1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. REKLAMA

Enneagram – typy osobowości. Co to za system i na czym polega?

Sprawdź, jakim typem jesteś, a następnie przeczytaj, co w książce „Święty Enneagram” proponuje dla ciebie mówca i coach Christopher Heuertz. (Ilustracja: iStock)
Sprawdź, jakim typem jesteś, a następnie przeczytaj, co w książce „Święty Enneagram” proponuje dla ciebie mówca i coach Christopher Heuertz. (Ilustracja: iStock)
Enneagram to coś więcej niż kolejna formuła na dopasowanie ludzi do zestawu cech ich osobowości. W interpretacji Christophera L. Heuertza jest to narzędzie rozwoju duchowego, które tłumaczy sposoby naszego myślenia i odczuwania oraz wskazuje, jak żyć w zgodzie ze swoim przeznaczeniem.

Pochodzenie enneagramu nie jest do końca znane, jednak najczęściej wywodzi się go z duchowości sufickiej. Nazwa jest zbitką dwóch greckich słów: ennea – dziewięć i gramma – litera, znak; i odnosi się do podziału ludzkich charakterów na dziewięć typów i do relacji między nimi. Historycznie występuje kilka rodzajów enneagramu, wśród których do najpopularniejszych należą: enneagram harmonii i enneagram Gurdżijewa.

Enneragram to narzędzie rozwoju duchowego, które tłumaczy sposoby naszego myślenia i odczuwania oraz wskazuje, jak żyć w zgodzie ze swoim przeznaczeniem. (Ilustracja: iStock) Enneragram to narzędzie rozwoju duchowego, które tłumaczy sposoby naszego myślenia i odczuwania oraz wskazuje, jak żyć w zgodzie ze swoim przeznaczeniem. (Ilustracja: iStock)

REKLAMA
Jak poznać swój typ enneagramowy?
Odkrycie swojego systemu nie jest proste i wymaga przyjrzenia się wielu obszarom. Należy zagłębić się w każdy typ enneagramu, badając swoje unikalne cechy, motywacje i zachowania. Takie diagnozowanie samego siebie pozwala wywnioskować, który typ enneagramowy najbardziej odpowiada naszym własnym doświadczeniom. Innym sposobem jest wykonanie testu.
Odpowiadając na serię pytań lub tez, dostajesz wynik, który sugeruje najbliższy ci typ enneagramu.
Ostateczne poznanie i zrozumienie swojego typu enneagramu nigdy się nie kończy. Wymaga nieustannej autorefleksji, wnikliwej obserwacji swoich wzorców i zachowań oraz odważnego odkrywania własnych motywacji i lęków. Jednak ten proces samopoznania pozwala ci kultywować rozwój osobisty, współczucie dla siebie i głębsze relacje z innymi.

Mówca i coach Christopher Heuertz jest zwolennikiem koncepcji, że enneagram ilustruje dziewięć sposobów, na jakie współczesny człowiek może się zgubić, ale również dziewięć sposobów, pomagających mu wrócić do prawdziwego „ja”. Sprawdź, jakim typem jesteś, a następnie przeczytaj, co w książce „Święty Enneagram” proponuje dla ciebie Heuertz, by zaspokoić deficyty z dzieciństwa.

Polecamy: „Święty Enneagram. Znajdź swoją ścieżkę duchowego rozwoju”, Christopher L. Heuertz, wydawnictwo Sensus 2021 Polecamy: „Święty Enneagram. Znajdź swoją ścieżkę duchowego rozwoju”, Christopher L. Heuertz, wydawnictwo Sensus 2021

1. Perfekcjonista (inne nazwy: Reformator, Zwycięzca)

  • Pragnienie: być dobrym, uczciwym, idealnym. Jedynka jest etyczna, trzyma się zasad. Nieustannie podnosi sobie poprzeczkę, jeśli chodzi o dążenie do jakości i uczciwości we wszystkim, co robi. Ma wewnętrzną motywację, by być doskonałą.

  • Podstawowy lęk: bycie złym, niezrównoważonym. Jako dziecko Jedynka była krytykowana, a nawet karana, dlatego czuje się niewystarczająca. Nadrzędny przekaz w środowisku, w którym wyrosła, brzmiał: „Zawsze musisz być lepsza niż jesteś teraz”. Dlatego Jedynka tak bardzo boi się, że nie sprosta oczekiwaniom. Ma więc swego rodzaju obsesję na punkcie stosownego zachowania, niepopełniania błędów – po to, by nie zostać potępioną. Napędza ją lek, że jej braki wyjdą na jaw. Jedynkę razi niedoskonałość świata i jej samej, więc wymaga od siebie za dużo i chce wszystko naprawić.

