1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Seks

Czy w relacji jesteś mężczyzną?

123rf.com
123rf.com
Podczas jałowych dyskusji, mówisz „do rzeczy”? Szybkie działanie, drobiazgowość, potrzeba niezależności są ci bliskie? Masz duże wymagania wobec siebie? Potrafisz być despotą? Jeśli tak, według Helen Fisher, amerykańskiej antropolog jesteś Dyrektorem, czyli typowym biologicznym mężczyzną?

Helen Fisher na podstawie wiedzy z dziedziny genetyki i neurochemii bezpośredni wpływ na nasze cechy osobowości przypisała czterem hormonom: dopaminie, serotoninie, testosteronowi i estrogenowi. Każdy z nas jest unikalną mieszanką tych typów. Fisher typ testosteronowy nazwała Dyrektorem. Jak go w sobie rozpoznać?

Chce sięgać gwiazd.
Nastawiony na osiąganie sukcesów. W drodze na szczyt Dyrektor uwielbia rywalizować. Zawsze mówi, co ma na myśli. Jest bezpośredni, realistyczny, stanowczy i zdecydowany. Decyzje podejmuje na chłodno, bez emocji. Ceni opanowanie i niezależność. Dyrektor to osoba elastyczna, pragmatyczna, skupiona, odważna, pomysłowa. Zdecydowanie więcej Dyrektorów to mężczyźni, ponieważ charakterystyczne cechy tego typu powiązane są z męskim hormonem testosteronem. Jest on wydzielany i u kobiet, i u mężczyzn, lecz ci drudzy produkują go o wiele więcej.

Z testosteronem wiąże się sposób myślenia zwany systemizacją, który daje mu sporo uzdolnień.
Dyrektor zwykle odznacza się talentem technicznym lub matematycznym. Ma szczególną łatwość rozumienia struktury muzyki (spośród tej grupy wywodzą się kompozytorzy), doskonale radzi sobie w grach przestrzennych a także ma świetną orientację w terenie. Dyrektor jest zorientowany na swoich celach a podczas pracy mocno skupiony. Koncentruje się głęboko i na jednym, nie ma podzielnej uwagi, ponieważ obszary jego mózg mają krótkie połączenia nerwowe. Zapytaj o coś Dyrektora, gdy czyta gazetę, najprawdopodobniej cię nie usłyszy lub odpowie nieprzytomnie. Często czepia się drobiazgów, skupiając się na elementach, a nie na całości. Ta zdolność daje mu zamiłowanie do żartów słownych i paradoksów.

Dyrektor myśli logicznie i analitycznie.
Efektem ubocznym takiego myślenia jest jego prostolinijność i obcesowość. Przyznaje się, że woli mówić prosto z mostu. Kiedy nie ma ochoty, nie sili się na uprzejmości, często nie liczy się z uczuciami innych. Nie cierpi marnować słów i powtarzać oczywistości. Podczas towarzyskich rozmów często prycha: „Do rzeczy!”. Jest pragmatyczny. Nie dostosuje się do uświęconych tradycji czy politycznej poprawności, jeśli mu to nie odpowiada. Dyrektor działa szybko, zdecydowanie jest jego atutem. To osobnik nieufny. Ufa i polega jedynie na sobie. Podejrzliwi podchodzi do informacji, których nie sprawdzi, wszelkie motywy musi przeanalizować. Wyróżnia się zaradnością. Testosteron zapewnia mu świadomość własnej siły i śmiałość. Jego duch jest niezależny. Potrzebuje autonomii, samodzielnej pracy, przestrzeni dla siebie. To samotny wilk, który gardzi władzą czy regułami. Dyrektor to szef, właściciel, rzadko podwładny. Dążenie do niezależności idzie u niego w parze z agresywnością i zamiłowaniem do rywalizacji. Uwielbia dyskusje, przekomarzanie się i intelektualne poszturchiwania. Pożąda statusu. To dominant.

