Szekspir - doskonały znawca psychosomatyki

Dr Kenneth Heaton, lekarz i znawca dzieł Szekspira, w artykule opublikowanym w „Medical Humanities” przeanalizował 42 teksty mistrza i 46 stworzonych przez niego bohaterów literackich. Odkrył, że jego opisy chorobowych objawów takich jak zawroty głowy, omdlenia, stępiona lub podwyższona wrażliwość na dotyk i ból, które wyrażają głębokie, często wyparte emocje, jest znacznie bardziej trafna i świadoma niż w pracach innych autorów tamtych czasów.

Na zawroty głowy cierpiało aż pięciu mężczyzn, powołanych do życia na kartach dzieł Szekspira (m.in.: „Poskromienie złośnicy”, „Romeo i Julia”, „Henryk VI, część 1”). Opisał aż 11 przypadków duszności, związanych z przeżywaniem ekstremalnych emocji (m.in.: „Dwóch panów z Werony”, „Gwałt na Lukrecji”, „Wenus i Adonis”). Chroniczne zmęczenie w wyniku bólu i cierpienia to te znana dolegliwość wśród bohaterów Szekspira (m.in.: „Hamlet”, „Kupiec wenecki”, „Ryszard II” „Henryku IV, część 2”). Silny niepokój podczas trudnych przeżyć pojawia się równie często („Król Lear”, „Ryszard II”, „Wiele hałasu o nic”, „Wenus i Adonis”). Szekspir zauważył też, że drętwienie ciała a także jego wyziębianie ma szerokie psychologiczne podłoże. Żaden jemu współczesny pisarz nie był w temacie psychosomatyki tak wnikliwy.

Dr Heaton stwierdza, że Szekspir „był wyjątkowy świadomy reakcji ciała na emocje”. Wiedzę ta mistrzowsko wykorzystał do stwarzania postaci, które wydają się „bardziej ludzkie” a ich losy wywołują u czytelników większą empatię. Dzięki temu „temperatura emocjonalna” jego sztuk jest wysoka. - Dzisiaj wielu lekarzy lekceważy emocjonalne podłoże fizycznych dolegliwości, co powoduje opóźnienie diagnozy i niewłaściwe leczenie - mówi Heaton. - Mogą się tego nauczyć poprzez studiowanie dzieł Szekspira.

Źródło: BMJ-British Medical Journal