1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Psychologia

Mistrzowie uzdrawiania

Łączy ich wiara w duchy przyrody, w harmonię ludzi i kosmosu. Przynoszą ulgę cierpiącym duszom i ciałom, leczą lokalne społeczności i dbają o kondycję ziemi. Szamani na wszystkich kontynentach od tysięcy lat przeprowadzają podobne rytuały, by pomagać innym. A współcześni terapeuci coraz częściej przyznają się, że korzystają z prastarych, szamańskich metod.

Szamanizm jest najstarszą formą religijnego postrzegania świata, wspólną całej ludzkości – Indianom obu Ameryk, Eskimosom, Buriatom znad Bajkału, afrykańskim Buszmenom, mieszkańcom Australii i Oceanii, hawajskim kahunom, ludom Syberii. Znali go przedchrześcijańscy Słowianie, Celtowie i Germanie. Istniał w każdym zakątku Ziemi znacznie wcześniej niż najstarsze religie czy formy kultu religijnego. Jego początki sięgają 40 000 lat wstecz, do okresu paleolitu i zarazem powstania gatunku ludzkiego. Wszystkie religie wypływają z niego, wiele mitów i wątków wspólnych dla różnych systemów religijnych odzwierciedla szamańskie wierzenia, obrzędy, praktyki i rytuały.

Szamanizm nie jest religią, ponieważ jest wolny od dogmatów. To system wierzeń w istnienie duszy, duchów i bytów niedostrzegalnych w fizycznej rzeczywistości. U jego podstaw leży animizm – wiara w duchy drzew, skał, gór, jezior, ziemi, powietrza, roślin i zwierząt, w życie pozagrobowe oraz kult przodków.

Trójdzielność świata

We wszystkich światopoglądach szamańskich można spotkać przekonanie, że rzeczywistość jest dwudzielna. Świat widzialny to zewnętrzna forma nadającej mu sens i znaczenie rzeczywistości wewnętrznej lub zaświatowej. W bardzo wielu kosmologiach szamańskich spotykamy także trójdzielność kosmosu, składającego się z Górnego, Środkowego i Dolnego Świata. Ziemia, czyli Świat Środkowy to miejsce zmagań sił dwóch pozostałych porządków. Rolą szamana jest rozpoznanie duchów, które działają w danym momencie. W razie potrzeby podczas obrzędu udaje się on w podróż w górę (bardzo wysoko docierają tylko najpotężniejsi) lub w dół, do światów podzielonych na wiele poziomów. W bardziej rozwiniętych formach szamanizmu wierzono w bóstwa zamieszkujące najwyższe sfery niebieskie oraz w duchy wrogie ludziom, zasiedlające podziemie.

Najistotniejszym elementem kosmologii szamańskiej jest oś świata, łącznik pomiędzy trzema światami, opisywana jako droga, drabina, wydrążona trzcina, most, łuk tęczy. Najpopularniejsze jest Drzewo Kosmiczne (Drzewo Życia, Drzewo Świata), rosnące w samym środku wszechświata i podtrzymujące go, pomagające szamanowi w jego wędrówkach w zaświaty. Znany symbol to łącząca wszystkie poziomy bytu i wszystkie światy Kosmiczna Góra, na której wspiera się sklepienie.

Magiczna podróż

Szamanizm najbardziej rozpowszechniony był na Syberii, skąd pochodzi słowo „szaman”. Oznacza ono: ogrzewać się, spalać, mieć do czynienia z ogniem. Jako medium przemian szaman jest mistrzem energii i ognia, a spalanie to jego rzeczywiste doświadczenie, przeżywane podczas pobytu w Innym Świecie. Szaman przypomina, że każda istota pod materialną powłoką skrywa ciało energetyczne, dzięki któremu może łączyć się z niewidocznym duchowym światem. On sam odbywa magiczne wyprawy w sfery pozaziemskie, podczas cudownej transformacji z fizyczności w duchowość. Potrafi opuścić na pewien czas swoje materialne ciało, by udać się w podróż do ciała duchowego, podczas której przyjmuje postać duszy. Z tych ekstatycznych doświadczeń w stanie przejściowej śmierci wypływa jego wiedza o nieśmiertelności duszy i egzystencji Innego Świata.

