Za pomocą dziesięciu przydatnych działań wskażemy, jak w określonych sytuacjach życia codziennego dwoje ludzi tworzących parę powinno się ze sobą obchodzić – bez chęci zmieniania partnera i bez konieczności rozumienia złożonych psychologicznych teorii. Całość nie wymaga głębokiej autoanalizy i jest łatwo zrozumiałym programem treningowym, prowadzonym pod hasłem: co możemy zrobić, aby było nam dobrze w naszym związku?
„Muszę pokonać ból innych ludzi, ponieważ jest to taki sam ból jak mój własny. Inni są tak samo czującymi istotami jak ja. Dlatego muszę działać dla ich dobra”. Dalajlama
Pierwsze przydatne działanie: zapewnienie ochrony (nie zabijać, nie niszczyć)
Celem każdego związku powinno być chronienie ukochanej osoby przed doznaniem przez nią każdej możliwej szkody. Partnerstwo daje ochronę. Gdy tworzymy zespół, pomagamy sobie wzajemnie, lepiej radzimy sobie w życiu. Zakaz zabijania jest tu rozumiany dosłownie (dla surowych buddystów także aborcja narusza ten zakaz), ale i w sensie przenośnym. Jedno złe słowo, jeden nierozważny „skok w bok” mogą naprawdę zniszczyć związek. W absolutnie skrajnych przypadkach zdarza się niekiedy, że zareagujemy prostacko albo odepchniemy partnera. Takie sytuacje – jeżeli w ogóle mają miejsce – muszą być absolutnie sporadyczne i trzeba za nie szybko przeprosić. Partnerzy powinni się wzajemnie szanować, respektując także te swoje strony, które nie bardzo im się podobają.
„Chronić” znaczy również pomagać partnerowi w problemach dnia codziennego, zapobiegać przeciążeniu obowiązkami, nie ignorować jego potrzeb i tworzyć ramy, w których partner czuje się nie tylko pewnie, ale które gwarantują mu swobodę niezbędną do doskonalenia się i Zapewnienie partnerowi ochrony i swobody daje się osiągnąć również poprzez umożliwienie mu korzystania z naszych zasobów finansowych – jesteśmy szczodrzy także wtedy, gdy na przykład wspieramy go w jego pasjach lub gdy pomagamy nawiązywać kontakty.
Stefan Rieß. Dobro partnera: Kiedyś rzeczywiście często myślałem wyłącznie o sobie, natomiast nie bardzo zajmowały mnie potrzeby mojej partnerki. Na przykład perspektywa wspaniałego urlopu była dla mnie ważniejsza niż ból, który odczuwała bliska mi wtedy kobieta z powodu rozstania z córką, którą na ten czas musiała wyprawić do dziadków. Często też udowadniałem swoją siłę poprzez próby przekonywania innych ludzi o słuszności moich poglądów. Teraz nie robi mi różnicy, gdy przegrywam z moimi argumentami – to zwyczajnie nieważne. Nie chcę już więcej prowadzić z partnerką walki o władzę. Przemoc w każdej formie – słowna czy fizyczna – nie może mieć miejsca w związku. Absolutnie w każdym wypadku niedopuszczalne jest też grożenie partnerowi, zastraszanie, kontrolowanie i karcenie go.
Moja żona i ja dużą wagę przywiązujemy do tego, aby wzajemnie dbać o siebie. Troszczymy się jedno o drugie i opiekujemy, gdy któreś ma jakiś problem albo gorzej się czuje. To zrozumiałe. Próbujemy wczuć się w potrzeby partnera i odgadnąć, jak uczynić jego życie łatwiejszym. Musimy przy tym dać sobie przestrzeń, abyśmy mogli się dalej rozwijać. Staramy się wspierać wzajemnie, w całkiem prosty sposób, na przykład wymieniamy się wzajemnie zajęciami, które wykonujemy, zdejmujemy z siebie uciążliwe zadania, a gdy mamy taką możliwość, staramy się redukować czynniki zewnętrzne wywołujące stres.
Nie oznacza to, że zawsze i wszędzie występujemy jako zespół mający takie same poglądy, każde z nas ma swoje własne osobiste wyzwania i zadania, które tylko on może wykonać. Możliwie dużo rzeczy staramy się jednak robić i pokonywać wspólnie. W ten sposób chronimy nasze partnerstwo. Przy czym nie wszystko musi być wcześniej omówione czy „wałkowane do znudzenia”, często udaje się coś zrobić w milczącym porozumieniu.
Pięć pytań do zagadnienia ochrony
- Kiedy nasz partner/partnerka szczególnie potrzebuje ochrony albo wyjątkowej uwagi?
- Jakie codzienne problemy obciążają naszego partnera/partnerkę?
- Czy zawiodłaś/zawiodłeś kiedyś partnera/partnerkę?
- Czy zawstydzasz czasami partnera/partnerkę?
- Czy dajesz partnerowi/partnerce dostatecznie dużo swobody?