Trudno jest pocieszać kogoś, kto opłakuje bliską osobę. Jednak postawieni w sytuacji, gdy nasz partner/partnerka/najlepszy przyjaciel/dziecko przeżywają stratę bliskiego, postarajmy się być dla nich największym wsparciem.
Jak sprawić, by nasze próby pocieszenia nie zostały odebrane jako nachalne, banalne czy niepotrzebne? Oto kilka wskazówek, jak pomóc osobie w żałobie, by ta pomoc była naprawdę wartościowa.
- Nie próbuj namawiać osoby w żałobie do twoich metod radzenia sobie ze smutkiem. Nie namawiaj ich na rozmowy, gdy nie chcą mówić, nie powstrzymuj od płaczu. Każdy ma prawo do swojego sposobu przeżywania.
- Nie staraj się umniejszać czyjejś straty. Nie mów rzeczy typu: "Ale to przecież tylko twoja koleżanka z klasy, nawet jej nie lubiłaś"; "Weź się w garść"; "Wszystko będzie dobrze"; "No już, czas się z tego otrząsnąć". Słowa, które umniejszają czyjeś odejście zawsze są odbierane jako zniewaga.
- Pamiętaj: nie rozwiążesz tego problemu, nie umniejszysz czyjegoś bólu. Ale sama twoja obecność i gotowość do słuchania sprawi, że cierpiąca osoba poczuje się lepiej. A jeśli zacznie mówić, po prostu słuchaj i nie przerywaj.
- Po prostu bądź, wspieraj przez swoją obecność i gotowość do pomocy: podać chusteczkę, pomasować plecy, przytulić, zrobić herbatę - to bardzo dużo.