  • Pasja: złość. Lęk, że nie jest idealna, a wręcz przeciwnie – napędza jej złość. Wysiłki, żeby to zmienić, nie przynoszą rezultatu. W efekcie nigdy nie osiąga swoich wygórowanych standardów. Z tego powodu frustruje się i osądza wszystko wokół, chociaż ta komunikacja kierowana jest do wewnątrz. Krytycyzm towarzyszy Jedynce już od momentu, kiedy rano otwiera oczy. Jej dążenie do stania się lepszą skłania ją do dawania z siebie tyle, ile zdoła, i brania odpowiedzialności za innych.

  • Fiksacja: uraza. Jedynka nosi w sobie żal do siebie, że nie jest lepsza i nie potrafi dostosować się do własnych ideałów doskonałości. Relacje służą jej do tego, żeby spełniała różne obowiązki i dogadzała swojemu wewnętrznemu krytykowi, który w przypadku Jedynek jest najtwardszy i najtrudniejszy w pożyciu. Ludzie nie są w stanie zaspokoić oczekiwań Jedynki i jej krytyka, a w niej za to narasta potężna uraza. Jest niewyobrażalnie rozczarowana i obrażona, że wszyscy – nie wyłączając jej samej – są beznadziejni.

  • Kierunek rozwoju: spokój ducha. Jedynka potrzebuje się nauczyć wyrozumiałości oraz akceptacji – zarówno wobec siebie, jak i innych. Jeśli pozwoli sobie na relaks i odpuszczenie nierealnych założeń, zacznie używać wyobraźni oraz przypomni sobie o swoich marzeniach – wtedy stanie się ujmująca i dobrotliwa. Kiedy zgodzi się na niedoskonałość, jej spokój ducha oraz uczciwość rozkwitną.

2. Dawca (inna nazwa: Pomocnik)

  • Pragnienie: odczuwać miłość. Łagodna, hojna, naturalna, z sercem na dłoni. Dwójka daje siebie z wdziękiem w najbardziej naturalny sposób. Idzie przez życie w strachu przed odrzuceniem przez ludzi, których kocha i których potrzebuje, i próbuje sobie z tym radzić, wykazując nadmierną troskę i opiekuńczość.

  • Podstawowy lęk: bycie niekochanym. Dwójka jako dziecko tłumiła własne potrzeby i teraz wstydzi się, kiedy jest zmuszona do ich zaspokojenia. Chętniej zadowala się okruchami uwagi czy miłości. Przekonuje się, że chociaż nie jest kochana tak, jakby tego pragnęła, to i tak coś dostaje w życiu, więc właściwie nie ma powodów do narzekania. Sytuacja, w której musi przyznać się do skrytych marzeń może ją przyprawić o duży stres. Serce jej pęka, kiedy widzi innych potrzebujących – w ten sposób odwraca się od swojego bólu. Nie może uwierzyć, że ktoś naprawdę ją kocha za coś innego niż to, że ciągle daje. Zatem ofiaruje jeszcze więcej i więcej, więc w rezultacie może przesadnie angażować się w życie bliskich, a wręcz kontrolować ich. W ten sposób koi ona lęk przed samotnością. Nie chce żyć w świecie pozbawionym miłości.

  • Pasja: duma. Ta duma bardziej przypomina fałszywą pokorę lub samowyrzeczenie się – „ja tego nie potrzebuję”. Dwójka jest dumna z tego, że to ona może coś dać.

  • Fiksacja: schlebianie. Pochlebstwa mają sprawić, że Dwójka jest lubiana i potrzebna. Wydaje jej się, że jeśli będzie przymilna, nikt jej nie odtrąci i będzie chciał od niej brać.

  • Kierunek rozwoju: pokora. Kiedy Dwójka nauczy się być szczera wobec własnych potrzeb i pozwoli, aby były zaspokajane bez poczucia wstydu, przejawia się jej cnota pokory. Będzie wtedy prawdziwie dumna, bo weźmie za siebie odpowiedzialność, a innym da to, co może i chce bezinteresownie im dać.

