Nowy miesiąc, to nowe propozycje czytelnicze. Co warto przeczytać w listopadzie? Prezentujemy 8 tytułów, z którymi warto się zapoznać. Nowości książkowe polecają Aleksandra Żelazińska i Monika Stachura, redaktorka naczelna miesięcznika „Sens”.
Pierwszy tom tej historii, rozgrywający się w międzywojniu „Stramer”, robił duże wrażenie, bo był wartką i lekką (mimo wagi tematu) powieścią, która w finale obiecywała ciąg dalszy. Oto jest. I, nieładnie mówiąc, trzyma poziom. Poprzednio śledziliśmy losy Nathana i Rywki, a teraz podążamy za ich dziećmi. Nusek, już dorosły, rzuca się w brawurową ucieczkę z obozu pracy we Lwowie, by dołączyć do siostry w Warszawie i ze zmienionymi dokumentami rozpocząć nowe życie. Inni trafiają na Syberię. A najmłodsza z rodu, rozczulająca Róża, w Krakowie uczy się, co to znaczy mówić i żyć „po żydowsku”. W gruncie rzeczy nigdzie nie można czuć się bezpiecznie, zewsząd czai się zagrożenie, ludziom trudno ufać. W tę opowieść znów jednak wkrada się humor, a z bohaterami nie chcemy się rozstawać. „Stramerów” da się czytać bez znajomości pierwszego tomu, choć autor puszcza oko do czytelnika, który go zna.
Mikołaj Łoziński, „Stramerowie”
Nasze mieszkania z czasów PRL-u to nie tylko meblościanki, kryształy i boazeria. Historyczka dizajnu Agata Szydłowska sumiennie zwalcza ten i inne stereotypy. Nie romantyzuje przeszłości ani z niej nie szydzi, za to z dużą dozą empatii zagląda do wnętrz w małych i większych miastach. Ogląda je też od zewnątrz: Polska to nie tylko bloki z wielkiej płyty. W dawnych kuchniach nie zawsze montowano okna, a metraż pokojów (i kolor ścian!) ustalali wysocy urzędnicy… Fascynująca wyprawa, której ślady znajdziemy w naszych domach do dziś. A i słowo „vintage” nabiera zupełnie nowego znaczenia.
Agata Szydłowska, „Futerał. O urządzaniu mieszkań w PRL-u”
Michał Witkowski, zwany Michaśką, ostatnio uraczył czytelników kapitalnym kryminałem („Tango”). Teraz zrobił sobie przerwę od fikcji i wziął się za autobiografię, ale język jest tutaj tak barwny, jak w powieściach. Witkowski opowiada na przykład o swojej komunii (żałując, że chłopcy nie dostają w prezencie biżuterii), koloniach w Mysłowie czy miłości do Zdzisławy Sośnickiej. Dlaczego spędził w liceum aż siedem lat, nie zdradzę, ale to też opowieść o wrażliwości, która może skomplikować życie, a zarazem uczynić je ciekawszym, pełniejszym. Opowieść, która będzie miała kontynuację, bo to dopiero tom pierwszy.
Michał Witkowski, „Wiara. Autobiografia”
Małgorzata Lebda jest poetką (Nagroda im. Wisławy Szymborskiej za „Mer de Glace”), biega w ultramaratonach, czule pisze o przyrodzie. Jej pierwsza powieść ma w sobie dużo z poezji, składa się z krótkich, plastycznych zdań. Coś niedobrego czai się na Maj, rodzinną wieś bohaterki, która wraca tu do chorej babki. Okolica się zmienia: ktoś betonuje drogę, ubojnia straszy, krowy rwą się na wolność, susza pustoszy zbiory. O tym jest ta jednocześnie piękna i niepokojąca książka: kiedy odwracamy się od przyrody, przyroda się na nas mści.
Małgorzata Lebda, „Łakome”
Bohater, Karol Jaroszyński jest postacią historyczną, jednak – jak czytamy w posłowiu – sama opowieść jest już fikcją. Co nie znaczy, że prawdziwemu Jaroszyńskiemu wszystkie opisane przygody (a nawet więcej) nie mogły się przydarzyć, bo to ktoś, kto żył niezwykle intensywnie. Ale nie powierzchownie, na co mogłyby wskazywać efektowne informacje o rekordowej wygranej w kasynie, romansach czy stałym apartamencie w Ritzu. Inwestował: w bankowość, w nowe (ówcześnie) technologie oraz w odzyskanie niepodległości przez Polskę. Barwna, awanturnicza książka o działającym w cieniu, zapomnianym superbohaterze i wizjonerze.
Wacław Holewiński, „Cieniem będąc, cieniem zostałem”
I o takie nic tyle krzyku – komentuje rozczarowany fiołkami fotograf, któremu kazano zrobić zdjęcie na okładkę magazynu. Bardziej niż kwiaty interesuje go dziewczyna z kwiaciarni, San. Delikatna, jakby nieobecna, i choć jak fiołki bezradna wobec opinii innych ludzi – to w kadrze komponuje się wspaniale. Trafiła do kwiaciarni przez przypadek (chciała pracować w wydawnictwie, ale jej nie przyjęto), który wydawał się szczęśliwy: w pracy znalazła przyjaciółkę, szef zostawiał obu młodym pracownicom dużą swobodę. Jednak pewnego dnia ciepłe słowa (acz niezobowiązujące) jednego mężczyzny otworzyły zabliźnione rany San. I stłumione poczucie samotności, odrzucenia, nieodkryta tożsamość, niedopełniona przyjaźń – dają o sobie znać. W końcu przynoszą cierpienie, z którym bohaterka już nie może sobie sama poradzić, choć tak bardzo się stara. Jako czytelnicy do końca chcemy wierzyć w happy ending...
Shin Kyung-Sook, „Fiołki”
Na pytania Beaty Biały o kobiecą seksualność odpowiada prof. Michał Lew-Starowicz. I choć prof. Lew-Starowicz zarzeka się, że popularyzowanie wiedzy przychodzi mu z większą trudnością niż praca kliniczna i naukowa, bo „skąd ma wiedzieć, czego chcą się dowiedzieć kobiety, mężczyźni i pary, którzy nie przychodzą do jego gabinetu?” – to podsuwane przez rozmówczynię tematy dokładnie wyjaśnia. A przede wszystkim – na podstawie aktualnej wiedzy naukowej oraz doświadczenia terapeutycznego – podpowiada, jak rozwijać seksualność w parze.
Michał Lew-Starowicz i Beaty Biały, „Spełniona. Czego pragną kobiety”
Autorka tej książki kulinarnej wcale nie była miłośniczką gotowania... Do pewnego momentu. Zmieniło to poznanie diety ketogenicznej. Niskowęglowodanowej i wysokotłuszczowej. Czy zrezygnowanie z chleba, makaronów i słodkości wydaje ci się zakończeniem przyjemności z jedzenia? Autorka przekonuje, że jest zupełnie przeciwnie i zaprasza w kulinarną podróż
po kuchniach świata.
Ewelina Podrez-Siama, „Kuchnie świata w wersji keto”