Zygmunt Freud jako pierwszy zauważył, że pozycja dziecka wśród rodzeństwa ma ogromne znaczenie dla przebiegu jego dalszego życia. Na przykład pierwsze dziecko w rodzinie zwykle identyfikuje się z wartościami wyznawanymi przez rodziców, zaś młodsze stara się zająć terytorium jeszcze niezajęte przez pozostałe dzieci.
Pierworodne dzieci są zwykle konserwatywne i autorytatywne. Są też zdyscyplinowane, odpowiedzialne, ambitne i rywalizujące. Często obejmują role przywódcze: najstarszymi braćmi byli m.in. Stalin, Mussolini i Mao Zedong, a także większość prezydentów USA.
Podczas 45-minutowej zabawy rodzeństwa w wieku od 3 do 9 lat kłótnie wybuchają średnio co 18 minut.
Konflikty częściej zdarzają się pomiędzy rodzeństwem zbliżonym wiekiem, choć jednocześnie jest ono ze sobą najbliżej. Rodzeństwa, które dzieli duża różnica wieku, na ogół są mniej skłócone, a konflikty wyrażane bardziej otwarcie.
Jeśli dzieci dzieli więcej niż 5, 6 lat, każde z nich jest do pewnego stopnia jedynakiem, ale detronizacja starszego może być bardziej bolesna, a rany z wczesnego dzieciństwa często odzywają się w dorosłym życiu.
Szczególnie konfliktowe w dzieciństwie bywają relacje pomiędzy bratem i siostrą, co w dużej mierze wynika z różnic płci. Te relacje są również najbardziej ambiwalentne. Najbardziej harmonijny wydaje się układ starszy brat – młodsza siostra, zwłaszcza kiedy do głosu dochodzi tradycyjny podział ról. Konstelacja odwrotna bywa burzliwa, zwłaszcza kiedy brat dorasta. Dwie lub więcej sióstr pod jednym dachem? W dzieciństwie bywa OK, ale dwie nastolatki to scenariusz rodem z „Balladyny”.
Różnica wieku pomiędzy rodzeństwem większa niż 10 lat powoduje, że starsze wchodzi w rolę rodzica.