Oto kilka prawd, które - choć słuszne - są trudne do wyegzekwowania. Nie u dzieci, ale u ich rodziców.
- nie sadzamy dziecka poniżej 2 roku życia przez telewizorem - niby wiemy, że nie można dzieci karmić telewizją, że telewizor nie zastąpi rodzica, ale i tak - chcąc mieć chwilę dla siebie - odwracamy uwagę malucha, włączając bajki na dziecięcym kanale.
- dzieci spędzają za mało czasu na zabawę - chociaż wydaje się, że dzieciństwo pełne jest wolnego czasu spędzanego na zabawie. A jednak nie. Staramy się organizować dzieciom czas, wysyłając na języki obce, na dodatkowe zajęcia ze sportu czy przedszkolną naukę. Zapominamy, że dziecko uczy się także podczas zabawy. To zabawa a nie przymusowa nauka, sprawia, że dziecko się rozwija i z ciekawością poznaje świat. Chodzi jednak nie o włączenie dziecku telewizji, ale zabawy ruchowe, manualne, gry planszowe, interaktywne.
- multitasking to mit - niech nam się nie wydaje, że kiedy rozmawiamy z dzieckiem i jednocześnie gotujemy zupę, zerkamy na telewizję i wysyłamy sms-a, to ono myśli, że naprawdę go słuchamy. Nie, nie słuchamy. Wiecznie nieobecny wzrok rodzica, który niby przy nas jest, ale jakby tysiące mil od nas, to obraz, które dzieci wyniosą z dzieciństwa. Brak uwagi dla dziecka przełoży się potem na jego poczucie wartości i postrzeganie innych ludzi.
- technologia rozprasza. Nasze dzieci otoczone są telefonami komórkowymi, telewizją, komputerami, laptopami. Gdy to wszystko jest włączone, domaga się uwagi, dziecko staje się zdekoncentrowane, rozdrażnione, ma problemy z uwagą. Skupienie, to największa umiejętność, gdy nasz maluch zaczyna poznawać świat. Nie utrudniajmy mu tego.