A jeśli człowiek błąd popełnia – myśląc, że zapala się tysiąc gwiazd, kwitnie tysiąc kwiatów czy sto tysięcy kropel spada jako deszcz. A może gwiazdy zapalają się pojedynczo, każdy kwiat kwitnie sam. Każda deszczu kropla ku ziemi dąży samotnie. A ta wielość, wspólność, razem istość to suma, wrażenie – wielu, wielu. Wielu. Samotności.
Gdziekolwiek człowiek
Dąży
Krąży
Jest
Hałas chaosu – leczy Losu gest
– samotność kropli – najpewniejszą z ról
– Szczęście
I ból
Gdziekolwiek człowiek
morzem
– ciałem fal
zdrojem i rzeką
w oceanu dal
– samotność kropli
w trawie sennych pól
– szczęście
I ból