jeszcze nieodkryte? Kto wie?
Zostawmy badania naukowcom. Jedno jest pewne: że najważniejsze w tym wszystkim jest i dostawanie i dawanie prezentów, pretekst do zastanowienia się nad potrzebami, marzeniami innych. Wyjście z codziennego pędu. Miałam ciocię Natalię, która każdego roku na początku jesieni kupowała kalendarz i zaznaczała w nim wszystkie rodzinne święta. Imieniny, urodziny, rocznice ślubów i mnóstwo innych. Każdemu z nas na tygodnie wcześniej obmyślała specjalne prezenty. Znała nasze ulubione smaki, kolory. Wiedziała, czym się interesujemy. I to jest w prezentach - również tych dawanych 6 grudnia- najważniejsze. Ich staranność i spersonalizowanie.
Czytam wpisy o szaleństwie zakupów, wydatkach ponad miarę, problemach z wyborem prezentów. A przecież potrzeba jedynie obserwować tych, których chcemy obdarowywać. Tylko wtedy wszyscy będą zadowoleni, a prezenty nie wylądują w pudle, gdzieś głęboko w szafie (ukułyśmy kiedyś z córką pojecie „prezentów przechodnich", czyli tych nietrafionych, dawanych bez zastanowienia. Bo prezent ma być dla osoby obdarowanej, a nie popisaniem się przed innymi <no bo co ludzie powiedzą!>), ba! sprawiać przyjemność, rozweselać, ale też pokazywać nasze uczucia – przyjaźń, miłość, przywiązanie. Jakże często wydaje nam się, że jeżeli kupimy coś modnego, drogiego, to uszczęśliwimy kogoś bliskiego Gotowe poradniki, zestawy „wymarzonych“ prezentów w najróżniejszych czasopismach mogą być tylko inspiracją. Jeżeli staną się „gotowcem“ - będą pójściem na skróty...
Znowu, już właściwie z uporem maniaka, piszę o tym, że trzeba ze sobą rozmawiać, słuchać, pytać, obserwować. Bo jak inaczej odgadnąć pragnienia bliskiej osoby?
Dawanie prezentów, a raczej ich robienie, to też okazja do bycia razem. Pojemniki z gotową mieszanką na kruche ciasteczka i pięknie napisany przepis? Puszki domowych, starannie dekorowanych pierniczków? A może autorskie mieszanki ziół i przepis na nasza popisowa pieczeń? O nalewkach, które robiliśmy wczesną jesienią, nie wspomnę! Ach, i jeszcze słoiki z miodem z pasieki i mieszanką orzechów, misternie ułożonych w koronkowe wzory. Ale można też poszaleć i kupić zachwycająca książkę pod patronatem Pani Prezydentowej „Nowoczesna kuchnia polska“ , w której słynni polscy szefowie kuchni przygotowali menu na każda porę roku. Zaznaczyć potem odręcznie podpisaną karteczką ze specjalnymi życzeniami potrawę, która chcielibyśmy zainspirować naszego domowego szefa kuchni.
To może na początek słoiczki z miodem, do których dołączymy karteczki z kilkoma osobistymi słowami „od św. Mikołaja“...?
Składniki
- Dobry miód, najlepiej z autografem konkretnej pasieki po 150 ml na jednego obdarowanego
- Małe słoiczki o pojemności 200 ml
- Mieszanka orzechów: orzechy laskowe, migdały (obrane ze skórki), pestki dyni i co nam się uda zdobyć
- Karteczki do napisania „pozdrowień od św. Mikołaja“
Sposób przygotowania
-
Nalać miód do słoiczków, w 1/3 wysokości
-
Ułożyć orzechy, pestki warstwami
-
Dolać resztę miodu, żeby dopełnić słoiczki
-
Dokładnie zamknąć
-
Na karteczkach napisać kilka ciepłych słów o tym, kiedy najlepiej zajadać taki miód. Może wierszem?
Podsumowanie przepisu
Do zrobienia dobrych prezentów potrzebujemy jedynie wsłuchania się w potrzeby bliskich i wyobraźni, a będzie piękny dzień Świętego Mikołaja. A więc słuchajmy bliskich i róbmy im specjalne prezenty.