3. Wykonawca (inne nazwy: Zdobywca, Poszukiwacz Statusu)

  • Pragnienie: czuć się wartościowym. Trójka tak bardzo chce być doceniona i kochana, że żyje, odczuwając ból oddzielenia od własnych uczuć. Najbardziej pragnie miłości i robi wszystko, żeby na nią zasłużyć.

  • Podstawowy lęk: bycie bezwartościowym. Zranienie dziecięce Trójki polega na tym, że chwalono ją za osiągnięcia. Teraz próbuje uniknąć porażek i nie rozumie, dlaczego naprawdę ludzie ją kochają. Kiedy ktoś bezinteresownie okazuje jej uczucia, uważa, że na to nie zasługuje i chce za wszelką cenę udowodnić sobie, że jest wartościowa. W skrytości ducha boi się, że tak nie jest, bo podejrzewa się o totalną mierność i odgrywa różne role, by być podziwiana. Chce uchodzić za kogoś szlachetnego i prawdziwego, a przyciąga do siebie osoby nieszczere i niegodne zaufania – i to powoduje jej cierpienie.

  • Pasja: oszustwo. Nie chodzi tu o kłamstwa, ale o zdolność do przyjmowania dowolnej roli, by osiągnąć cel. Trójka niczym kameleon dostosowuje się, tłamsząc własną osobowość. Spośród wszystkich typów enneagramowych jest najbardziej oddzielona od swoich uczuć i ma tendencję do realizowania marzeń swoich opiekunów. Żyje w przekonaniu, że to zapewni jej miłość. Pod pancerzem pozornej siły skrywa pustkę.

  • Fiksacja: próżność. Chociaż swoje uczucia obserwuje z dystansu, potrafi nawiązać kontakt emocjonalny na różnych poziomach. Jest czarująca, ale do bólu pragmatyczna – manipuluje innymi, by się dowartościować. Buduje więzi, dusząc wewnętrzny głód uznania. Zrobi wiele, żeby odnieść sukces, umie się o siebie zatroszczyć, jest asertywna i przywódcza. Często dzięki władzy i materii czuje się lepsza. Tak radzi sobie ze swoim deficytem relacyjnym.

  • Kierunek rozwoju: autentyczność. Wyjście poza egotyzm i skupianie się na sobie pozwala Trójce zbudować prawdziwą stabilizację. Umożliwia jej to porzucenie roli, która miała sprawić, że jest kochana, i wejście w rolę osoby odpowiedzialnie kochającej siebie i innych.

4. Indywidualista (inne nazwy: Artysta, Tragiczny Romantyk)

  • Pragnienie: być sobą. Chociaż uważana za najbardziej interesujący typ enneagramu, Czwórka czuje się nierozumiana i nieistotna. Wydaje się jej, że przez swoje wady nie pasuje do reszty świata. W głębi duszy czuje się wyjątkowa, wierzy, że większość zasad jej nie dotyczy. Jej nietypowość idzie w parze z kreatywnością i nieprzewidywalnością.

  • Podstawowy lęk: brak tożsamości. Czwórka w dzieciństwie doświadczyła oddzielenia, zdystansowania się od opiekunów. To zranienie sprawiło, że zwróciła się do własnego wnętrza. Za poczuciem jej porzucenia stoi niedowartościowanie. Dlatego tak bardzo chce się wyróżnić i być uratowana przez kogoś, kto widzi, jaka jest naprawdę. Czwórka może przesadnie dzielić się swoim bólem z innymi (i być nadmiernie emocjonalna), żeby zyskać ich uwagę, albo tłumić go, izolując się (wtedy jest zamknięta). Szuka własnego znaczenia dla świata, dlatego ma zdolność do dostrzegania piękna we wszystkim.

  • Pasja: zazdrość. Nie jest to zazdrość o to, co posiadają inni, a o doświadczenia w intymnych relacjach oraz źródła zadowolenia z życia. Dla niej trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie płotu. Boi się, że zwyczajne szczęście nigdy nie stanie się jej udziałem. Kiedy dociera do wyidealizowanych celów, zostaje z pustymi rękoma, ponieważ goni za nierealistycznymi wizjami.