Wkraczanie w odmienne stany świadomości odbywa się przy pomocy stosownych technik czy środków. Służą temu monotonne dźwięki instrumentów, rytuał, medytacja, śpiew, taniec, głodówka, ból, izolacja, abstynencja seksualna, powstrzymywanie się od snu oraz środki halucynogenne. Jednak nie mają one na celu wprowadzenia w trans, stan mediumiczny albo wstąpienie bóstwa czy ducha w ciało, jak w voodoo. Szamański stan świadomości pozwala na świadome działania oraz ich przerwanie, zmianę i zakończenie.

Lekarz, kapłan, artysta

Postać szamana łączy w sobie funkcje i zawody kapłana, lekarza, mistrza ceremonii, wróżbiarza, astronoma, astrologa, meteorologa, zielarza, artysty i psychologa. To uzdrowiciel, który spogląda na świat jako na całość i posiadł wiedzę o wzajemnych relacjach jednostki z otaczającym ją światem. Jego celem jest dotarcie do źródła problemów zdrowotnych, znalezienie sposobu skutecznego leczenia, a więc odnowienia związków z prawami wszechświata. Każdy szaman ma własne duchy, które dają mu wiedzę i moc. Im jest potężniejszy, tym więcej ich mu pomaga. To one pozwalają mu się spotkać i poznać w Innym Świecie. Tam szaman je oswaja, transformuje, niekiedy walczy, by uczynić z nich swych sprzymierzeńców. Podczas podróży szaman przemierza krainy, które normalni ludzie znają jedynie z legend, mitów czy snów. Stamtąd pochodzi jego wiedza na temat uzdrawiania czy przywracania równowagi chorej osobie, społeczności, planecie. Dzięki pomagającym mu duchom zawsze potrafi wrócić i poradzić sobie w najtrudniejszej sytuacji.

Na szczycie piramidy

Szamanem zostaje się z powołania. Znakiem rozpoznawczym jest ciężka choroba, kryzys życiowy, objawienie się ducha przodka lub zmarłego szamana albo wizja podczas snu. Znane są przypadki dziedziczenia cech i umiejętności, które przekazywane z pokolenia na pokolenie przez setki lat pozostawały w obrębie jednej rodziny. Takim przykładem są Caatanowie, uciekinierzy z syberyjskiej Tuwy, przyłączonej do ZSRR, których sza-mańskie klany skrywają się w trudno dostępnych górach północnej Mongolii.

Szamani cieszą się w swoich społecznościach czcią i poważaniem. Jako pełne mocy osoby na szczycie społecznej piramidy, aby uchronić się przed nadużyciami władzy, podczas ceremonii inicjacji zobowiązują się, że swą funkcję będą pełnić tak długo, jak długo służyć będą całej wspólnocie i jej pojedynczym członkom. Współcześnie w niektórych miejscach świata szamani działają w swego rodzaju związkach zawodowych (tak jest w Ułan Bator), czuwających nad etyką zawodową.

Szaman w każdym z nas

Każdy z nas nosi w sobie archetyp szamana. Żyją w nas przeczucia, intuicyjne wglądy, mity i legendy – elementy szamańskiego postrzegania świata. Wzrost zainteresowania szamanizmem wynika z potrzeby odnalezienia szczerej i bezdogmatycznej tradycji duchowej. Powstały organizacje chroniące i propagujące szamańskie przekazy. Psychoterapeuci i bioenergoterapeuci korzystają z doświadczeń szamańskich uzdrawiaczy. Szamanizm uczy szacunku dla natury i uświadamia nam, że Ziemię zasiedlają miliony istot fizycznych, jak i duchowych, o czym zapomniała większość mieszkańców Zachodu. Hasło „działaj lokalnie, myśl globalnie” to echo szamanistycznych idei sprzed tysięcy lat. Strzeżone przez wtajemniczonych prawdy mogą stać się bliskie świadomym ludziom, którzy pragną żyć uważnie, w harmonii z kosmicznym porządkiem.

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze