Tłum nie posiada zdolności do racjonalnego myślenia, ale dysponuje silną, aktywną i podatną na wpływy wyobraźnią.
Obrazy pojawiające się w umysłach ludzi, którzy wchodzą w skład tłumu psychicznego, są niemalże tak prawdziwe jak zjawiska rzeczywiste. Tłumy do pewnego stopnia śpią, ponieważ rozsądek znajduje się w stanie tymczasowego zawieszenia. Dlatego w umysłach ludzi pojawiają się w bardzo intensywne obrazy, które zniknęłyby gdyby poddać je refleksji. Tłumy są odporne na ideę nieprawdopodobieństwa. Dlatego właśnie najmniej prawdopodobne rzeczy najsilniej przemawiają do wyobraźni tłumów.
Słowem - tłumom wmówisz wszystko, co jest nieprawdopodobne. Przemawiają do nich informacje o cudach i legendarnych aspektach i to że niemożliwe stanie się możliwe. Pozory zawsze wygrają z realiami. To, co nierzeczywiste jest przez tłumy lepiej przyjmowane niż to, co autentyczne i realne. Tłumy „myślą” wyłącznie obrazami, tylko one motywują je do działania. Z tego powodu największy wpływ na nie mają przedstawienia sceniczne, podczas których obrazy pokazywane są w sposób jasny i przejrzysty. Chleba i igrzysk - domagali się rzymscy plebejusze i nic więcej nie potrzeba im było do szczęścia. Piwo, chipsy i mecze piłkarskie dla kibiców równa się pełnia szczęścia. Widownia igrzysk doświadcza w jednej chwili tych samych emocji i jeśli przekształcone one zostają w czyny, ludzie stają się ofiarą iluzji, czyli działają pod wpływem impulsu, który nie ma związku z rzeczywistością. Tłumy się odróżniają jej od fikcji.
Tłumami od wieków kieruje się poprzez odwoływanie się do ich wyobraźni. A działa na nią nie intelekt, synteza czy analiza, tylko przejrzysty obraz, któremu niepotrzebny jest opis, jedynie kilka cudownych faktów: wielkie zwycięstwo, wielki cud, wielka zbrodnia lub wielka nadzieja. Polska - Czechy 3 : 0?
„Psychologia tłumu. Studium powszechnego umysłu”, Gustav Le Bon, wyd. Sensus