  • Fiksacja: melancholia. Uzależnienie od fantazjowania funduje Czwórce nieskończoną pętlę frustracji. Pełna ekspresji, emocjonalnie wrażliwa i samoświadoma Czwórka często koi ból w działaniach kreatywnych bądź zainteresowaniach ezoterycznych. Używa wyobraźni do tego, kim chce się stać, ale nie doświadcza siebie w życiu, co prowadzi do melancholijnych i depresyjnych nastrojów.

  • Kierunek rozwoju: spokój umysłu. Dla Czwórki uzdrawiająca jest świadomość, że zasady dotyczą także jej, że wyolbrzymione tęsknoty wymagają granic, a struktura też może stanowić podstawę do odkrywania siebie. Pracująca nad sobą Czwórka staje się osobą zrównoważoną, opanowaną, nie pozwala, by silne emocje i ból przejęły nad nią kontrolę. Funkcjonuje w stanie świadomego spokoju i jasności.

5. Obserwator (inne nazwy: Śledczy, Myśliciel)

  • Pragnienie: być kompetentnym. Wycofanie jest sposobem dla Piątki na odnalezienie mentalnej przestrzeni, w której może zrozumieć otaczający ją świat. Piątka obawia się, że nie odróżni rzeczywistości od fałszu, nie rozpozna, co jest prawdziwe. Ogranicza nadmiar bodźców, by się nie pogubić. Lubi minimalizm.

  • Podstawowy lęk: bycie bezsilnym. Kiedy była dzieckiem, ktoś wtargnął w jej granice, więc teraz jest zagubiona i podejrzliwa. Z lęku wycofuje się we własny umysł, w którym waży za i przeciw. Ucieka w naukę, wiedzę, twarde fakty, wydaje się zdystansowana i chłodna, ale to pozory. W jej mózgu kłębią się setki obsesyjnych pytań bez odpowiedzi i natrętnych myśli – tak naprawdę niczego nie jest pewna. I z tego powodu czuje się bezsilna. Jest zajęta wewnętrznym dialogiem, dlatego relacje nie są jej mocną stroną, uważa, że jest niezrozumiana.

  • Pasja: zachłanność. Chciwość Piątki odnosi się do tego, w jaki sposób pilnuje własnej energii, szczególnie tej, którą przeznacza na interakcje społeczne. Wtargnięcie w jej przestrzeń mentalną bierze za inwazję, która pozbawi ją umiejętności rozeznawania. Czuje się wykończona ciągłym analizowaniem, dlatego tak się broni.

  • Fiksacja: skąpstwo. Skutkuje to brakiem zaangażowania. Skąpstwo Piątki to tak naprawdę jej zdolność do powstrzymywania się przed dawaniem na zewnątrz więcej niż daje sobie wewnętrznie. Czasem – gdy już odważy się wyjść do świata i ludzi – zagarnia dla siebie wszystko, bo jest tak bardzo wyposzczona. Piątka bywa łakoma i ma skłonności do nałogów. Ale może być i odwrotnie – jest do bólu powściągliwa.

  • Kierunek rozwoju: brak przywiązania. Rozwój osobisty dla Piątki to uwolnienie się od ciągłej potrzeby znajdowania odpowiedzi i rozwiązań oraz od potrzeby rozumienia wszystkiego. Piątka potrzebuje sobie powiedzieć „nie wiem” i pozwolić sobie cieszyć się nieznanym, pozwolić wszystkiemu, co jest, po prostu być. Jeśli nauczy się puszczać, będzie wreszcie mogła być hojna.

6. Lojalista (inne nazwy: Adwokat Diabła, Strażnik)

  • Pragnienie: być wspieranym. U szczytu swoich możliwości Szóstki są źródłem niezachwianej determinacji i siły. Jednak często w siebie wątpią, tkwiąc w pułapce niepewności, ponieważ korzystają z zewnętrznych źródeł, by móc ufać temu, co czują we wnętrzu. Chociaż ich mocną stroną jest myślenie i inteligencja, Szóstki bywają najbardziej irracjonalne, bo oddzielają się od swoich myśli oraz emocji, a ulegają lękowi.

  • Podstawowy lęk: pozbawienie pomocy. Zranienie dziecięce Szóstki polega na doświadczeniu zagrożenia. Szóstka kieruje się instynktem obronnym, ciągle wypatrując niebezpieczeństwa. Boi się, że zdarzy się wypadek, zostanie okradziona lub ciężko się rozchoruje. Czuje strach, że kiedy czarne scenariusze się spełnią, straci grunt pod nogami i nie otrzyma wsparcia. Lęk ten sprawia, że funkcjonuje w strukturach, na których się opiera, jednak i tak nie przestaje się martwić o swój byt. Szuka autorytetów, chociaż wcale im nie ufa. Na zmianę ulega i buntuje się, nie znajdując poczucia bezpieczeństwa. Szóstka sama mogłaby być przywódcą, ale brak jej pewności siebie.