Kobiety Dyrektorzy częściej decydują się na karierę w męskich dziedzinach i zdobywają wysokie stanowiska.
Ten typ ciągle podnosi sobie poprzeczkę, jest krytyczny i wymagający wobec siebie. Nie ustaje w swoich dążeniach. Według Dyrektora jednym z największych życiowych skarbów jest wiedza. On musi wiedzieć. Ma wąskie, ale głębokie zainteresowania. Ceni towarzystwo ludzi, którzy podzielają głód wiedzy, z trudem toleruje głupców. Testosteron jednak nie sprzyja towarzyskości. Dyrektorzy rzadziej się uśmiechają i nawiązują kontakt wzrokowy. Nie zależy mu na szerokim kręgu przyjaciół. Ulega jednak płomiennym dyskusjom, by dzielić się swoimi przemyśleniami. Niełatwo rozmawia się mu o uczuciach. Dyrektor stara się być emocjonalnie opanowany, obiektywny, spokojny. Zwłaszcza w obliczu kłopotów i podejmowania decyzji. Pomimo tych szczerych wysiłków, zdarza mu się wybuchnąć gniewem - kiedy czuje się zraniony, rozczarowany, oszukany. Bywa irytujący i bezkompromisowy. Przez swoją ambicję może popaść w pracoholizm. Czasem staje się despotą. Niejeden Dyrektor w obronie swojej niezależności stroni od bliskości z tymi, których kocha. Jednocześnie wielu Dyrektorów stać na czyny bohaterskie, to właśnie oni rzucają się do płonącego budynku, by ratować obcą osobę.

Dyrektor i miłość
Ten typ szuka partnera intelektualnego. Dla Dyrektora intelektualna wymiana to coś seksownego, wręcz romantycznego. Związek traktuje jak inwestycję czasu i energii, nieco racjonalnie. Rozgląda się za partnerem, który wyznaje podobne cele i wartości. Takiego, który będzie wymieniał się z nim pomysłami, snuł teorie, dyskutował. Czuje pociąg do osób, które ważą różne opcje, są wylewne emocjonalnie, ale nie impulsywne. To dla swojej przeciwwagi. Często jest to Negocjator. Dyrektor zazwyczaj wybiera osoby uległe i niezdecydowane, by móc nimi rządzić. Ale takie, które są w stanie znieść jego czasem wybuchowy charakter i potrzebę kontroli. Kiedy Dyrektor naprawdę się zakocha, a potrafi być romantyczny, angażuje się bez reszty. Jest wierny i można liczyć na jego wsparcie. Chce być potrzebny, chętnie rozwiązuje problemy partnera, analizuje jego sprawy, jeśli ten przedstawi je jasno i logicznie. Uwielbia seks, bo testosteron obdarza go silnym popędem płciowym, ale nie interesuje go seks bez więzi. Kontakty seksualne są dla niego pełne subtelności i symbolizmu. Nie wchodzi w więcej niż jeden związek naraz. Jeśli relacja nie ma dla niego przyszłości, potrafi bezceremonialnie ją zakończyć. Bezpośredni Dyrektor mówi jasno czego oczekuje i jak chce postąpić. Często już po paru spotkaniach wie, czy z daną osobą chce budować przyszłość. Jeśli znajdzie tą jedyną, staje się oddanym towarzyszem życia. W tej miłości dużo jest głębokiej przyjaźni pozbawionej emocjonalnej wylewności.

Miłosne rady dla Dyrektora:

  • Często chcesz mieć już za sobą całe to randkowanie i zabierasz się do dzieła z zacięciem. Czasem jednak warto postępować powoli.
  • W rozmowie nie przechodź od razu „do rzeczy”. Odpręż się, znajdź przyjemność w dygresjach. To może być źródło wiedzy o drugiej osobie.
  • Nie zaniedbuj życia uczuciowego na rzecz pracy.
  • Nie przesadzaj ze swoją polemiczną naturą.
  • Spróbuj polubić osoby porywcze i impulsywne. Takie „dzikie” istoty mogą wnieść w twoje życie energię. Taka osoba może okazać się wybitna.
  • Wyrażaj swoje uczucia, odsłoń swoje „czulsze” ja. I nie lekceważ niczyich zwierzeń. Przyjmij je do wiadomości i okaż zrozumienie.
  • Nie wyciągaj pochopnych wniosków, co do uczuć, jakimi darzy cię druga osoba. Czasem mylnie odczytujesz intencje innych.
  • Nie traktuj zbyt poważnie pochlebstw.
  • Unikaj skoków w bok. Lubisz seks, ale jednorazowymi przygodami możesz się poranić.
Więcej w książce „Dlaczego on? Dlaczego ona?, Helen Fisher, wyd. Rebis

Czytaj też: Czy w relacji jesteś kobietą?

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze