Każdy z nas martwi się w jakimś stopniu. Kiedy jednak staje się to obsesją do tego stopnia, że negatywnie wpływa na życie a zwłaszcza na relacje?
Chodzi o zespół lęku uogólnionego, zwanego w skrócie GAD. Psycholog dr Amy Przeworski, który przeprowadził badania takich przypadków, powiedział że osoby z GAD ma liście swoich obaw umieszczają lęki o rodzinę, przyjaciół czy współpracowników. Ich postawa oscyluje od chorobliwej opiekuńczości do nadmiernego dystansu.
Naukowcy opublikowali swoje wyniki w czasopiśmie Journal of Abnormal Psychology. Opisują tam objawy obsesyjnego zamartwiania się. Osoby cierpiące na GAD mogą co kilka minut wydzwaniać do dziecka czy partnera, żeby dowiedzieć się czy wszystko z nimi w porządku. Krytykują i przeciwstawiają się ich zachowaniom, które im wydają się ryzykowne a w rzeczywistości należą one do normalnego trybu życia (wyjazd na wycieczkę, delegację, późniejszy powrót do domu). Prowadzi to kontroli, manipulacji, dominacji, obwiniania. Z tego powodu autentyczne, zdrowe relacje są niemożliwe do utrzymania. Problemy interpersonalne tych ludzi sprawiają, że czują się oni samotni i nieszczęśliwi, bo nie odnajdują się w rolach społecznych, rodzinnych a nawet uniemożliwia im to wykonywanie zawodu.
Z badań Amerykanów wynika, że najskuteczniejszą formą terapii tego typu zaburzenia jest metoda behawioralno-poznawcza, która koncentruje się na przyczynach i skutkach ludzkich działań. W sposób najszybszy sprowadza ludzi z zespołem lęku uogólnionego na poziom racjonalnego myślenia.