  • Pasja: strach. Chodzi o mocno zakorzeniony strach, że nie zdoła przetrwać, i irracjonalno-obsesyjne procesy myślowe o czyhających wyolbrzymionych zagrożeniach.

  • Fiksacja: tchórzliwość. Szóstka nie jest konfrontacyjna, jak ognia boi się ryzyka i zmian. Przyczyną jest błędne koło samozwątpienia, które trzyma Szóstkę w pułapce jej własnego lęku.

  • Kierunek rozwoju: odwaga. Pragmatyczna Szóstka, nawet w obliczu swoich potężnych wątpliwości, potrafi być niezwykle rozsądna i pewna siebie. A to za sprawą zdolności do intuicyjnego przewidywania zagrożeń. Jeśli będzie łagodzić odczuwane przez siebie obawy, rozwinie spokój wewnętrzny. Zaprzestanie starań, żeby odnaleźć stabilizację, a to da jej siłę, odporność, zakorzenienie i harmonię – i w końcu odwagę, żeby opuścić strefę komfortu wyznaczaną przez struktury.

7. Entuzjasta (inne nazwy: Epikurejczyk, Marzyciel, Wszechstronny)

  • Pragnienie: być zadowolonym. Energiczna, z żywą wyobraźnią i umiłowaniem wolności. Emanuje czarującą, przyciągającą energią i często mylnie określana jest jako typ uczuciowy. Siódemka wydaje się być motywowana przez serce, ale przynależy do ośrodka głowy. Kieruje się unikaniem bólu, od którego odwraca uwagę przesadnym optymizmem i zabawą. Najbardziej towarzyska z całego enneagramu.

  • Lęk: tkwienie w pułapce bólu i niedostatku. Siódemka, będąc dzieckiem, czuła się sfrustrowana, ponieważ nie otrzymywała wystarczającej opieki i uwagi. Jako dorosła sama dostarcza sobie przyjemności. Boi się, że zostanie czegoś pozbawiona. Ucieka od tego, rzucając się w ciągłą aktywność. Desperacko unika wewnętrznych demonów, działa więc na najwyższych obrotach, ale ma słomiany zapał. Doprowadzanie spraw do końca oznaczałoby odebranie jej wolności, którą tak bardzo ceni. Łatwo zostawia przeszłość za sobą, bo pędzi dalej. Wygląda na pozytywną, pełną nadziei, ciekawską. Przyciąga ludzi swoją charyzmą i spontanicznością.

  • Pasja: łakomstwo. Łakomstwo Siódemki polega na przesadzaniu we wszystkim, co przynosi jej poczucie gratyfikacji. Pobłaża sobie, póki nie zemdli ją uzależnienie od przyjemności. Ma skłonności do nałogów.

  • Fiksacja: planowanie. Siódemka nieustannie trwa w oczekiwaniu, co zrobi, kiedy bieżąca przyjemność minie. Planuje kolejne ekscytujące zajęcia, bo boi się, że będzie musiała się zmierzyć z własnym przemijaniem.

  • Kierunek rozwoju: racjonalne postępowanie. Rozwijanie jasności umysłu i nauka powściągliwości doprowadzi Siódemkę do trzeźwości postępowania. Jeśli nauczy się samokontroli, będzie naturalnie cieszyć się życiem i inspirować innych do działania bez niepotrzebnych ekscesów.

8. Lider (inne nazwy: Szef, Wojownik)

  • Pragnienie: chronić siebie. Onieśmiela witalnością, namiętnością i dynamizmem. Ósemka jest przykładem fundamentalnej potrzeby sprzeciwiania się z samej chęci walki. Sposobem jej funkcjonowania jest nacisk i siła. Oczekuje, że inni też będą walczyć o swoje, a ona znajdzie się na swoim ulubionym polu bitwy. Żeby wywołać reakcję obrony, bywa nieuprzejma.

