Pisałam już o seksie w jesieni życia i czuję się zachęcona do powrotu do tego tematu poprzez obejrzany ostatnio bardzo interesujący film i książkę wydaną na polskim rynku.
Hiszpańska reżyserka i scenarzystka Laura Mañá sięgnęła po temat najczęściej spychany
do niebytu w kulturze popularnej, czyli seksualność seniorek i seniorów. W uroczej komedii „Życie zaczyna się dzisiaj” z 2010 roku zaprezentowała sylwetki kilku osób żyjących w jednym mieście, które cyklicznie spotykają się w świetnie zorganizowanym centrum dla osób starszych, na zajęciach z edukacji seksualnej. Każde z nich ma inne doświadczenia i problemy, ale łączy ich (bardziej lub mniej uświadomiona) chęć powrotu do dawnych uniesień lub wejścia na drogę nowych doświadczeń. Na czym polega taka edukacja?
Na odkrywaniu tego, że ciało - obojętnie w jakim wieku, schorowane lub nie - zawsze jest gotowe na przyjemność, a umysł nigdy nie pozbywa się fantazji i marzeń. Nie warto się tego wstydzić ani specjalnie zważać na to, co powiedzą inni: rodzina czy przyjaciele. Seks może, ale nie musi, realizować się w parach (lub innych układach), ogromną wartość ma także autoerotyzm. Seniorzy i seniorki na każdych zajęciach otrzymują inne zadania i stopniowo wchodzą w nowy lub zapomniany przez nich świat. Walorami filmu są lekkość, humor, a także realizm postaci. Ich sylwetki i twarze są naturalnie piękne, nie widać śladów ingerencji chirurgii plastycznej, nie ma to żadnego znaczenia dla poczucia bycia atrakcyjnym/atrakcyjną.
Chciałabym także zachęcić do sięgnięcia po nową książkę Wydawnictwa Czarna Owca pod tytułem „Spóźniona kochanka. Moje miłosne przygody w drugiej połowie życia”. Jane Juska, urodzona w 1933 roku amerykańska nauczycielka, niezwykle szczerze opisała w niej swoje losy. Rozpoczęła od postanowienia powziętego w wieku 66 lat: do następnych urodzin chciała „przeżyć dużo seksu z fajnym mężczyzną”. Dała ogłoszenie do ambitnego czasopisma literackiego (bo umysł był dla mniej nie mniej ważny od ciała) i dostała wiele odpowiedzi.
W „Spóźnionej kochance” nie znajdziemy długich i wyrafinowanych opisów seksu. To zapis doświadczeń całego życia wrażliwej, wykształconej i bardzo inteligentnej kobiety, której seksualność została zawładnięta przez purytański kontekst kulturowy i która dopiero w jesieni życia postanowiła się z niego wyzwolić. Wychowała się w dobrej i kochającej się rodzinie, lecz matka wpoiła jej, że seks i kobiecość nie powinny być pielęgnowane ani rozwijane. Edukacja seksualna praktycznie nie istniała, a chodzenie do ginekologa przed ciążą świadczyło raczej o tym, że kobieta „się puszcza”, co było napiętnowane. Jane jako młoda dziewczyna całkowicie unikała mężczyzn albo wchodziła w skomplikowane relacje z tymi nielicznymi, których nie odepchnęła. Skończyło się to bardzo niesatysfakcjonującym małżeństwem, spowodowanym ciążą.
Bohaterka nie dała się jednak wtłoczyć w model gospodyni domowej oddanej mężowi. Zabrała syna, rozstała się z partnerem i skupiła na pracy zawodowej. I choć dawała jej ona wiele satysfakcji, nie mogła wypełnić całego życia. Jane nie uniezależniła się jednak od dawnych schematów – również jako dojrzała kobieta stale broniła się przed przyjemnością seksualną. Traktowała się źle i odbiło się to zarówno na jej zdrowiu fizycznym, jak i psychicznym. Po raz kolejny stanęła jednak na nogi i postanowiła przeżyć jeszcze przygody. Nie szukała męża ani partnera, choć nie była zamknięta na bliskie relacje. Kochankowie, których spotkała w wieku 66 lat, nie przynieśli jej jedynie przyjemności i spełnienia. Każde spotkanie z drugim człowiekiem naraża na ból i zranienie, lecz Jane nie żałowała, że podjęła takie ryzyko. W książce mówi: „Życie zawsze Cię dopadnie. Nie łudź się, w końcu mu się to uda. Ale czasem możesz chwycić w ręce jakiś kawałek i zrobić z nim, co chcesz. Przynajmniej na chwilę. Musisz jednak być czujny. Nie daj sobie odebrać piłki. A nawet jeśli ją stracisz, to pamiętaj, mecz nadal trwa, do ostatniego gwizdka”.