Za pomocą zadziwiającej techniki animacji komputerowej szwedzki reżyser tworzy wizję świata z nieodległej przyszłości, świata wywodzącego się z lęków jak najbardziej współczesnych. Klimat inwigilacji i osaczenia zawarty jest już w samych obrazach szarej rzeczywistości zamieszkanej przez szarych ludzi.
Ale dominacja szarości nie pozbawia bynajmniej tego filmu wyrazistości. Wprost przeciwnie, sugestywne są wszystkie ruchy, detale, a zwłaszcza spojrzenia wielkich rozświetlonych oczu filmowych postaci. Główny bohater Roger unika jak może korzystania z metra, wielkiej podziemnej sieci komunikacyjnej łączącej różne punkty całej Europy. Kiedy pewnego ranka stwierdza, że jego rower został zdemolowany, musi zejść do podziemi. Wkrótce potem w jego głowie odzywa się głos. Sensacyjna fabuła prowadzi Rogera do źródeł systemu kontrolującego cały otaczający go antyutopijny świat. Twórcy filmu powołują się na Orwella i Kafkę. Choć świat od czasów obu tych pisarzy przeszedł głębokie przekształcenia, największym naszym lękiem wciąż pozostaje lęk przed utratą wolności i tożsamości.
Metropia, Szwecja 2009, reż. Tarik Saleh, głosy: Vincent Gallo, Juliette Lewis, Udo Kier, dystr. Gutek Film