  • Lęk: bycie krzywdzonym i kontrolowanym. Zachowanie to wynika z przyśpieszonego dojrzewania spowodowanego konfliktem lub trudnym otoczeniem. Jako dziecko Ósemka musiała być silna, żeby przetrwać. Czuła się przytłoczona przez swoich opiekunów i teraz żyje w lęku, że znowu ktoś przejmie nad nią kontrolę. Bywa intensywna, nienawidzi swoich prześladowców, dlatego staje się jednym z nich. Dzięki silnej osobowości umie przekonać innych do swoich opinii, pomysłów. Jest mistrzem wymuszania. Ósemka to ekstremista, często z tendencją do pracoholizmu. Bywa skrajna – raz jest tyranem, raz Matką Teresą.

  • Pasja: pożądanie. Niekoniecznie seksualne, raczej pożądanie intensywności, skierowane na wszystko, co jest. Czasem manifestuje się ono w autodestrukcji, a także wywoływaniu bólu i innych trudnych emocji u osób, które kocha. Ósemka często wzbudza strach, siejąc wokół spustoszenie i chaos. To dla niej katapulta do rozwoju, im bardziej stanie się okrutna, tym mocniej wystrzeli ku odnowie.

  • Fiksacja: zemsta. Ósemka najpierw mści się na sobie, ponieważ jest niebywale samokrytyczna. Wobec innych też jest surowa, wymagająca. Jeśli ktoś nie spełnia jej wygórowanych oczekiwań, płaci za to, bo Ósemka czuje się zdradzona. Wystarczy, że poczuje się w jakiś sposób ograniczona, a wymierza okropną karę.

  • Kierunek rozwoju: niewinność. Pod swoim pancerzem Ósemka chroni wewnętrzne dziecko, które nigdy nie czuło się na tyle bezpieczne, żeby dorosnąć. Teraz nadweręża się, żeby dogadzać odczuwanym przez siebie przymusom. Cnotą Ósemki jest niewinność wybudzana przez bezbronność. Kiedy poczuje, że nie musi walczyć, odkryje swój naturalny potencjał do opiekowania się słabszymi. Będzie mogła podzielić się z nimi swoją mocą wewnętrzną i odwagą.

9. Mediator (inne nazwy: Rozjemca, Konserwator)

  • Pragnienie: doświadczać poczucia kompletności. Dziewiątka obserwuje życie z boku – nie mierzy się z problemami, tylko się od nich odcina. Wycofuje się, by chronić swoją autonomię, ale jest dobrym mediatorem w sprawach innych – uspokaja ich i rozluźnia, i ma z tego konkretną korzyść – nie zajmuje się sobą.

  • Lęk: bycie zagubionym, oddzielonym. Dziewiątka w dzieciństwie czuła się niezauważona. Dlatego teraz nie wychyla się, upewniając się, że wszyscy wokół mają się dobrze. Lęka się zwracać uwagę na swoje potrzeby, chroni siebie, zachowując dystans. Jest oddzielona od swojego ciała i skutecznie tłumi złość, która jednak od czasu do czasu ujawnia się i jest nieokiełznana. Wtedy Dziewiątka czuje się winna i jeszcze głębiej zapada się w siebie. Wygląda na opanowaną, jest obiektywna, potrafi spojrzeć na sprawy z wielu perspektyw. Rozumie ludzi, ale trudno jej przyjąć jednoznaczną postawę, zwłaszcza jeśli jest ona sprzeczna z powszechnie panującą opinią. Dziewiątka boi się niejasności, która może pozbawić ją poczucia bezpieczeństwa.

  • Pasja: nieróbstwo. To letargiczna, zapominalska apatia, którą praktykuje w kontekście bodźców skłaniających do realizacji swoich pragnień.

  • Fiksacja: lenistwo. Jeśli zewnętrzny świat jest w porządku, Dziewiątka myśli, że u niej też wszystko jest dobrze i za mało troszczy się o siebie, a tego potrzebuje, by wybudzić się ze swojego mentalnego i cielesnego bezwładu. Dziewiątka musi w końcu wydostać się z wewnętrznej strefy komfortu.

  • Kierunek rozwoju: czyn. Uzdrawiającą moc dla Dziewiątki ma stosowne angażowanie się w życie swoje, a także innych oraz odzyskanie świadomości ciała. Kiedy Dziewiątka przestanie projektować siebie na innych, w jej żyłach krew będzie krążyć szybciej i ona będzie wreszcie zdolna dawać więcej miłości.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze