1. Zwierciadlo.pl
  2. >
  3. Kultura

Ja, wnuczka szpiega. Rozmowa z aktorką Ruth Wilson

Ruth Wilson zagrała ostatnio w serialu fantasy „Mroczne materie”. (Fot. Simon Ridgway/materiały prasowe)
Ruth Wilson zagrała ostatnio w serialu fantasy „Mroczne materie”. (Fot. Simon Ridgway/materiały prasowe)
Trzeci sezon „Mrocznych materii”, wyjątkowego serialu fantasy, uważanego na godnego następcę „Harry’ego Pottera”, jest okazją, żeby oglądać ją na ekranie. Ruth Wilson to aktorka intrygująca i świadomie kształtująca swoją karierę. Ze słabością do ciemniejszej strony ludzkiej natury.

Jak opisałabyś bohaterkę, która grasz w „Mrocznych materiach”, panią Coulter?
Jest bezwzględna, żądna władzy, a do tego elegancka i szykowna. Jest też wytrawną manipulatorką. Jednym z powodów, które sprawiły, że przyjęłam tę rolę, jest właśnie sposób, w jaki moja bohaterka została przedstawiona. Panią Coulter wiele łączy z Lyrą Belacquą [nastoletnią główną bohaterką serialu – przyp. red.]. I kiedy wyrusza za nią w pościg, podczas podróży poznaje prawdę o samej sobie.

Jaką? Czy mogłabyś to określić?
Myślę, że dajmon, czyli dusza, która w jej przypadku przybiera postać małpki, dość dobrze oddaje jej prawdziwą naturę. Miałam wrażenie, że pani Coulter w ogóle ma w sobie sporo zwierzęcego instynktu. I chociaż to ukrywa, w stresujących momentach można tę stronę jej natury dostrzec.

A Ty? Uważasz, że dobrze znasz siebie? Gdyby ktoś zadał Ci pytanie, czy znasz prawdę o samej sobie…
Skłamałabym, twierdząc, że wiem o sobie wszystko. Wprawdzie kończę w tym roku magiczne 40 lat i co nieco zdążyłam się o sobie dowiedzieć, ale nadal zdarza mi się zrobić coś szalonego, nieprzewidywalnego. I to mnie nie przeraża. Chyba bardziej bałabym się w sobie kobiety, która wie już wszystko i w pewnym sensie, tak mi się wydaje, jest martwa. Właściwie to cieszę się, że potrafię się zaskoczyć. Jeszcze!

Ostatnio zagrałaś też w „True Things” – w tym filmie do Twojej bohaterki Kate w bolesny sposób dociera, kim jest i czego chce. Jesteś w tej roli taka autentyczna!
Sporo nas z Kate łączy, choć także oczywiście niemało dzieli. Ona, podobnie jak ja, jest bezdzietną singielką, dobrze po trzydziestce. Wikła się w niebezpieczną przygodę z mężczyzną, o którym wie tylko, że właśnie wyszedł z więzienia i który w jej biurze szuka pracy. Ja akurat nie jestem aż tak odważna, ale wplątywanie się w relacje z nieodpowiednimi partnerami to chyba doświadczenie niemal każdej i każdego z nas. Bardzo uniwersalne, bardzo ludzkie. Inna sprawa, że kobieta singielka często nadal czuje się wybrakowana, ulega presji rodziny, która oczekuje od niej stabilizacji, małżeństwa, dzieci. To wielki błąd. Nie można żyć tylko po to, żeby spełniać oczekiwania innych. Można być samą, ale nie czuć się samotną. Z tym że do tego trzeba kobiety świadomej siebie, która wie, że jej wartość nie zależy od partnera.

We wspomniany film zaangażowałaś się także jako producentka. To w dzisiejszych czasach coraz częstsza sytuacja – czy współprodukowanie filmów i seriali to dobry sposób na zagranie roli, której mogłabyś po prostu nie otrzymać?
Zdecydowanie tak. Dzięki temu mogę mieć większy wpływ na moje wybory i decyzje, mogę się rozwijać, uciec od zaszufladkowania.
Skoro już mowa o interesujących wyzwaniach – nie znam drugiej aktorki, która zagrałaby własną babcię. (śmiech) No tak. Na podstawie bardzo dziwnej, ale prawdziwej historii mojej rodziny powstał miniserial BBC „Pani Wilson”, a ja faktycznie zagrałam swoją babcię Alison Wilson. I tu znowu wracamy do wątku odkrywania prawdy o kimś, kogo wydaje ci się, że znasz, a potem odkrywasz, że tak naprawdę nie miałaś o nim zielonego pojęcia. Tak właśnie musiała się czuć moja babcia Alison Wilson, kiedy po śmierci męża Alexa w 1963 roku w jej domu zjawiła się nieznajoma kobieta twierdząca, że to ona była jego prawdziwą żoną. Alison odkrywa, że tak naprawdę nigdy nie znała swojego męża, a jego przeszłość skrywa mnóstwo przerażających tajemnic.

Kim zatem był Twój dziadek Alexander Wilson?
Autorem popularnych powieści, ale też … szpiegiem, agentem MI6, no i bigamistą. Kiedy babcia poślubiła Alexandra w latach 40., nie wiedziała, że był już dwukrotnie żonaty. Nie rozwiódł się z żadną z żon. Co więcej, wziął ślub po raz czwarty i ostatni, będąc mężem Alison. Scenariusz serialu został zbudowany na wspomnieniach prawdziwej Alison Wilson oraz w oparciu o prace Tima Crooka na temat życia Alexandra Wilsona. Nie jestem pewna, czy moja babcia chciała tak wnikliwie dociekać prawdy. Wiedziała tylko o jednej z żon, z którą się spotkała. Tymczasem w serialu moja bohaterka zaczyna prowadzić dochodzenie na własną rękę.

Wolisz grać niejednoznaczne postaci? Takie, które ktoś łatwo mógłby ocenić, na przykład romansującą z żonatym mężczyzną Alison z serialu „The Affair”. A może wolisz po prostu czarne charaktery jak pani Coulter?
O wiele bardziej interesujące niż czerń i biel są dla mnie niuanse. Bo to w szarościach kryje się prawda o nas. W bohaterkach negatywnych szukam światła, w pozytywnych – mroku. Zawsze staram się ustalić motywację danej postaci. Pani Coulter jest dla mnie totalnie fascynująca właśnie z tego powodu. Autor „Mrocznych materii” Philip Pullman nigdzie w trylogii nie pisze, dlaczego właściwie ona się tak zachowuje. A ja uwielbiam złożone postacie, silne kobiety, które są wrażliwe, mają duszę. Choć muszę przyznać, że moi rodzice ciągle mi powtarzają: „Zostaw już te mroczne role!”. (śmiech)

Może martwią się, że ten mrok może na Ciebie wpłynąć. Masz swoje sprawdzone sposoby, żeby się zresetować? Skutecznie uciec od tego, co dzieje się na planie.
Uczę się boksować. To niesamowite doświadczenie. Całe ciało ćwiczy. Pół godziny, ale intensywne. Ćwiczę dwa razy w tygodniu i kocham to. Kiedy zakładam rękawice bokserskie, wyrzucam z siebie wszystkie złe emocje, złości, frustracje, lęki. Są też moi bracia – a mam ich trzech, starszych ode mnie – którzy, jeśli trzeba, sprowadzają mnie na ziemię. Dzięki nim jestem osobą praktyczną i mam silny charakter. No i teatr. Pochodzę z teatru i czuję, że muszę do niego wracać przynajmniej co kilka lat. Łatwiej mi podejmować odważniejsze i ciekawsze decyzje obsadowe, kiedy mam za sobą pracę nad jakimś spektaklem. To jak pokarm dla duszy.

Ruth Wilson, rocznik 1982. Zyskała popularność dzięki miniserialowi „Jane Eyre”, w którym zagrała tytułową rolę, za którą w 2008 roku była nominowana do Złotego Globu. Tę statuetkę dostała siedem lat później za kreację postaci Alison Bailey w „The Affair”. Zagrała też w filmach „Jeździec znikąd” czy „True Things” oraz serialach „Luther” i „Uwięziony”

Share on Facebook Send on Messenger Share by email
Autopromocja
Autopromocja

ZAMÓW

WYDANIE DRUKOWANE E-WYDANIE
  • Polecane
  • Popularne
  • Najnowsze