Młodzi skarżą się na brak umiejętności społecznych i emocjonalnych odpowiedzialnych za budowanie bliskich relacji. Większość osób, które wzięły udział w badaniu przeprowadzonym przez naukowców z Uniwersytetu SWPS, czuje się dorosła dzięki posiadanym kompetencjom zawodowym oraz zatrudnieniu. Mniejsza grupa czuje się dorosła z uwagi na posiadaną niezależność (samodzielne mieszkanie i własne gospodarstwo domowe) czy bycie w związku.
Badani w większości stwierdzili, że posiadają takie cechy jak mądrość życiowa czy rozsądek, jednak nie w takim stopniu, w jakim wcześniej wskazywali za konieczny, aby móc uznać się za dorosłych. Przykładowo, kryterium uznane przez większość badanych za decydujące o dorosłości, czyli umiejętność podejmowania decyzji i ponoszenia ich konsekwencji spełnia 52 proc. badanych, niezbędne zaś do uznania się za dorosłego umiejętności w zakresie utrzymania siebie, rodziny, czy budowania bliskich relacji, deklarowało poniżej 50 proc.
Najczęściej wymienianym w ramach badania jako spełniony warunek dorosłości z zakresu tzw. „Big Five” jest ukończona nauka w szkole (63 proc.) oraz posiadanie jakiegokolwiek
zatrudnienia (56 proc.), które to w ocenie tych samych respondentów są mało istotnymi kryteriami dorosłości.
Wśród dominujących strategii wchodzenia w dorosłość na drodze indywidualnych doświadczeń wyłaniają się modele: profesjonalisty - poprzez rozwój kompetencji, radzenia sobie w sferze materialnej i zawodowej: posiadanie zawodu i zatrudnienia, a także umiejętność zarobienia na siebie oraz zapewnienie bytu rodzinie; kowala własnego losu - rozwój autonomii i budowanie niezależności: mieszkanie samodzielne, bez rodziców i założenie własnego gospodarstwa domowego; domatora - budowanie relacji i bliskich związków: życie w stałym związku oraz umiejętność utrzymania bliskiej relacji partnerskiej; mędrca - rozwój wewnętrzny: posiadanie wiedzy życiowej oraz umiejętność podejmowania decyzji oraz ponoszenia ich konsekwencji, migrant – osoby, która jeszcze nie zdecydowała się na większe decyzje, posiada prawo jazdy i ukończoną edukację szkolną.
Najczęściej barierę w osiąganiu dojrzałości, młodzi widzą w samych sobie. Uskarżają się na strach, lęk, obawę przed dorosłością i ponoszeniem odpowiedzialności czy podejmowaniem ryzyka. Przeszkodą są również nadopiekuńczy rodzice, z którymi wiąże młodych relacja finansowa, a także uczuciowa, przyjmująca niekiedy formę „uzależnienia”. – Jak mówili sami badani, nie służy ono rozwojowi samodzielności oraz autonomii. - Wpajane latami przez rodziców przekonanie, że należy posiadać wyższe wykształcenie, które zagwarantuje pracę jest zdaniem respondentów błędnym sądem w obecnej rzeczywistości, gdzie dyplom uczelni nie gwarantuje już zatrudnienia, a ważniejsze okazuje się doświadczenie i umiejętności – wyjaśnia kierownik zespołu badawczego, dr Wiszejko-Wierzbicka.
Zdaniem młodych przez to, że byli skoncentrowani na edukacji ucierpiała możliwość zdobywania przez nich doświadczeń zawodowych w tym czasie oraz poznawania i rozwoju innych swoich kompetencji, chociażby w zakresie relacji społecznych czy aktywności obywatelskiej. Często wymienianą barierą przez badanych jest brak pracy, a co za tym idzie - możliwości rozwoju zawodowego i usamodzielnienie się, pozyskania względnego bezpieczeństwa, które umożliwiłoby odseparowanie się od rodziców i założenie własnego gospodarstwa domowego. Jako przeszkodę wskazywano również wydłużony okres edukacji.
– W świetle powyższych wyników trudno jest nadal mówić o późnym wchodzeniu w dorosłość. Rzeczywiście, pełnienie ról społecznych uważanych tradycyjnie za markery dorosłości przesuwane jest przez młodych na późniejsze lata. Jednak, jak pokazują sami młodzi, markery tzw. „Big Five” nie są jedynymi wyznacznikami dorosłości – dodaje dr Wiszejko-Wierzbicka – Wyniki mogą być przydatne dla psychologów, pedagogów oraz terapeutów, osób pracujących z młodzieżą. Warto aby wiedzę na temat trudności wchodzenia w dorosłość mieli również rodzice oraz sami młodzi, na co wskazuje duże zainteresowanie badaniem – dodaje.
Badanie „Psychospołeczne uwarunkowania późnego wchodzenia w dorosłość“ zrealizowane w 2016 r. pod kierownictwem dr Doroty Wiszejko-Wierzbickiej, psychologa, seksuologa, terapeuty, adiunkta na Wydziale Nauk Społecznych i Humanistycznych miało charakter eksploracyjny. Badaniem ilościowym objęto próbę 3 359 osób wieku: 18-29 lat.
źródło: mat. pras.