Uzależnienie pojawia się wtedy, kiedy zachowujemy się tak, jakbyśmy nie mieli wyboru. Musimy napić się wina, kupić kolejne nowe buty, być z tym mężczyzną. Skazujemy się na tylko na jedno wyjście, więc tak naprawdę jesteśmy w więzieniu. Jak się z niego wydostać? Jak wyjść z nałogu?
Pamiętaj, że przede wszystkim proces ten wymaga czasu. Poznaj cztery etapy wychodzenia z uzależnienia:
1. Abstynencja. Jest konieczna, aby wreszcie zwrócić się ku wnętrzu. By wrócić do siebie i poczuć wszelkie uczucia, które zostały stłumione za sprawą nałogu. Najczęściej są to lęki. Przed samotnością, przetrwaniem, głębszy oddechem. Przed prawdziwym życiem, czyli życiem w zgodzie ze sobą. Nie zjedz tej czekolady i poczuj czego się boisz.
2. Przyznanie się do uzależnienia. Dopiero, jak odstawisz swój "uzależniacz", poczujesz jakie to trudne – dać się „zjeść” swoim lękom. I dopiero wtedy możesz powiedzieć, że jesteś uzależniona od kofeiny, papierosów, ciągłego liczenia pieniędzy lub wydawania ich na kosmetyki bądź pracy od rana do wieczora.
3. Akceptacja. To tak naprawdę zadanie na całe życie, żeby akceptować każdy najmniejszy, najbardziej wyparty aspekt siebie i konsekwencje, jakie on przynosi. Mieści się w tym zaakceptowanie uzależnienia nawet tego niewinnie wyglądającego. Walka podczas wychodzenia z nałogu tylko nasila walkę. Uwalnia zgoda, poddanie się wyzwala. Na tym polega dojrzałość. Gdy zaakceptujemy rzeczywistość taką, jaka ona jest w tej chwili, otworzą się nowe drzwi, pojawią się nowe możliwości. Wyjdziesz z uzależnienia, gdy powiesz mu „tak”.
4. Akcja. Z samoakceptacją i samoświadomością przejdź do nowych zachowań. Ptasie mleczko zastąp musli z rodzynkami. Przestań dzwonić do mężczyzny, który cię lekceważy. Zamiast na papierosa wyjdź na spacer. Podejmij ryzyko. Stań się asertywna w odzyskiwaniu siebie. Zmierz się ze swoją niską samooceną oraz krytykiem wewnętrznym, jego głos będzie cię osłabiać. Na twojej drodze pojawią się pokusy, ego nie oddaje tak łatwo kontroli. W czasie ostatniej fazy wychodzenia z uzależnienia będziesz potrzebować wsparcia. Rozmawiaj o swoich uczuciach z bliską osobą albo zdecyduj się na psychoterapię.