Film Jarmuscha ogląda się jak baśń osadzoną w realiach współczesnego świata. Główny bohater dostaje zadanie do wykonania, w tym celu musi odbyć podróż do odległej krainy (z Ameryki do Hiszpanii). Ma tam wyznaczone spotkania z ekscentrycznymi postaciami, które przekazują mu wskazówki do odbycia kolejnych etapów tajemniczej wyprawy.
Za każdym razem spełnia się ten sam rytuał (wg znanej z bajek zasady powtarzalności): bohater wysłuchuje tego, co mu mają do powiedzenia nieznajomi (z dziedziny filmu, muzyki, malarstwa), czyta wręczony mu potajemnie na skrawku papieru kod i połyka kartkę, zapijając kawą. Następnie przemieszcza się dalej: samolotem, pociągiem, samochodem, wreszcie pieszo. U celu musi stawić czoło komuś, kogo można by nazwać złym władcą, może złym czarnoksiężnikiem. Jarmusch kontemplacyjno-ironiczny. Czasami irytuje ambicją pretensjonalnego wieszczenia, czasami wciąga transową formą narracji, czasami po prostu po swojemu rozśmiesza.
USA 2009, reż. Jim Jarmusch, wyk. Isaach De Bankolé, Tilda Swinton, Bill Murray, Gael García Bernal, dystr. Best Film