Kolka jelitowa jest przypadłością charakterystyczną dla wczesnego wieku dziecięcego. Zazwyczaj występuje u dzieci młodszych niż pierwsze półrocze życia. Kolka definiowana jest poprzez okres płaczu dłuższy niż 3 godziny dziennie, co najmniej 3 dni w tygodniu przez nie mniej niż 3 tygodnie. Problem występuje u około 40% niemowlaków i przechodzi zwykle samoistnie. W przypadku zaniepokojenia stanem zdrowia dziecka należy udać się do lekarza.
Gdy płacz dziecka mieści się w ramach czasowych typowych dla kolki (3 godziny dziennie, 3 razy w tygodniu, 3 tygodnie z rzędu), kolka jest bardzo prawdopodobną przyczyną dyskomfortu przeżywanego przez dziecko. Płaczliwość zwykle wzrasta popołudniami oraz wieczorem.
Dziecko w trakcie kolki układa się czasem w charakterystyczną pozycję, dodatkowo pozwalającą na skierowanie naszego podejrzenia, że problem, z którym zmaga się dziecko, to właśnie kolka. Noworodek przyjmuje pozycję z wygiętymi plecami oraz kolanami uniesionymi do brzucha. Dodatkowym objawem jest częste wypuszczanie gazów jelitowych przez malucha. Jeśli opukamy delikatnie brzuszek dziecka podczas ataku kolki, możemy usłyszeć lekkie dudnienie.
Nadmierna płaczliwość dziecka może wcale nie być związana z kolką. Najczęstszymi przyczynami płaczu niemowlaka są: mokre pieluchy, chęć jedzenia, wzdęcia, refluks żołądkowy, zaparcie i wiele innych.
Dyskomfort dziecka związany z kolką należy stosownie zmniejszać. Łagodzenie jest możliwe dzięki zastosowaniu technik manualnych, zmianie diety oraz zastosowaniu środków farmakologicznych.
W przypadku pojawienia się kolki jelitowej należy ułatwić dziecku pozbycie się nadmiernej ilości gazów z jelit. Delikatne poklepywanie dziecka po plecach czasami wspomaga usuwanie nadmiaru gazów z układu pokarmowego. W trakcie karmienia dziecka, z butelki lub piersią, bardziej pionowa pozycja ciała zmniejsza ryzyko zadławienia się dziecka powietrzem, a zatem zmniejsza ryzyko wystąpienia kolki.
W celu zmniejszenia dyskomfortu ważne jest, aby dziecko czuło się bezpiecznie. Przytulenie dziecka, uśmiech rodzica oraz odwracanie uwagi niemowlaka od bólu pozwala na złagodzenie objawów.
Leczenie opiera się na założeniu, że przyczyną kolki są nadmiernie zbierające się gazy jelitowe. Podstawowym lekiem w przypadku kolki są krople, takie jak , zawierające symetykon. Jest to substancja, która powoduje rozpuszczanie gazów jelitowych w masie kałowej. W niektórych przypadkach dobrym pomysłem jest suplementacja „dobrych” bakterii jelitowych. Zajmując miejsce „złym” bakteriom, organizmy te zmniejszają objawy kolki.
Zmiana diety dotyczy zarówno matki, jak i dziecka. W przypadku karmienia piersią odstawienie przez matkę pokarmów zawierających krowie mleko, jaja, orzeszki ziemne czy pszenicę pozwala czasem na pozbycie się kłopotów z kolką u dziecka. W przypadku, gdy dziecko karmione jest pokarmem sztucznym, zmiana mleka modyfikowanego może poskutkować zmniejszeniem objawów kolki.
Warto pamiętać, aby uważnie obserwować dziecko w okresie wzmożonej płaczliwości. Zaniepokojenie stanem zdrowia dziecka powinno kierować rodzica do udania się z chorym dzieckiem do lekarza.