Z okazji Dnia Ojca przygotowaliśmy całkiem subiektywny Top 5 filmów o ojcach i dzieciach.
Życie jest piękne
Film Roberta Roberta Benigniego z 1997 z nim samym w roli głównej opowiada historię Guida, który z powodu żydowskiego pochodzenia trafia wraz z synkiem do obozu koncentracyjnego. Mężczyzna wymyśla dla chłopca fikcyjną rzeczywistość: obaj uczestniczą w grze, która dlatego jest tak trudna i okrutna, że nagrodą jest wspaniały czołg. Obraz był krytykowany za nieścisłości historyczne i spłycenie Holokaustu, ale Roberto Benigni w roli ojca gotowego na wszystko dla swojego dziecka wzruszył widzów na całym świecie. Film został nagrodzony 3 Oscarami, Grand Prix w Cannes, francuskim Cezarem i brytyjską nagrodą Bafta za główną rolę męską.
Sprawa Kramerów
Dramat z 1979 z udziałem doskonałych: Meryl Streep i Dustina Hoffmana w rolach tytułowych Kramerów. Kobieta odchodzi od męża i do chwili znalezienia pracy zostawia u niego synka. Ted, skoncentrowany dotychczas na karierze, nigdy nie opiekował się Billym, właściwie nic o nim nie wie. Nie umie nawet zrobić tostów - scena, w której mężczyzna po raz pierwszy przygotowuje śniadanie, należy do najbardziej znanych w kinie. Z czasem między ojcem i synem tworzy się silna więź, gdy więc matka chce odzyskać Billy'ego, dochodzi do dramatycznej walki w sądzie. Film był niekwestionowanym hitem przełomu lat 70. i 80. Otrzymał 5 Oscarów oraz Złoty Glob.
Pokój syna
Nanni Moretti jest reżyserem, scenarzystą i aktorem. Własna firma producencka daje mu niezależność i we własnym kraju staje się instytucją filmową. „Pokój syna" powstał w 2001 i opowiada losy rodziny, której bezpieczne życie zostaje bezpowrotnie zniszczone przez nagłą śmierć jednego z dzieci. Każdy inaczej przeżywa ten dramat, jak się wydaje, najsilniej ojciec, który jako psychoanalityk powinien właściwie być specjalistą od emocji. „To film, który musiałem zrobić, niezależnie od tego, czy publiczność zechce zobaczyć obraz, który mówi o śmierci i bólu", mówił Moretti jeszcze przed premierą, jakby nie licząc na to, że obraz zostanie zauważony. Mylił się, „Pokój syna" był nominowany m.in. do francuskiego Cezara i Europejskiej Nagrodej Filmowej, a przede wszystkim wygrał festiwal w Cannes w 2001.
Ikona Hollywoodu, George Clooney, wciela się w postać ojca dwóch córek, którego żona po wypadku na motorówce zapada w śpiączkę. Wzięty prawnik, Matt King jest prawdopodobnie bardzo kompetentny w swoim zawodzie, ale całkowicie bezradny w kontaktach z nastolatkami. Co więcej, okazuje się, że niewiele wiedział o życiu swojej żony. Dopiero odchodzenie kobiety będzie dla całej rodziny okazją do poznania się. Doświadczenie to przekona także Matta, jak ma się ostatecznie zachować w negocjacjach z inwestorem zainteresowanym kupieniem ostatniego dziewiczego terenu na wyspie, należącego do rodziny. Nietypowa jak na Clooneya kreacja przyniosła mu nagrodę krytyków, Złoty Glob i nominację do Oscara. Tego ostatniego nie dostał, ale „Spadkobiercom" została przyznana statuetka za najlepszy scenariusz adaptowany.
Genua, Włoskie lato
I jeszcze jeden film w klimacie Italii, tym razem produkcja brytyjsko-włoska z 2008, inspirowana, jak twierdzi reżyser Michael Winterbottom, powieścią „Moderato cantabile” Marguerite Duras . W roli głównej wystąpił Colin Firth (m.in. Pan Darcy z „Dumy i uprzedzenia”, Marc z „Bridget Jones”, Jerzy VI z „Jak zostać królem"). Po śmierci żony w wypadku mężczyzna wraz z nastoletnimi córkami przyjeżdża do Genui - żeby było jak najdalej od miejsca tragedii i zupełnie inaczej niż w domu. Pobyt w Ligurii jest sposobem na zapomnienie, ale okazuje się, że terapia nie polega na ucieczce, a przeszłości nie da się wymazać. Skromny, kręcony w bajecznych plenerach film, otrzymał nagrodę na festiwalu w San Sebastián.